1) Πώς αποφάσισες να συμμετέχεις στη Βουλή των εφήβων;

Είχα διαβάσει πριν χρόνια ένα σχετικό άρθρο με τη Βουλή των Εφήβων και μου είχε κάνει εντύπωση. Υπήρχε ως ιδέα στο πίσω μέρος του μυαλού μου και όταν μας ενημέρωσαν σχετικά με αυτό πέρυσι πήρα μέρος χωρίς δεύτερη σκέψη.

2) Σε παρακίνησε κάποιος ή ήταν καθαρά δική σου απόφαση;

Ήταν δική μου η απόφαση.

3) Χρειαζόταν να ξέρεις κάποια συγκεκριμένα πράγματα;

Όχι κάτι πολύ εξειδικευμένο ή διαφορετικό από αυτά που έχουμε διδαχτεί σε προηγούμενες τάξεις.

4) Έκανες κάποια προετοιμασία γι’ αυτό; Αν ναι, πόσο καιρό;

Όχι. Όπως μας είπε αργότερα και ο ίδιος ο υπεύθυνος του προγράμματος, σκοπός του δεν είναι να εξετασθούν οι απόψεις και οι γνώσεις των υποψηφίων, γι” αυτό και ο προκριματικός γύρος μοιάζει πολύ με παιχνίδι.

5) Όταν πήγες εκεί συνάντησες κάποια δυσκολία;

Όχι. Ίσα-ίσα οι υπεύθυνοι συνοδοί και γενικά όσοι ήταν εκεί είχαν φροντίσει τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια των εργασιών να κυλήσουν ομαλά. Μας πρόσεχαν, μας φρόντισαν και μας περιποιήθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

6) Θα ήθελες να συμμετέχεις στη Βουλή όταν ενηλικιωθείς;

Δεν νομίζω ότι θα το ήθελα. Μια τέτοια θέση φέρει τεράστιες ευθύνες. Ουσιαστικά κρατάς στα χέρια σου ένα ολόκληρο κράτος. Πρέπει να έχεις και το ανάλογο αίσθημα υπευθυνότητας (ασχέτως με το αν ισχύει ή όχι στη σημερινή Ελλάδα). Η ευθύνη είναι πολύ μεγάλη.

7) Θα πρότεινες σε άλλα παιδιά να πάρουν μέρος σε κάτι ανάλογο;

Θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα. Είναι μια μοναδική εμπειρία. Ζεις τέσσερις μέρες σαν κανονικός βουλευτής. Κάνεις ότι κάνουν και οι βουλευτές. Αυτό από μόνο του είναι κάτι ξεχωριστό. Συν ότι γνωρίζεις παιδιά όχι μόνο από την Ελλάδα, αλλά και από ολόκληρο τον κόσμο.

8) Πως σου φάνηκε η συζήτηση με τον υπουργό κ. Ανδρέα Λοβέρδο;

Ήταν σίγουρα μια ξεχωριστή εμπειρία. Όμως πολύ τυποποιημένη και προβλέψιμη. Ο κύριος Λοβέρδος είχε τις ερωτήσεις που επιλέξαμε στα χέρια του δυο μέρες πριν τη συζήτηση οπότε είχε το χρόνο του να τις μελετήσει και να απαντήσει (όπως και κάθε πολιτικός) “διπλωματικά’. Ωστόσο, ακόμα και έτσι υπήρχε ένα απαξιωτικό και υποτιμητικό ύφος τόσο στις απαντήσεις του όσο και προς εμάς τους ίδιους. Ότι και να έγινε όμως δεν παύει να είναι μια συζήτηση από αυτές που μπορεί να μην ξαναακούσεις ποτέ. Είναι με έναν υπουργό!

9) Είχες άγχος την ώρα που του έθετες ερωτήσεις;

Εγώ προσωπικά δεν έθεσα ερώτηση προς τον κύριο Λοβέρδο, αλλά προς άλλους βουλευτές που μίλησαν μαζί μας. Φυσικά και είχα άγχος (όπως όλοι μας). Απευθύναμε το λόγο σε βουλευτές μπροστά στους υπόλοιπους έφηβου βουλευτές, με κοινό και κάμερες παντού γύρω μας. Ήταν πολύ αγχωτικό. Υπήρξαν παιδιά που από το άγχος δεν μπορούσαν καν να μιλήσουν.

10) Αν ένα παιδί σου έλεγε πως αυτό που έκανες δεν είχε νόημα και ήταν ανούσιο , τι θα του έλεγες;

Τίποτα δεν είναι ανούσιο. Από κάθε εμπειρία έχεις να αποκομίσεις κάτι έστω μικρό, πόσο μάλλον από μια τέτοια μοναδική εμπειρία. Εγώ από όλη αυτή τη διαδικασία κρατάω τις γνώσεις που απέκτησα, τις μέρες που ζήσαμε ως βουλευτές, το γεγονός ότι νομοθετήσαμε και ασκήσαμε κοινοβουλευτικό έλεγχο και τέλος, μερικούς πάρα πολύ καλούς φίλους.