Σεβασμιότατε, Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για τον πολύτιμο χρόνο που διαθέτετε για εμάς!
Θα επιθυμούσαμε να σας υποβάλουμε κάποιες ερωτήσεις για την εφημερίδα του σχολείου μας.
Τ: -Μπορείτε να μας παραθέσετε κάποιες πληροφορίες για εσάς,(πού γεννηθήκατε, κάποιες παιδικές – νεανικές σας αναμνήσεις, που σπουδάσατε κλπ.)
Σ: -Αρχικά, θα ήθελα να σας καλωσορίσω και να σας ευχηθώ καλή επιτυχία στο εγχείρημα αυτό. Γεννήθηκα στην Αλεξανδρούπολη το 1974, όπου και έζησα όλα τα χρόνια μου. Το σχολείο το τελείωσα στην Αθήνα, στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή και έπειτα σπούδασα αρκετά χρόνια στη Θεσσαλονίκη στη Θεολογική σχολή. Αργότερα εξειδικεύτηκα στην Κύπρο, στη Νομική σχολή, και στην Ιατρική σχολή Αλεξανδρούπολης, όπου πραγματοποίησα μεταπτυχιακές σπουδές στη Βιοηθική και ολοκλήρωσα διδακτορική διατριβή. Πιστεύω πως ο Κληρικός πρέπει να έχει ευρύτητα στο πνεύμα του και αυτό το αποκτά μέσα από τις σπουδές. Η ενημέρωση, η γνώση, η σοφία, η εμπειρία είναι ένας πλούτος που ανοίγει το μυαλό μας και κάνει τα μάτια μας να δουν τον κόσμο μέσα από ένα ευρυγώνιο, μεγαλύτερο πλαίσιο, έτσι ώστε να μην είμαστε απόλυτοι, να γνωρίζουμε περισσότερα πράγματα και να αποδεχόμαστε ακόμα περισσότερα. Ένα, λοιπόν, όπλο για όλα αυτά είναι και η Γνώση. Φανταστείτε εσείς, που είστε μαθητές, τους τρεις ιεράρχες που τους έχουμε και προστάτες της Παιδείας, ότι στην εποχή τους δεν σπούδασαν μόνο τη Θεολογία, αλλά όλες τις επιστήμες που υπήρχαν, για να αποκτήσουν ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης και ένα πρίσμα, όπως λέμε, γνώσεων και απόψεων και να πάρουν ό,τι οι ίδιοι ήθελαν κρίνοντάς το μέσα από την κριτική σκέψη.
Έπειτα από τις σπουδές μου, υπηρέτησα στην Αλεξανδρούπολη από το 1997 ως κληρικός- διάκονος, το 2002 πρεσβύτερος, το 2004 πρωτοσύγκελος. Όλα μου τα χρόνια υπηρέτησα στην Αλεξανδρούπολη και, σε ό,τι αφορά τη διοικητική μου παρουσία, εξειδικεύτηκα σε χώρους υγείας, κλειστές δομές νοσηλείας που έχει η Εκκλησία και δημιούργησε στην Αλεξανδρούπολη και που είναι οι καλύτερες και οι μεγαλύτερες σε όλη την Ελλάδα- σ” ένα ίδρυμα χρονίων πασχόντων, σε ένα γηροκομείο και σε ένα μεγάλο σχολείο με 100 μαθητές. Αυτοί ήταν οι τρεις χώροι της δικής μου διοικητικής παρουσίας και πήρα πάρα πολλά ως εμπειρία, μέχρι τη στιγμή που η Εκκλησία με έστειλε στη Φλώρινα και ήρθα εδώ για όλη την υπόλοιπη ζωή μου.
