Οι ασθενείς με αλλεργική ρινίτιδα διακρίνονται αδρά σε δύο κατηγορίες. Σε αυτούς που φταρνίζονται και στάζει η μύτη τους (ρινόρροια) και σε αυτούς που μπουκώνει η μύτη τους. Η συνηθέστερη κατηγορία είναι η πρώτη. Άλλα συνωδά συμπτώματα είναι η φαγούρα στο λαιμό, η ξηρότητα του φάρυγγα, η επιπεφυκίτιδα, η δακρύρροια, η φαγούρα στα μάτια, οι διαταραχές της γεύσης και της όσφρησης (κυρίως ανοσμία) και αρκετές φορές οι ασθματικές κρίσεις.  Η αλλεργική ρινίτιδα διακρίνεται σε εποχική και σε συνεχή. Στην εποχική αλλεργική ρινίτιδα συνήθως κυριαρχούν τα πολλά φταρνίσματα . Στη συνεχή αλλεργική ρινίτιδα, η ρινική συμφόρηση (μπούκωμα) είναι το κυρίαρχο ενόχλημα των ασθενών.

«Ωραία είσαι Άνοιξη, γιατί δε μας λυπάσαι…»

Η Αλληγορία τηςτης Άνοιξης (περ. 1482). Στο κέντρο της σύνθεσης δεσπόζει η μορφή της Αφροδίτης, ενώ πάνω από το κεφάλι της, ο Έρωτας ρίχνει τα βέλη του με τα μάτια δεμένα. Στο αριστερό τμήμα του πίνακα διακρίνονται οι τρεις Χάριτες και ο Ερμής. Στο δεξί άκρο, ο Ζέφυρος κυνηγά τη νύμφη Χλωρίδα, δίπλα από την οποία βρίσκεται η θεά των λουλουδιών  Φλώρα.

Στη Φλωρεντία την άνοιξη του 1482 και τα επόμενα χρόνια ολοκληρώνει αρκετά αλληγορικά έργα, με θέματα δανεισμένα από τη μυθολογία, χωρίς ωστόσο να εγκαταλείψει τις θρησκευτικές συνθέσεις. Σε αυτή την περίοδο ανήκει και ένα από τα σημαντικότερα έργα του, η Αλληγορία της Άνοιξης (La Primavera), πίνακας που συμβολίζει τον ερχομό της ομώνυμης εποχής και αποτελεί ένα από τα πλέον δυσερμήνευτα έργα του Μποτιτσέλι. Κεντρική μορφή του έργου είναι η θεά του έρωτα Αφροδίτη, η οποία απεικονίζεται στον κήπο της, πλαισιωμένη από τις τρεις Χάριτες που εκτελούν ένα κυκλικό χορό, τον αγγελιοφόρο Ερμή, τον φτερωτό Έρωτα, τη θεά των λουλουδιών Φλώρα και τον Ζέφυρο, ο οποίος κυνηγά μία νύμφη. Θεωρείται πιθανό πως ο Μποτιτσέλι εμπνεύστηκε την Άνοιξη από το έργο του ποιητή της αυλής των Μεδίκων, Άντζελο Πολιτσιάνο, ενώ άλλες γραπτές πηγές που έχουν προταθεί για την κατανόηση των λεπτομερειών του πίνακα είναι το έργο του Οβίδιου Fasti, καθώς και το De rerum natura του Λουκρήτιου. (ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ)

οι παροιμίες της άνοιξης

ΧΕΛΙΔΟΝΙ ΤΟ ΠΟΥΛΙ ΠΟΥ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

                      

 

ο κούκος

Η γνώριμη χαρακτηριστική φωνή του, «κου κου», καθώς και οι ξεχωριστές αναπαραγωγικές του συνήθειες τον κάνουν να ξεχωρίζει από όλα τα αποδημητικά πουλιά.
Ο Κούκος ο Ευρωπαϊκός ανήκει στην οικογένεια των Κούκων Cuculidae και η Ευρωπαϊκή του ονομασία είναι Cuckoo. Μεσαίου μεγέθους πουλί που το μήκος του κυμαίνεται από 32-36 εκατοστά, ενώ το άνοιγμα των φτερούγων του αγγίζει μέχρι και τα 60 εκατοστά. Έχει μακρύ λεπτό σώμα με μακριά ουρά, με μακριές φτερούγες σε καθιστή θέση που τον κάνουν να μοιάζει με γεράκι. Το κεφάλι του είναι μικρό. Το κίτρινο ράμφος είναι κοντόχοντρο, μυτερό και λίγο κυρτό στην άκρη. Το μάτια, ο οφθαλμικός δακτύλιος και τα ισχυρά του πόδια είναι επίσης κίτρινα. Το φτέρωμά του είναι γκριζογάλανο, ενώ η κοιλιά του είναι υπόλευκη με ραβδώσεις. Συναντάται σε δασικές περιοχές, σε ανοιχτά θαμνώδη μέρη, σε αγρούς κτλ. Εκτός από κάμπιες, τρέφεται με έντομα, σπόρους και μικρούς καρπούς.  Κατά την διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου γεννάει περίπου 25 αυγά.
Στενός συγγενής του κούκου και  αρκετά εντυπωσιακός στην εμφάνισή του λόγω του χαρακτηριστικού λοφίου, είναι ο Κισσόκουκος clamator glandarius. Είναι λίγο μεγαλύτερος από τον Ευρωπαϊκό κούκο, αγγίζει τα 40 εκατοστά, και διαφέρει ως προς τον χρωματισμό του φτερώματός του. Έχει ασημόγκριζη κορώνα με λοφίο, πορτοκαλοκόκκινο οφθαλμικό δακτύλιο, με γκρίζα φτερά γεμάτα λευκά στίγματα, ενώ ο λαιμός και το στήθος είναι μπεζ, λευκή κοιλιά και σκουρόχρωμα πόδια.

το αηδόνι

Τα άνθη της Άνοιξης

Ψάχνοντας στο διαδύκτιο εντοπίσαμε το κείμενο του Ηλία Κανταρού άκρως κατατοπιστικό για τα «άνθη της Ανοίξεως» όπως έγραφαν τα παλιά τα χρόνια. Αναφέρουμε ορισμένα:

Βιολέτα

Hβιολέτα θέλει αρκετό νερό. Τα ζουμπούλια δεν τα πάνε καλά με τον αέρα. Τα γεράνια πολλαπλασιάζονται πολύ εύκολα. Μερικά μυστικά και όλα τα «στοιχεία ταυτότητας» των 15 πιο συνηθισμένων στους ελληνικούς κήπους και μπαλκόνια λουλουδιών της άνοιξης. Δε χρειάζονται πολλά πράγματα. Λίγο γόνιμο χώμα, κάποιες γλάστρες ή ένα κομμάτι στον κήπο και λίγο από το χρόνο μας.