Η αγάπη βρίσκει πάντα δρόμους! Ας μάθουμε στα παιδιά μας το μεγαλείο της. Πώς; Με τη στάση μας, με τα λόγια μας, με την αγάπη μας! Ας μην επιτρέψουμε να περιθωριοποιηθεί κανένα παιδί! Γιατί σε κανένα δεν αξίζει η μοναξιά! Είναι νωρίς για να ευθύνεται εκείνο και είναι άδικο να πληρώνει λάθη άλλων.
Η συγχωρεμένη μητέρα μου, Μαριάνα Κουγιουμτζή, συνήθιζε να μου λέει μια ιστορία με σκαντζόχοιρους. Δεν ξέρω πού την είχε διαβάσει. Ισχυριζόταν με αυτή πως οι σκαντζόχοιροι είχαν καταφέρει να επιβιώσουν ανά τους αιώνες επειδή είχαν τη σύνεση και την εξυπνάδα να βρουν λύση σε ό,τι θα τους εμπόδιζε να επιβιώσουν. Στα μεγάλα κρύα λοιπόν σφιχταγκαλιάζονταν για να κρατηθούν ζεστοί, μα τ’αγκάθια-τους τους τσιμπούσαν και προκαλούσαν πληγές με πολύ πόνο. Έτσι σταμάτησαν να σφιχταγκαλιάζονται, όμως άρχισαν να πεθαίνουν από το κρύο. Οπότε έπρεπε να επιλέξουν ανάμεσα στο να πονούν, να υποφέρουν και να ζήσουν ή να μην πληγώνονται από τα αγκάθια των άλλων και να πεθάνουν. Για να επιβιώσουν λοιπόν αποφάσισαν τελικά να αγκαλιαστούν έτσι ώστε να μην δημιουργούν μεγάλες πληγές στον διπλανό τους και στον εαυτό τους. Με αυτή την ιστορία η μαμά κάθε φορά μου τόνιζε πως δεν υπάρχουν τέλειες σχέσεις μήτε τέλειοι άνθρωποι. Όλα χρειάζονται δουλειά, φροντίδα και αγάπη. Η τριβή και η συναναστροφή μοιραία μπορεί να δημιουργήσει πληγές. Δεν ταιριάζουμε όλοι μεταξύ μας ούτε είμαστε υποχρεωμένοι να αγαπηθούμε όλοι παράφορα, οφείλουμε όμως ως άνθρωποι να ξεκινούμε καλοπροαίρετα, να είμαστε ανεκτικοί στην διαφορετικότητα και να μην περιθωριοποιούμε με αγένεια πλάσματα. Και αν δεν μπορούμε να τα αγκαλιάσουμε, μπορούμε ωστόσο να τους συμπεριφερθούμε με ευγένεια και ανθρωπιά. Η αλληλεγγύη έσωσε πολλές φορές την ανθρωπότητα. Και ο ρατσισμός την έβαζε πάντα σε κίνδυνο.
Δρ. Εύη Κουγιουμτζή
Για οτιδήποτε αφορά στους συνδέσμους, στους οποίους σας παραπέμπουμε, ή σε διαφήμισή τους, δε φέρουμε καμία ευθύνη ούτε έχουμε ίδιον όφελος.
