Οι ταινίες που εξερευνούν την αθωότητα, συχνά απεικονίζουν τις πολυπλοκότητες, αλλά και τις απλότητες της πρώιμης ζωής. Δείχνουν την αγνή αντίληψη που έχουν κάποια μέλη της κοινωνίας, απαλλαγμένα από τις προκαταλήψεις των ενηλίκων. Λόγω αυτής της έλλειψης προκαθορισμένης κρίσης, βιώνουν τη ζωή μέσω των ενστίκτων τους. Όταν, όμως, έρχονται αντιμέτωπα με τα φθοροποιά στοιχεία της κοινωνίας, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την αγνή αυτή κατάσταση, ώστε να υπερασπιστούν τον εαυτό τους μέσα σε έναν διεφθαρμένο κόσμο.
- American History X (1998)
Tο American History X, αφηγείται την ιστορία δύο αδελφών, οι οποίοι γίνονται μέλη μιας νεοναζιστικής οργάνωσης. Η πλοκή επικεντρώνεται, κυρίως, στον μεγάλο αδελφό, που αφού εκτίει φυλάκιση για ανθρωποκτονία, αναθεωρεί τις απόψεις του και προσπαθεί να απομακρύνει τον έφηβο αδελφό του από αυτό το ιδεολογικό περιβάλλον. Η ιστορία του μικρού αδερφού αποδεικνύει πόσο εύκολα μπορεί ένα νεαρό άτομο να μυηθεί σε τέτοιες ρητορικές μίσους, με την καθοδήγηση των μεγαλύτερων. Σε αυτήν την περίπτωση, ο αθώος χαρακτήρας γίνεται μάρτυρας μιας ανθρωποκτονίας με ρατσιστικά κίνητρα, μην έχοντας την ικανότητα να αντιδράσει. Ο έφηβος, χωρίς να έχει την κατάλληλη καθοδήγηση, ακολουθεί το μονοπάτι του αδελφού του, κρίνοντας πως το έγκλημα αποτελεί ένα πρότυπο καθοδήγησης και συμπεριφοράς, όπως και άπειρες άλλες βίαιες εκφράσεις ακραίων απόψεων, σε μια πολιτεία της Αμερικής που ξεχειλίζει από φυλετικές διακρίσεις.
- The Virgin Suicides (1999)
Μία ταινία ορόσημο για τις δυσκολίες της εφηβικής ζωής, που είναι μάλιστα η πρώτη μεγάλου μήκους της Sofia Coppola, κόρης του γνωστού σκηνοθέτη Francis F. Coppola. Η πλοκή ακολουθεί τέσσερις αδελφές που μεγαλώνουν μέσα σε ένα αυστηρό περιβάλλον από τους θρησκόληπτους γονείς τους. Το οικογενειακό περιβάλλον είναι τόσο αυστηρό, ώστε η μία από τις αδελφές οδηγείται στην αυτοκτονία. Η ιστορία εξελίσσεται από την οπτική μιας παρέας αγοριών, που μετά την πρώτη αυτοκτονία παρακολουθούν προσεκτικά την οικογένεια, με σκοπό να καταλάβουν τι συμβαίνει. Οι αθώοι χαρακτήρες, με οδηγό την εμμονή τους, μαθαίνουν για τις δύσκολες καταστάσεις που τους προετοιμάζει η ζωή και προσπαθούν με διάφορους τρόπους να επικοινωνήσουν με τις τρεις πλέον αδελφές. Η σκηνοθέτης επιλέγει ως χρωματική παλέτα της ταινίας μουντά χρώματα με λευκότερες αποχρώσεις, ώστε να προσθέτουν στη καταθλιπτική αίσθηση.
Ταινίες όπως αυτές πέρα από την αισθηττική απόλαυση που προσφέρουν μεταδίδουν και ένα βαθύτερο μήνυμα στον θεατή προβληματίζοντάς τον. Γι’ αυτό και αξίζουν μια προβολή από οποιονδήποτε.
