Γράφουν οι Νικολέτα Ροσσολύμου και Τένια Τσιακίρη…
Λίγο πριν τον πόλεμο:
Από τις 15 Οκτωβρίου στην Ιταλία έχει αποφασιστεί από το Ιταλικό Πολεμικό Συμβούλιο, προεξάρχοντας του Μπενίτο Μουσολίνη η επέμβαση στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Οι Ελληνικές εφημερίδες ήδη από τις 27 Οκτωβρίου προβάλλουν ιταλικές προβοκάτσιες με την δήθεν επίθεση του ελληνικού στρατού στους Ιταλούς, ενώ λίγο καιρό πριν από την κήρυξη του πολέμου στην Ελλάδα επικρατεί αναστάτωση λόγω των βομβαρδισμών ελληνικών πλοίων από τους Ιταλούς.
Τορπιλισμός της Έλλης:
Στις 15 Αυγούστου 1940 ανήμερα της Παναγίας το ιταλικό υποβρύχιο Delfino βυθίζει το καταδρομικό «Έλλη» στο λιμάνι της Τήνου σε περίοδο ειρήνης. Το υποβρύχιο Delfino στις 8:25 πλησιάζοντας το καταδρομικό «Έλλη» έριξε τρεις τορπίλες με μια από αυτές να πετυχαίνει την «Έλλη», η οποία ήταν αγκυρολοβολημένη έξω από το λιμάνι της Τήνου, μιας και συμμετείχε στην γιορτή. Επιτόπου το μηχανοστάσιο εξερράγει και οι φιάλες πετρελαίου έπιασαν φωτιά με αποτέλεσμα 9 νεκρούς και 24 τραυματίες. Οι ναύτες προσπαθούσαν για πολλή ώρα να σώσουν το καταδρομικό μέχρι που κάποια στιγμή αναγκάστηκαν να το εγκαταλείψουν. Οι Ιταλοί δεν παραδέχτηκαν αμέσως την ενοχή τους, παρ’ όλα αυτά όλοι γνώριζαν πως πίσω από όλη αυτή την καταστροφή στην προκυμαία της Τήνου ευθυνόταν η τότε φασιστική Ιταλία, ενώ αποκαλυπτικές φωτογραφίες δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες της εποχής λίγες μέρες μετά από την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου.
«Όχι»
Στις 3:00π.μ ο Ιταλός πρέσβης Εμανουέλε Γκράτσι στο σπίτι του Μεταξά στην Κηφισιά, του παραδίδει το τελεσίγραφο, με το οποίο η Ιταλική κυβέρνηση απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόδιο. Ο Μεταξάς κήρυξε τον πόλεμο αρνούμενος να παραχωρήσει την Ελλάδα στην Ιταλία με τα νέα του πολέμου να φτάνουν σύντομα στα αφτιά των Ελλήνων.
Συμβολή οργανώσεων και ατόμων στον πόλεμο:
Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός διέθεσε στον στρατό δύο χειρουργεία εκστρατείας, ένα νοσοκομείο διακομιδής, το Νοσοκομείο τον Αθηνών, το τμήμα του στην Θεσσαλονίκη, 2836 εθελόντριες αδελφές νοσοκόμες και 120 εθελόντριες οικονόμους. Ο λαός, σύλλογοι και οργανώσεις, μετά από ραδιοφωνική έκκληση δώρισαν κλινοσκεπάσματα στον ελληνικό στρατό με τις οποίες κατάφεραν να καλύψουν και τις ανάγκες των νοσοκομείων και από δωρεές ομογενών μας που ζούσαν στην Κωνσταντινούπολη.
Απώλειες και ήρωες του πολέμου:
Το έπος του 40 ήταν μια συλλογική νίκη. Σε αυτή είχαν συμμετοχή, από τον τελευταίο φαντάρο μέχρι τον επιτελικό αξιωματικό, ήρωες που ίσως να μην μάθουμε τα ονόματα τους αλλά σε αυτούς χρωστάμε ένα μεγάλο μέρος της ελευθερίας του λαού μας αλλά και όλου του κόσμου. Διότι, άμα οι Έλληνες δεν είχαν καθυστερήσει τους Ιταλούς και έπειτα τους Γερμανούς στο Αλβανικό μέτωπο, ίσως οι Γερμανοί να είχαν καταφέρει να φτάσουν την εποχή που ήθελαν στην Ρωσία και να τους νικήσουν. Μερικοί από τους ήρωες του έπους είναι οι παρακάτω:
- Χαράλαμπος Κατσιμήτρος
- Μαρίνος Μιτραλέξης
- Αναστάσιος Παππάς
- Γεώργιος Στανώτας
- Ιωάννης Σακελαρίου
- Μίλτων Ιατρίδης
- Επαμεινώνδας Κοντογιάννης
- Δημήτρης Κασλάς
- Ιωάννης Καραβίας
- Δημήτριος Κωστάκης
1940-1941
Συνολικός αριθμός θανάτων 130.325
Συνολικός αριθμός τραυματιών 620.663
Συνολικός αριθμός εξαφανισμένων 10.278
Θηριωδίες και εγκλήματα των Γερμανών:
Οι Γερμανοί κατά την περίοδο κατοχής στην Ελλάδα 1941-1945 διέπραξαν απάνθρωπα εγκλήματα εις βάρος του ελληνικού λαού και του πολιτισμού της. Αρχικά λόγω της αντιστασιακής δράσης των Ελλήνων πολιτών αποφάσισαν ως αντίποινα να διαπράξουν εγκλήματα και στις μεγάλες πόλεις αλλά πιο πολύ στις μικρές επαρχιακές περιοχές, τα λεγόμενα ολοκαυτώματα (Χορτιάτης, Καλάβρυτα κ.α.) ενώ κατέστρεψαν ανεκτίμητα έργα τέχνης και καταχρέωσαν την χώρα μας παντού κλέβοντας τα χρήματα του τότε Ελληνικού κράτους.
-Προχωράμε βήμα βήμα και ελευθερώνουμε τα μέρη μας, γράφανε. Πιστεύαμε ότι έλαχε σε εμάς ο κλήρος να συμπληρώσουμε όσα δεν πρόλαβε να κάνει η επανάσταση του 21 κι ο πόλεμος του 1912-13. Είναι βαρύ ο τίμημα να θέλεις να ζείς ελεύθερος. Πρέπει να πολεμάς με νύχια και με δόντια γιατί όλοι γύρω μας κάτι θέλουν από εμάς και κάτι δικό μας κρατάνε. Άλλος τη Βόρεια Ήπειρο, άλλος τη Ρωμυλία, την Ανατολική Θράκη, τη Μ. Ασία, την Κύπρο, τα Δωδεκάνησα. Κι αυτή την Αθήνα αν δεν την προστατεύσουμε και αυτή την θέλουν. Κι αν μέχρι τώρα κάναμε την ανάγκη φιλοτιμία ή αναστενάζαμε κρυφά και φούντωνε μέσα μας το παράπονο, τώρα πιστεύουμε πως ήρθε η ώρα για τη δίκαιη κρίση…
Τούτα τα λόγια γράφανε και οι ψυχές τους πλημμύριζαν στην ιδέα της ελεύθερης Ελλάδος. Έτσι προχωρούσαν και το ένα μετά το άλλο τα μέρη γίνονταν και πάλι ελληνικά
Μαργαρίτα το μπλε και τ’ άσπρο
Συγγραφέας: Κασσιανή Πανουτσοπούλου
