«Τα βιβλία αλλάζουν τον άνθρωπο. Πολλοί άνθρωποι ζουν σε δύο κόσμους, ο ένας αποτελείται από βιβλία. Ο αναγνώστης, μπορεί, μέσω της λογοτεχνίας να ξεφύγει για λίγο, και αυτό το λίγο είναι πραγματικά συναρπαστικό.» Έτσι, λοιπόν, περιγράφει τη σχέση της με τα βιβλία η διακεκριμένη συγγραφέας Κατερίνα Δημόκα στο πλαίσιο της συνέντευξης για το νέο της βιβλίο, η οποία διεξήχθη στη σχολική μονάδα του Γυμνασίου και των Λυκειακών Τάξεων Δαύλειας. Η κυρία Δημόκα, ως φιλόλογος, δήλωσε ενθουσιασμένη και πρόθυμη να αντιστρέψει τους ρόλους ανάμεσα σε καθηγητές και μαθητές με σκοπό τη διεξαγωγή ερωτήσεων για το νέο της βιβλίο, «Δύο Στόματα». Η συζήτηση με τη συγγραφέα ακολούθησε τους ρυθμούς ενός επιμορφωτικού παιχνιδιού, κατά το οποίο έλαβε χώρα μια εμπεριστατωμένη και άκρως γλαφυρή παρουσίαση του τότε κόσμου –κύρια χαρακτηριστικά του οποίου ήταν η πείνα, η αναγκαστική μετανάστευση και η απελευθέρωση ορμέμφυτων που στοίχειωσαν ανθρώπινες ζωές– ανέδειξαν πλήρως το περιεχόμενο και ουσία του βιβλίου.
Ερωτήσεις στη συγγραφέα.
1) Η δουλειά σας, τόσο ως συγγραφέας όσο και ως εκπαιδευτικός αποτελεί μια τεράστια πηγή έμπνευσης για τους αναγνώστες σας, αν μπορούσατε να τους δώσετε μία συμβουλή, τι θα λέγατε;
«Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι εγώ εμπνέω τα παιδιά αλλά η αλήθεια είναι ότι συμβαίνει ακριβώς το ανάποδο! Τα παιδιά θα με εμπνέουν για πάντα. Αυτή τη στιγμή νιώθω ότι τα βιβλία μου είναι παιδιά μου αλλά και ως καθηγήτρια είναι η καθημερινότητά μου, ο τρόπος που συμπεριφέρονται και εξωτερικεύουν τα συναισθήματά τους είναι γνήσιος και μου υπενθυμίζει ότι γράφω για ένα μήνυμα, να αποτυπώσω αξίες.»
2) Αναφέρατε ότι τα παιδιά είναι η καθημερινότητά σας. Πιστεύετε ότι ο τρόπος που γράφετε επηρεάζεται από τη σύγχρονη καθημερινότητα και γενικά την επικαιρότητα;
«Δεν πιστεύω ότι η επικαιρότητα με επηρεάζει πολύ, όχι. Ζω στον δικό μου κόσμο! Όμως η συγγραφή ενός βιβλίου προϋποθέτει την κατοχή της γνώσης, έτσι, λοιπόν, παλεύω καθημερινά για να αποκτήσω μακροπρόθεσμες γνώσεις και ερεθίσματα, τα οποία θα έχουν την ικανότητα στο μέλλον να γίνουν βιώματα που συνθέτονται στο μυαλό μου ουρανοκατέβατα!»
3) Ως παιδί ονειρευόσασταν το επάγγελμα του συγγραφέα και αν όχι είχατε πάντα μια αόριστη κλίση προς το γράψιμο;
«Όταν ήμουν μικρή έλεγα ότι θα γίνω μαμά! Δεν φανταζόμουν τον εαυτό μου ως συγγραφέα παρόλο που μου άρεσε να γράφω χωρίς την πίεση του σχολείου.»
4) Πριν από λίγα λεπτά στην παρουσίαση τονίσατε ότι προσωποποιείτε τα έργα σας βαφτίζοντάς τα παιδιά σας, πως το εξηγείτε αυτό;
«Για “μένα το να γράφω σημαίνει να δημιουργώ και είναι πολύ σημαντικό κάποιος να μπορεί να προσαρμόσει τα βιώματα του στα έργα του γιατί έτσι αναδεικνύει διάφορα πράγματα. Κάθε προορισμός απαιτεί μία αφετηρία, γι” αυτό όταν γράφεις θέτεις στόχους και συνδέεται με τα παιδιά καθώς το ταξίδι της συγγραφής αποτελεί μια εγκυμοσύνη. Ο φόβος κάθε νεαρής μητέρας είναι το αν το παιδί της θα γίνει αποδεκτό από την κοινωνία, όλες επιθυμούν από το παιδί τους να καταξιωθεί με τον δικό του τρόπο και να ζει ανεξάρτητα, να μάθει να εκφράζεται και να επιφέρει το νέο και την καινοτομία αλλά μέσα στο κοινωνικό σύνολο.»
5) Φτάνοντας στην τελευταία ερώτηση, διαβάζοντας το βιβλίο σας αλλά και παρατηρώντας τον τρόπο που μιλάτε κάποιος μπορεί να διαπιστώσει ότι σας αρέσει η αλληγορία, ποιος είναι κατά τη γνώμη σας, ο στόχος των κρυφών μηνυμάτων;
«Γενικά είμαι λάτρης της αλληγορίας στη λογοτεχνία, αλλά ειδικά στο βιβλίο μου, «Δύο Στόματα» προσπάθησα τόσο να κρατήσω άγνωστες πολλές από τις πτυχές της ιστορίας όσο και να δημιουργήσω περιέργεια και αγωνία στον αναγνώστη, όπως με τις σκισμένες σελίδες του ημερολογίου. Το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον να δίνω στους αναγνώστες και συνομιλητές μου κάτι που θα τους κάνει να προβληματιστούν για λίγο!
