Το 1950, όταν ήμουν 5 χρονών, ξεκίνησα το δημοτικό σχολείο. Η διαδρομή από το σπίτι ήταν αρκετά μεγάλη και δύσκολη, ειδικά το χειμώνα. Με την τσάντα του σχολείου και λίγο φαγητό για τον δάσκαλο ή τη δασκάλα στο χέρι, ξεκινούσε η διαδρομή για το σχολείο. Όταν ο καιρός ήταν καλός, η μόνη δυσκολία που συναντούσα ήταν οι κακοτράχαλοι δρόμοι. Όταν άρχιζε ο χειμώνας, το ποτάμι φούσκωνε και δεν υπήρχε γέφυρα, ήταν ορμητικό και πλατύ, οπότε η μόνη λύση μου ήταν να μένω στο σπίτι μιας γνωστής μου, μεγάλης σε ηλικία, το οποίο ήταν πίσω από το ποτάμι, όπου και το σχολείο. Έμενα μαζί της για όσο χρειαζόταν, μέχρι που το ποτάμι ηρεμούσε ώστε να μπορέσω να πάω στο σπίτι μου.
Φοίτησα σε όλες τις τάξεις του δημοτικού, δυστυχώς όμως όχι τακτικά γιατί ήταν πολύ δύσκολο για μένα. Έπρεπε να μένω στο σπίτι για να βοηθάω με τις δουλειές και όταν έμενα στην ηλικιωμένη κυρία βοηθούσα και εκείνη ως αντάλλαγμα για τη φιλοξενία της!
Επιμέλεια κειμένου της Γεωργούλη Γεωργίας, μαθήτριας του Γ1 του Γυμνασίου Περάματος Ιωαννίνων.
