Μαθητής 1 (θετικός): Ρε φίλε, δεν θα ήταν τέλειο να έχουμε ρομπότ φίλους; Θα μπορούσαν να μας βοηθούν στα μαθήματα, να παίζουμε μαζί και να είναι πάντα εκεί όταν τους χρειαστούμε.
Μαθητής 2 (αρνητικός): Δεν ξέρω… Μου φαίνεται περίεργο. Πώς να είναι φίλος ένα ρομπότ που δεν έχει συναισθήματα; Δηλαδή, οι φίλοι καταλαβαίνουν πώς νιώθεις, όχι απλά παίζουν μαζί σου.
Μαθητής 1: Καταλαβαίνω, αλλά μπορεί να μην έχει ανθρώπινα συναισθήματα, όμως προγραμματίζεται να μας καταλαβαίνει και να μας στηρίζει. Και το καλό είναι ότι δεν θα μας μαλώνει ποτέ, ούτε θα θυμώνει!
Μαθητής 2: Ναι, αλλά οι φίλοι είναι για να μοιράζονται συναισθήματα, να καταλαβαίνουν πότε είσαι στεναχωρημένος ή χαρούμενος. Αυτό το ρομπότ πώς θα το κάνει;
Μαθητής 1: Εντάξει, οι άνθρωποι δεν είναι τέλειοι κι αυτοί. Πόσες φορές μας έχουν απογοητεύσει; Με ένα ρομπότ φίλο, ξέρεις ότι πάντα θα είναι εκεί για σένα, χωρίς να σε προδώσει.
Μαθητής 2: Μπορεί, αλλά εγώ προτιμώ την πραγματική φιλία, αυτή που έχει συναισθήματα και μοιράζεται στιγμές μαζί σου.
Μαθητής 1: Ίσως δεν αντικαθιστά έναν άνθρωπο, αλλά μπορεί να είναι καλή παρέα όταν νιώθεις μόνος ή όταν χρειάζεσαι βοήθεια. Ένας φίλος που δεν κουράζεται ποτέ!
Μαθητής 2: Αυτό έχει νόημα. Ίσως να το δοκίμαζα, αλλά φίλο όπως έναν άνθρωπο, δεν θα το έλεγα ποτέ.
Μαθητής 3 (ουδέτερος): Εγώ νομίζω ότι εξαρτάται από το ρομπότ και το πώς το χρησιμοποιείς. Μπορεί να είναι χρήσιμο για βοήθεια ή παρέα, αλλά η αληθινή φιλία χρειάζεται και ανθρώπινη επαφή. Δεν πρέπει να περιμένουμε από ένα μηχάνημα να μας καταλάβει απόλυτα.
