Όταν υπηρετούσα σε Γυμνάσια και οι μαθητές μου με καλούσαν σε εκδρομές ακολουθούσα με χαρά παρόλο που με περίμενε Γολγοθάς!
Μεγάλη ευθύνη, κούραση, δεν έκλεινες μάτι, η ψυχή σφιγμένη και το βλέμμα πετούσε φωτιές για να προλάβει κάθε κακό. Έκανες τη μάνα, τον δάσκαλο, τον ψυχαναλυτή, τον παρηγορητή, τον δικαστή, τον ΟΗΕ και ένα σωρό άλλους ρόλους. Από τους πιο διασκεδαστικούς ο ντετέκτιβ! Έκανες έφοδο στα δωμάτια για τσεκ και για να δεις τι σκαρώνουν! Παρατσούκλι μου; «Το λαγωνικό»! Έβρισκα κρυμμένα ποτά, ξετρύπωνα πάντα τους λαγούς σε… «λάθος» δωμάτιο!! Αφού πλέον πριν αντιδράσουν , έλεγα μόνη μου : «Αμάν, Κυρία!» Αν δεν έχεις κάνει σκοπιά σε διαδρόμους ξενοδοχείων για να μην τριγυρνούν, δεν ξέρεις τι είναι εξάντληση. Τύφλα να έχει το γερμανικό ωράριο στον Στρατό! Στην τάξη κοιμούνται, στις εκδρομές, ακούραστα τα άτιμα!
Όμως η ύψιστή μου τυράννια ΑΠΌ ΟΛΑ, η μουσική στο λεωφορείο! Ιδίως στις μακρινές εκδρομές νόμιζα ότι θα βγει ο εγκέφαλος μου και θα με πυροβολήσει. Όταν ο οδηγός συναινούσε στην Πάολα και τη Μαριάνθη Κεφάλα…. δε! Δεν κρίνω μήτε κατακρίνω, μα… Πολλή καψούρα, πολύ κλάμα, πολλή ανάγκη για εκδίκηση. Και μπορεί να μην το συνειδητοποιούμε, μα η μουσική που παίζει στο κεφάλι μας, ουσιαστικά μα εκπαιδεύει. Και αν μη τι άλλο αυτά τα τραγούδια εκπαιδεύουν να βιώσεις την αγάπη, με πόνο, θυματοποίηση, διάλυση ψυχής, απελπισία. Και η αγάπη δεν έχει να κάνει με τίποτε από όλα αυτά!
Σεβαστά όλα τα είδη μουσικής! Και το καθένα έχει την ώρα του. «Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.» είναι η αγαπημένη μου παροιμία. Ωστόσο ας προσέχουμε το τι ακούνε τα παιδιά μας. Και ας τους δώσουμε λίγη ποιότητα και γαλήνη ψυχής! Α «happy place»! (Un endroit heureux γαλλιστί )
Δρ Εύη Κουγιουμτζή
Γνωρίστε τον Μότσαρτ, παιδιά μου
Για οτιδήποτε αφορά στους συνδέσμους, στους οποίους σας παραπέμπουμε, ή σε διαφήμισή τους, δε φέρουμε καμία ευθύνη ούτε έχουμε ίδιον όφελος.