Τ: -Πώς σας φάνηκε η Φλώρινα , η πόλη μας και ο νομός μας;
Σ: -Η Φλώρινα είναι μια πολύ όμορφη πόλη όσον αφορά την τοποθεσία της. Βρίσκεται μέσα σε ένα ημιορεινό και δασώδες περιβάλλον, έχει την ομορφιά της, την κουλτούρα της, τον πολιτισμό της και έχει κυρίως και τους καλούς ανθρώπους. Οι άνθρωποι εδώ που βρήκα είναι ευγενείς, είναι καλλιεργημένοι και είναι άνθρωποι του μόχθου και της καθημερινότητας και προσπαθούν να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες της ζωής τους. Αυτό με ευχαριστεί και μου δίνει δύναμη. Υπάρχουν, βέβαια, και κάποια μειονεκτήματα, όπως υπάρχουν σε κάθε περιοχή, και είναι μέρος της αποστολής μου να προσπαθήσω να τα βελτιώσω. Κάποια είναι ανησυχητικά, όπως για παράδειγμα η μετακίνηση του πληθυσμού, που πρέπει να την προλάβουμε. Εγώ προέρχομαι από μια τετραπλάσια σε πληθυσμό περιοχή. Κάποια μειονεκτήματα είναι πνευματικά. Όμως, έχει ο θεός. Με τη δική σας δύναμη και συνεργασία, δηλαδή το νεότερων ανθρώπων, που είναι η δύναμή μας και το μέλλον μας, μπορούμε να αλλάξουμε τον τόπο μας.
Τ: – Πώς ονειρεύεστε να εργαστείτε για την Μητρόπολή μας; Ποιοι είναι οι στόχοι σας ως Επίσκοπος;
Σ:-Πρώτος και μεγαλύτερος στόχος μου ως Επίσκοπος είναι η Αγιότητα η προσωπική. Να προσπαθήσω, μέσα από τη ζωή και την παράδοση της Εκκλησίας, να βελτιώσω τον εαυτό μου, την ζωή μου και την καθημερινότητά μου και, μέσα από την προσευχή μου, την αποστολή μου, την διακονία μου, την ταπείνωσή μου, και με το ζωντανό παράδειγμά μου, να βελτιώσω πρώτα τον εαυτό μου και έπειτα να μπορέσω να το δώσω αυτό και στον κόσμο. Στο σήμερα είναι πολύ δύσκολο το διακόνημα του αρχιερέα, του μητροπολίτη, γιατί είναι πολύπλευρο. Είναι πνευματικό, είναι και διοικητικό. Δυστυχώς, απέναντι στο κράτος έχουμε πολλές και μεγάλες ευθύνες, και η επαρχία, η Μητρόπολή μας, είναι πολύ μεγάλη γεωγραφικά και έχει αρκετές δυσκολίες στη μετακίνηση. Η Μητρόπολη βρίσκεται σε μία πόλη που δεν είναι το πληθυσμιακό κέντρο. Παρόλα αυτά, με τη δύναμη του Θεού, θα προσπαθήσω και εγώ, και προσπαθώ, με την παρουσία μου να διακονήσω τους ανθρώπους.
Ο δεύτερος στόχος είναι οι κληρικοί μας, τα εργαλεία, δηλαδή, τα οποία έχεις, έτσι ώστε να μπορέσεις να κάνεις τη δουλειά σου και να διακονήσεις τον κόσμο. Στόχος μου, λοιπόν, είναι να επιλέξουμε καλούς κληρικούς, νέους κληρικούς, καταρτισμένους κληρικούς, έτσι ώστε να μπορέσουμε να αλλάξουμε το ιερατικό σώμα το οποίο γηράσκει. Σήμερα που μιλάμε, ένα 30 με 35% των ιερέων της Μητροπόλεως μας είναι γερασμένο, και σε συνάρτηση και σε συνδυασμό με το ότι έχουμε συγκεκριμένες θέσεις πλέον να δώσουμε για κληρικούς, να προσλάβουμε και να χειροτονήσουμε, επιδεινώνεται αυτό το πρόβλημα. Όμως, ο στόχος και το όνειρό μου είναι να βρω καλά παιδιά, νέα παιδιά, ικανά παιδιά, όπως είστε και εσείς, έτσι ώστε η τοπική μας Εκκλησία και η Μητρόπολή μας να έχει μέλλον και να έχει μία παρουσία πνευματική στην περιοχή.
