Η ταινία “Χίλιες φορές καληνύχτα” είναι μια δραματική ταινία του 2013, συγκεκριμένα κοινωνικό δράμα που μιλάει για τη ζωή μιας φωτογράφου πολεμικών ανταποκρίσεων. Σκηνοθέτης είναι ο Ερικ Πόουπ, πρωταγωνιστεί η Ζιλιέτ Μπινός και διαρκεί 117 λεπτά.
Η μεσήλικη Ρεμπέκα έχει περάσει την ζωή της στις εμπόλεμες ζώνες. Είναι μία από τις πέντε καλύτερες φωτογράφους στον κόσμο. Ατρόμητη, περίεργη και ευαίσθητη, δεν διστάζει να κινδυνεύσει η ίδια για μια φωτογραφία, που θα μπορούσε να κάνει τον δυτικό άνθρωπο «να πνιγεί με τον καφέ του» – να σταματήσει ό,τι κάνει και να κοιτάξει προσεκτικά τι συμβαίνει σε άλλες γωνιές της γης. Αυτό, όμως, έχει ψυχολογικό κόστος, τόσο στον σύζυγό της Μάρκους, όσο και στα δύο της κορίτσια που ζουν με τον καθημερινό τρόμο ότι “η μαμά αυτή τη φορά δε θα τα καταφέρει, κάτι θα της συμβεί”.
Σε μία αποστολή στην Καμπούλ κάτι της συμβαίνει. Η Ρεμπέκα ακολουθεί και φωτογραφίζει μία γυναίκα σε αποστολή αυτοκτονίας – από την ιεροτελεστία του εξαγνισμού της, το ζώσιμο με τα πυρομαχικά, το αυτοκίνητο που την μεταφέρει στο θάνατό της. Μετά από μία ανατροπή στα σχέδια, η Ρεμπέκα τραυματίζεται σοβαρά κι επιστρέφει στην οικογένειά της. Μία οικογένεια που την περιμένει κατατρομαγμένη, αλλά και θυμωμένη. Κι εκείνη πρέπει να διαλέξει σε ποιους θα δώσει προτεραιότητα πλέον: στους ανθρώπους ή στους δικούς της ανθρώπους;
Ο Νορβηγός σκηνοθέτης Ερικ Πόουπ («Χαβάη, Όσλο») ήταν κι ο ίδιος φωτογράφος σε εμπόλεμες ζώνες κι επιχειρεί ένα αυτοβιογραφικό σενάριο, που αποτυπώνει τα διλήμματα και τις ενοχές που νιώθει κανείς όταν αφήνει την οικογένειά του πάντα πίσω και να βουτά στον κίνδυνο. Το εύρημά του μάλιστα είναι η ανταλλαγή των ρόλων: η γυναίκα είναι εκείνη που φεύγει για τα χαρακώματα και ο άνδρας εκείνος που μένει πίσω, μεγαλώνοντας τα παιδιά και προσπαθώντας να κρατήσει τις ισορροπίες.
Σύμφωνα με την δική μου άποψη, οι αρνητικές κριτικές της ταινίας την έχουν αδικήσει. Καθώς μέσα από αυτήν, θέτονται αξιόλογα ηθικά διλήμματα, όπως η επιλογή μεταξύ της οικογένειας και της προσωπικής θυσίας για το κοινό καλό. Παρατηρώ πως ο κάθε ήρωας της ταινίας, συγκεκριμένα μέλη της οικογένειας, υποχωρεί στα θέλω του άλλου, λόγω της αγάπης που έχει ο ένας για τον άλλον. Όλη η ταινία στρέφεται γύρω από τη ζωή της Ρεμπέκα, ρεπόρτερ, τα αγαπημένα της πρόσωπα και το ρίσκο της σωματικής της ακεραιότητας για την παγκόσμια ενημέρωση. Η Ρεμπέκα δεν βλέπει τη δουλειά της ως επάγγελμα, άλλα ως ιερό σκοπό, και δικαίως. Χάρη σε εκείνη ενημερώνονται όλοι οι άνθρωποι που ζουν στον μικρόκοσμό τους και δεν γνωρίζουν τα εγκλήματα που διαπράττονται καθημερινά σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Όλα τα θύματα που δεν μπορούν να ακουστούν ακούγονται μέσω εκείνης.
