Διάφοροι κατάλογοι Θαυμάτων του Κόσμου έχουν συνταχθεί από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, με σκοπό την καταγραφή των θεαματικότερων φυσικών θαυμάτων και ανθρωπογενών κατασκευών.
Τα Επτά Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου είναι ο πρώτος γνωστός κατάλογος με τα πιο αξιόλογα δημιουργήματα της κλασικής αρχαιότητας˙ βασίστηκε σε δημοφιλείς οδηγούς μεταξύ των Αρχαίων Ελλήνων περιηγητών και περιλαμβάνει μόνον έργα γύρω από τα παράλια της Μεσογείου. Ο αριθμός επτά επιλέχθηκε διότι συμβόλιζε για τους Έλληνες την τελειότητα και την αφθονία, καθώς και διότι προκύπτει αν στους πέντε πλανήτες που γνώριζαν οι αρχαίοι προστεθεί η σελήνη και ο ήλιος.[1] Έχουν συνταχθεί πολυάριθμοι τέτοιοι κατάλογοι.
Τα Επτά Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου
Ο ιστορικός Ηρόδοτος (περ. 484 π.Χ. – 425 π.Χ./410 π.Χ.), και ο μελετητής Καλλίμαχος από την Κυρήνη (310 π.Χ. – 240 π.Χ.) δημιούργησαν στο Μουσείο της Αλεξάνδρειας πρώιμους καταλόγους επτά θαυμάτων. Τα γραπτά τους δεν υπάρχουν σήμερα, παρά μόνο σε αναφορές.
Τα κλασικά επτά θαύματα ήταν:
Το μόνο θαύμα του αρχαίου κόσμου, που επιβιώνει σήμερα είναι η Πυραμίδα του Χέοπα.