Τρίτος στόχος είναι να μπορέσουμε παντού να διδάξουμε το Χριστό. Δηλαδή, αν έχουμε καλούς κληρικούς πρέπει να έχουμε καλό κήρυγμα, πρέπει να έχουμε πνευματικές προσπάθειες μέσω εκδηλώσεων, μέσω ημερίδων, μέσω ενημέρωσης και εξειδίκευσης ακόμα και των ιερέων και ευρύτερα του κόσμου, έτσι ώστε οι άνθρωποι να καταλάβουν ότι η Εκκλησία δεν είναι τέσσερις τοίχοι ενός Ναού, όπου πάμε και κάνουμε την προσευχή μας και φεύγουμε, αλλά είναι κάτι πολύ σπουδαιότερο. Από εκεί παίρνουμε τη δύναμη, μέσα από το ναό και από τη λατρεία, αλλά αυτό πρέπει να το βγάλουμε έξω στον κόσμο, για να καταλάβουν οι άνθρωποι και να τους μεταφέρουμε τον Χριστό. Αυτό γίνεται με πολλούς τρόπους, με πολλές εκδηλώσεις και, κυρίως, με το να πιστεύουμε σήμερα ότι η εκκλησία πρέπει να βγει έξω προς την κοινωνία. Διότι η εκκλησία σημαίνει κοινωνία και κοινωνία σημαίνει άνθρωπος, άνθρωπος σημαίνει Χριστός. Έτσι, λοιπόν, βαδίζουμε, και αυτό πρέπει να κάνουμε. Επιπλέον, άλλο ένα από τα σπουδαία έργα της Εκκλησίας είναι η φιλανθρωπία. Πρέπει να δημιουργήσουμε συστηματική φιλανθρωπία, να δημιουργήσουμε δομές, όπως είναι ένα γηροκομείο, όπως είναι το συσσίτιο. Μπορούμε να σχεδιάσουμε πράγματα που μπορούμε με κόπο και με στόχο να τα πραγματοποιήσουμε, ώστε να βοηθήσουμε άνθρωποι που έχουν ανάγκη να ζήσουν με αξιοπρέπεια, και ασθενείς να τους περιθάλψουμε, επειδή μόνοι τους δεν θα είχαν αυτήν τη δυνατότητα. Ένα άλλο σπουδαίο εργαλείο που έχουμε είστε εσείς, δηλαδή το Εκκλησιαστικό σχολείο- Γυμνάσιο και Λύκειο. Πρέπει να προσπαθήσουμε να το βελτιώσουμε δημιουργώντας χώρους, έτσι ώστε και η τοπική εκκλησία να έχει μέλλον, αλλά και εσείς και οι καθηγητές σας να εργαστείτε σε ένα χώρο καλύτερο, αξιοπρεπέστερο. Θέλουμε να έχουμε τη δυνατότητα να προσκαλέσουμε παιδιά από την ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας να έρθουν στο σχολείο, οπότε ο στόχος ο άμεσος είναι να δημιουργήσουμε έναν ξενώνα μαθητικό, έτσι ώστε τον επόμενο ή τον μεθεπόμενο χρόνο να είμαστε ακόμα περισσότεροι στο σχολείο. Έχουμε και άλλα σχέδια για το σχολείο…
Τ. -Τι συμβουλές θα δίνατε στα νέα παιδιά;
Σ. -Κάποτε ήμασταν όλοι νέοι αλλά μπορούμε να κρατήσουμε τη νεανικότητά μας, άσχετα από την ηλικία. Η συμβουλή μου είναι μία: να μάθουν να ζουν όχι μόνο για τον εαυτό τους. Η ομορφιά της ζωής είναι να μη νιώθω ότι είμαι το κέντρο του κόσμου, να μην ζω μόνο για μένα. Να ξέρω ότι χωρίς τον φίλο μου, την φίλη μου, τον συμμαθητή μου, τη συμμαθήτριά μου, χωρίς το κοινωνικό περιβάλλον, δεν αξίζει η ζωή μου. Κόλαση είναι η μοναξιά, και δεν το λέω απλώς με την έννοια της αριθμητικής. Το ότι είστε