Αγαπητό ημερολόγιο,
Μπορεί να είμαστε στα μέσα Ιουλίου, όμως, είναι σαν να μην έχει περάσει μέρα από τις χειρότερες ημέρες της σχολικής μου ζωής. Εντάξει, ας μην υπερβάλω, δεν ήταν και οι χειρότερες μέρες της ζωής μου, αλλά ήταν κάποιες μέρες που με στιγμάτισαν.
Φιλίες … όλοι θέλουν κάποιους φίλους, για να στηρίζονται πάνω τους, να τους βοηθούν και όλοι έχουμε πλάσει στομυαλό μας την ιδανική φιλία. ‘Όταν δεν την έχουμε, κάνουμε τα πάντα, για να την αποκτήσουμε. Όταν την έχουμε, χάνουμε το νόημα της πραγματικής φιλίας. Αυτή τη φιλία νόμιζα ότι είχα στην αρχή της χρονιάς, όμως αποδείχθηκε ότι έκανα ΛΑΘΟΣ.
Στην αρχή της χρονιάς φοβόμουν ότι δε θα κάνω φίλους και γι’αυτό είδα κάποια συμπαθή παιδιά και πήγα να τους μιλήσω. Αμέσως «κολλήσαμε» και κάναμε πολλή παρέα. Εγώ δεν έχω τόσα χρήματα, όμως οι καινούριοι φίλοι μου, που ήταν ευκατάστατοι, με έκαναν να αισθάνομαι σαν να είχα. Μου δάνειζαν τα ακριβά ρούχα τους και τα ακριβά πράγματα που είχαν. Στα γενέθλια μου, μου έκαναν δώρο ένα πανάκριβο άρωμα, που τους είχα πει ότι μου αρέσει. Σχεδόν κάθε μέρα βρισκόμουν στο σπίτι τους, όπου με φιλοξενούσαν και οι γονείς τους με είχαν σαν παιδί τους. Βγαίναμε σχεδόν κάθε μέρα για βόλτα και με σύστησαν στους φίλους τους. Μέχρι και αγόρι είχα, κάτι που θεωρούσα ακατόρθωτο στην αρχή της χρονιάς, διότι είχα σχηματίσει μια διαφορετική εικόνα για τον εαυτό μου.
Μια μέρα, όμως, μπήκε και ένα άλλο κορίτσι στην παρέα μας. Είχαμε δεθεί όλες μαζί και κάναμε υπερβολικά πολλή παρέα. Ήταν όλα τέλεια! Σιγά σιγά, όμως, τα κορίτσια σταμάτησαν να με καλούν στο σπίτι τους. Όταν πήγαινα στο σπίτι τους, μου συμπεριφέρονταν αλλόκοτα και από εκεί που οι γονείς με είχαν σαν παιδί τους, με κοίταζαν με μισό μάτι. Οι βόλτες από καθημερινές έγιναν μια φορά την εβδομάδα και οι φίλες μου συνέχεια με άφηναν με το αγόρι μου, που συνέχεια με πίεζε να του στείλω φωτογραφίες με ακατάλληλο περιεχόμενο.
Τέλος, έμαθα από μια συμμαθήτρια μου, που παλιότερα την κορόιδευα, ότι οι φίλες μου με έβριζαν, με κορόιδευαν πίσω από την πλάτη μου και ζητούσαν από το αγόρι μου να με πιέσει να του στείλω αυτές τις φωτογραφίες, ώστε να τις δημοσιοποιούσαν και να με έκαναν να ντρέπομαι.
Όταν τα έμαθα όλα αυτά, σοκαρίστηκα και πήγα αμέσως να τις βρω. Δεν αρνήθηκαν αυτά που τους είπα και η δικαιολογία τους ήταν ότι εγώ δεν τους ευχαρίστησα ποτέ για αυτά που έκαναν για εμένα, κάτι που δεν ισχύει. Όσο για το αγόρι μου, όταν του ζήτησα τον λόγο, μου απάντησε ότι ποτέ δεν με έβλεπε σοβαρά και απλώς πέρναγε την ώρα του μαζί μου. Αφού άκουσα αυτές τις απαντήσεις, κλείστηκα στον εαυτό μου, δεν πήγαινα σχολείο και από εκεί που ήμουν η πρώτη μαθήτρια, έγινα η τελευταία. Οι πρώην φίλες μου και το πρώην αγόρι μου είχαν διαδώσει ψεύτικες φήμες για εμένα και όλοι με κοιτούσαν περίεργα. Μέχρι να φανταστείς, αγαπημένο μου ημερολόγιο, ήθελα να αλλάξω σχολείο.
Σκεφτόμενη όλα αυτά, έχω ανάμεικτα συναισθήματα. Νιώθω ανόητη που εμπιστεύτηκα αυτά τα άτομα, αλλά και δυνατή που κατάφερα να το ξεπεράσω. Το ξέρω ότι δε θα το δει κανείς, αλλά αν βιώνεις κάτι παρόμοιο ΜΙΛΑ!!!
Δελλή Ιλιάνα, Χαντζή Ευγενία
