α Κοσμοπούλου, Κατερίνα Παπαδάκη, Β2
ΤΥΠΟΠΟΙΗΜΕΝΗ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΣΗΜΕΡΑ…
Η σύγχρονη εποχή με τις απαιτήσεις της, έχει μεταβάλλει σε μεγάλο βαθμό, τον ρόλο που οφείλει η διδασκαλία να διαδραματίσει στην εφηβική αλλά ταυτόχρονα και στην ενήλικη ζωή των νέων ατόμων. Με αφορμή τις συζητήσεις μεταξύ μαθητών, γονέων και εκπαιδευτικών, που αφορούν το περιεχόμενο της διδακτέας ύλης ,καθώς και τις μεθόδους διεκπεραίωσης της, οφείλουμε όλοι μας να αναρωτηθούμε: ποια είναι η τυποποίηση που υφίσταται και γιατί; Με ποιον τρόπο επηρεάζει αυτή τους νέους; Και τι αλλαγές θα ωφελούσαν να γίνουν;
Είναι γεγονός ότι το υπουργείο παιδείας έχει θέσει ορισμένους ‘’κανόνες’’ και εντολές. Οι καθηγητές βρίσκονται αντιμέτωποι με μια μεγάλη ύλη η οποία οφείλει να καλυφθεί σε συγκεκριμένο πιεστικό χρονικό διάστημα. Οι μαθητές από την άλλη βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα πλήθος διαγωνισμάτων. Καμία από τις δύο πλευρές αδυνατεί να απεγκλωβιστεί από το τυποποιημένο τρόπο εκμάθησης, δεν πραγματοποιούνται δράσεις, παιχνίδια, θεματικές εβδομάδες, γενικώς είναι ανύπαρκτοι οι βιωματικοί τρόποι εκπαίδευσης. Όλα τα παραπάνω είναι σαφώς απόρροια του βαθμοθηρικού συστήματος. Δεν δίνεται έμφαση στην πολύπλευρη διαμόρφωση προσωπικότητας αλλά στην εισαγωγή σε κάποιο πανεπιστήμιο. Υφίσταται πλέον μία απουσία μετάδοσης ηθικών αξίων : ο σεβασμός, η αλληλεγγύη και η μετάνοια. Οι νέοι αισθάνονται καταπίεση, άγχος, τον φόβο της αποτυχίας ενώ παράλληλα το σχολείο εντείνει τα παραπάνω αισθήματα αντί να τα κατευνάζει. Έτσι παρατηρείται μια επιθετική, νευρική συμπεριφορά από τους εφήβους οι οποίοι έχουν την ανάγκη να εκτονωθούν ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις εκδήλωσης φαινομένων κοινωνικής παθογένειας [βία, εγκληματικότητα].
Το σχολείο όπως ασφαλώς και το σύστημα οφείλει να αναθεωρήσει. Η εκπαίδευση να εστιάζει στο ανθρωπιστικό περιεχόμενο, όχι μόνο στην αποστήθιση ατελείωτων γνώσεων. Οι δράσεις, τα προγράμματα καθώς και οι συνεδρίες με μάχιμους επαγγελματίες και ειδήμονες σίγουρα θα συμβάλει στην πλήρη αφομοίωση γνώσεων. Η εισαγωγή σε ένα πανεπιστήμιο αναμφίβολα αποτελεί ένα ψυχοφθόρο κεφάλαιο για τους μαθητές, επομένως απαραίτητη είναι η παρουσία ενός ψυχολόγου, οι καλές σχέσεις μεταξύ μαθητών και καθηγητών καθώς και οι η ύπαρξη ουσιώδους ψυχαγωγίας [ άγω την ψυχή] των μαθητών.