εδώ πέντε παιδιά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είμαι μόνος. Μόνος σημαίνει να μην μπορώ να αγαπώ, να μην μπορώ να προσφέρω, να μην μπορώ να δεθώ.. Η μεγαλύτερη συμβουλή που πρέπει να δώσουμε σήμερα στους νέους είναι να μάθουν να ζουν για τους άλλους, να μάθουν να ζουν χωρίς να είναι το κέντρο της ζωής τους, ότι δεν περιφέρεται όλος ο κόσμος γύρω από αυτούς. Αυτό είναι ευτυχία και μπορεί να επιτευχθεί αυτό μόνο αν αγαπήσουν τον Χριστό. Όταν έχω αυτό το πρότυπο, είναι πρότυπο θυσίας και αγάπης. Καθημερινά κάνουμε όλοι το σταυρό μας… Τι είναι ο σταυρός; Αν δεν είχε τον Χριστό πάνω του, δεν θα ήταν τίποτα. Σταυρώνεται ο Χριστός και θυσιάζεται για όλον τον κόσμο. Εκείνος θα μπορούσε και να μην το κάνει. Δεν το είχε ανάγκη. Αν και εμείς δε δούμε τη ζωή μας ως ένα όμορφο σταυρό- γιατί ούτως ή άλλως θα υπάρξει ο σταυρός στη ζωή, οι δοκιμασίες, οι δυσκολίες- και δεν ακουμπήσουμε αυτόν το σταυρό στο Χριστό και με πίστη, δε προσεγγίσουμε τους ανθρώπους, τότε η ζωή μας θα είναι δυστυχισμένη. Σήμερα βιώνουμε έναν κόσμο κυρίως ατομικιστικό, η Εκκλησία πάντα μιλάει για πρόσωπο. Το άτομο είναι μια ασθενής κατάσταση εγωπάθειας, εγωισμού, για αυτό και οι νέοι άνθρωποι θα πρέπει αλλάξετε τον κόσμο ότι, δηλαδή, δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου.
Εμείς οι Χριστιανοί αγαπούμε κάποιον είτε τον θέλουμε, είτε όχι, γιατί στο πρόσωπο του άλλου ανθρώπου βλέπουμε τον ίδιο το Χριστό. Εσείς οι νέοι μπορείτε να αλλάξετε τον κόσμο. Θα πρέπει να θυσιαστείτε, και αυτό προϋποθέτει να μην ζω μόνο για την πάρτη μου. Πρέπει να αγαπήσετε κάθε άνθρωπο, αν θέλετε να αλλάξετε τον κόσμο.
Ακόμα, η ζωή ανοίγεται μπροστά σας. Να διαβάσετε, να σπουδάσετε, να καλλιεργηθείτε. Το σπουδαιότερο από όλα: να μάθετε ξένη γλώσσα και να αγωνιστείτε όχι μόνο για τον εαυτό σας. Αν δεν υπηρετήσουμε τον κόσμο δεν αξίζει τίποτα. Ούτε οι σπουδές. Για ποιο λόγο να σπουδάσουμε; Για να βγάλουμε λεφτά; Να καταρτιστώ για κάτι το προσωπικό σε κάποιο βαθμό ναι, αλλά ό,τι χάρισμα έχω, ό,τι κόπο έχω, μου το δίνει ο Χριστός. Στη ζωή μας θέλουμε ποιότητα, θέλουμε αξιοπρέπεια, θέλουμε παιδεία και, γενικότερα, θέλουμε στόχους για να τους φτάσουμε και να τους αποκτήσουμε. Με κόπο τους αποκτάμε. Να έχετε απαιτήσεις από τον εαυτό σας, να μην κάνετε ό,τι κάνουν οι άλλοι, σύμφωνα με τα σημερινά πρότυπα της ευκολίας και της κατανάλωσης. Είμαστε σε ένα Εκκλησιαστικό σχολείο. Καταρχήν, γιατί το επιλέξατε; Είναι ένα πρότυπο σχολείο και θα γίνει ακόμα καλύτερο με τη βοήθεια όλων…
-Ευχαριστούμε πολύ, Σεβασμιότατε.
Την Ευχή σας να έχουμε…
-Του Κυρίου, παιδιά μου…
