Ο Παύλος Σιδηρόπουλος γεννήθηκε στις 27/07/1948. Καταγόταν από μια εύπορη οικογένεια και ζούσε στην Αθήνα. Ήταν δισέγγονος του Αλέξη Ζορμπά και ανιψιός της πασίγνωστης Έλλης Αλεξίου.
Το 1970, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, περνάει στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και σπουδάζει ως μαθηματικός. Εκεί ξεκίνησαν όλα. Γνωρίζεται με τον Παντελή Δεληγιαννίδη και μαζί δημιουργούν ένα ντουέτο, ονόματι “Δάμων και Φιντίας” και κυκλοφορούν ένα δίσκο “Το ξέσπασμα”.
Ο «αθεράπευτος “ροκάς”» σε μια συνέντευξή του, το 1985 δήλωσε: «αν είσαι ροκ, είσαι σαν ένα άγριο άλογο, πριν του βάλουνε τα γκέμια. Αλλά ένα άλογο με γκέμια έχει σίγουρο στάβλο και σίγουρο σανό».
Για 2 χρόνια γίνεται μέλος στην μπάντα “Μπουρμπούλια”, η οποία αργότερα διαλύεται. Στην συνέχεια, το 1976, ο Παύλος σε συνεργασία με άλλα δύο σημαντικά πρόσωπα της ελληνικής ροκ, τον Βασίλη και Νίκο Σπυρόπουλο, δημιουργούν το γκρουπ “Σπυριδούλα”. Με το γκρουπ αυτό κυκλοφορούν - ίσως - και τον μεγαλύτερο δίσκο της ελληνικής ροκ δισκογραφίας τον “Φλου”.
Το γκρουπ μετά από λίγο διαλύθηκε και ο Παύλος Σιδηρόπουλος δημιουργεί το σχήμα “Εταιρία Καλλιτεχνών” με αγγλικό στίχο και επηρεασμένο από τα ‘60s.
Σύμφωνα με τα λόγια του “η ελληνική ροκ είναι ελληνική μόνο από άποψη γλώσσας. H ροκ είναι ένα παγκόσμιο, οικουμενικό φαινόμενο. Δεν είναι πατρίς, θρησκεία, οικογένεια”.
Εκτός από τις εμφανίσεις του στην ροκ μουσική σκηνή τον βλέπουμε και ως ηθοποιό στην ταινία “Ασυμβίβαστος”. Ενώ στην αρχή, ο ροκάς “απομυθοποίησε” τον Μίκη Θεοδωράκη, θεωρώντας τα τραγούδια του πολιτικά κι εμβατήρια, στην συνέχεια βλέπουμε πως ο ίδιος τραγούδησε σε δική του εκτέλεση στην ταινία αυτή το “Κάποτε θα ‘ρθούν”. Επίσης, στην ίδια ταινία, σε δική του εκτέλεση ακούστηκε, και το “Να μ’ αγαπάς” του Ανδρέα Θωμόπουλου. Οι δύο αυτές εκτελέσεις είναι μέχρι και σήμερα από τα πιο γνωστά ακούσματα της καλλιτεχνικής του πορείας.
Εκείνη την εποχή, ο Σιδηρόπουλος ήταν ο πρώτος που βγήκε και μίλησε για τη μάστιγα των ναρκωτικών, εκθέτοντάς την άφοβα και ξεκάθαρα στο άλμπουμ “Εν λευκώ”. Το “Εν λευκώ” ηχογραφείται και κυκλοφορεί απ’ τους “Απροσάρμοστους”, μια μπάντα στην οποία εντάσσεται και ο Σιδηρόπουλος ένα χρόνο μετά την “Εταιρία καλλιτεχνών”.
Ο ίδιος είχε πει σε συνέντευξή του πως έγραφε συνεχώς κι όπου έβρισκε. Σε χαρτοπετσέτες, αποκόμματα, σημειωματάρια, έδινε σχήμα στις σκέψεις και στα συναισθήματά του. Και όχι μόνο στίχους. Είχε εμπνευστεί ποιήματα, θεατρικά έργα και διηγήματα που δεν ολοκλήρωσε ποτέ, κείμενα με πολιτικές και φιλοσοφικές απόψεις.
Το βασανιστικό τέλος της καριέρας του έρχεται στις 6 Δεκεμβρίου 1990 σε ηλικία μόλις 42 ετών. Μετά από μακροχρόνια μάχη ενάντια στην ηρωίνη και μετά από πολλές, αλλά δυστυχώς αποτυχημένες προσπάθειες αποτοξίνωσης, ο “πρίγκιπας της ροκ” αφήνει την τελευταία του πνοή. Μπορεί ο ίδιος να ενέδωσε στην μάχη, όμως τα τραγούδια του στιγματίζουν και θα συνεχίσουν να στιγματίζουν τις ψυχές των νέων για πολλά χρόνια ακόμη.
