Η ιστορία πίσω από αυτό το τραγούδι
Πίσω στο 1952, ο Στέλιος Καζαντζίδης ήταν μόλις είκοσι χρόνων και δούλευε σε υφαντουργία. Ο πρώτος που διακρίνει την αξία του νεαρού Στέλιου στο τραγούδι, ήταν ο Απόστολος Καλδάρας. Ο ίδιος παραδέχεται πως αν δεν βρισκόταν ο Καλδάρας στον δρόμο του, ίσως δεν θα ξεκολλούσε ποτέ από την υφαντουργία και μπήκε στο στούντιο για την πρώτη του φωνογράφηση. Οι αδελφοί Λαμπρόπουλοι όμως, ιδιοκτήτες της Columbia, δεν φαίνονται ενθουσιασμένοι από την νέα αυτη φωνή, αλλά κάποιος που «του πέρναγε σε όλα», εντοπίζει σε αυτήν καλά στοιχεία. Ο Γιάννης Παπαϊωάννου, λοιπόν, επιμένει στην εταιρεία και τελικά τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, ο Στέλιος ξαναμπαίνει στο στούντιο. «Ωραίο ζεϊμπέκικο και το λέει τρελά ο μικρός», αναγνώρισε με ειλικρίνεια ο μεγάλος δημιουργός του λαϊκορεμπέτικου τραγουδιού και δίχως δισταγμό, του εμπιστεύτηκε θαυμάσιες συνθέσεις. Ο Στέλιος Καζαντζίδης εντυπωσιάζει. Η φωνή του ξάστερη και λαμπερή, η άρθρωσή του είναι εξαιρετική και η ερμηνεία του, με τις νότες ν΄ ανεβοκατεβαίνουν αβίαστα… μαγευτική.
Αυτό το τραγούδι γράφτηκε και τραγουδήθηκε από τον Καζαντζίδη το 1972 προς τιμήν του Γιάννη Παπαϊωάννου.
Μπάρμπα γιάννη γέρασες
Πολλές φουρτούνες πέρασες
Κι από κοντά μας ήρθε ο χάρος να σε πάρει
Εσύ που σαν αδέρφι μας
Δε χάλαγες το κέφι μας
Κάνε μου τώρα και μια τελευταία χάρη
Ένα γράμμα να μου στείλεις απ” τον άδη
Αν το φως είν” πιο καλό απ” το σκοτάδι
Φως υπάρχει εδώ πάνω
Μπάρμπα γιάννη μου που λες
Μα το φως τι να το κάνω
Πού “ναι μαύρες οι καρδιές
Μπάρμπα γιάννη φίλες μου
Ένα μαντάτο στείλε μου
Και το μπουζούκι σου κι εκείνο περιμένει
Εδώ τα ίδια πράματα
Βάσανα πόνοι κλάματα
Στον κάτω κόσμο τέλος πάντων τι συμβαίνει
Ένα γράμμα να μου στείλεις απ” τον άδη
Αν το φως είν’ πιο καλό απ” το σκοτάδι
Φως υπάρχει εδώ πάνω
Μπάρμπα γιάννη μου που λες
Μα το φως τι να το κάνω
Πού ‘ναι μαύρες οι καρδιές
Ο Μπαρμπαγιάννης (youtube)
