Την Τρίτη 2 Δεκεμβρίου οι μαθητές της Ε΄ τάξης του 24^ου Δημοτικού Σχολείου Καβάλας επισκέφτηκαν το Κέντρο Απασχόλησης για Άτομα με Ειδικές Ανάγκες στον Άγιο Λουκά. Εκεί τα παιδιά με ειδικές ανάγκες συνεργαστήκαν με τους μαθητές για να κάνουν διάφορες δραστηριότητες. Οι μαθητές χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες. Η πρώτη ομάδα ασχολήθηκε με τον στολισμό του χώρου, η δεύτερη με ομαδικά παιχνίδια και ανέκδοτα, η τρίτη με το αερόμπικ και η τέταρτη με χειροτεχνίες. Στο τέλος όλα τα παιδιά μαζεύτηκαν και τραγούδησαν τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα. Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία για τους μαθητές της Ε΄ τάξης του 24^ου δημοτικού σχολείου Καβάλας.

Άτομα με ειδικές ανάγκες υπήρχαν από τα αρχαία χρόνια. Η αντιμετώπιση όμως αυτών των ανθρώπων από τους άλλους ανθρώπους υπήρξε διαφορετική από εποχή σε εποχή. Αυτό είχε σχέση με τις υπάρχουσες αντιλήψεις, την κουλτούρα των λαών και τις στάσεις της κοινωνίας.
Γενικά, η βρεφοκτονία ήταν κάτι συνηθισμένο για τον αρχαίο κόσμο, με μοναδική, ίσως, εξαίρεση την Αίγυπτο, όπου τα άτομα με κάποια αναπηρία προσέφεραν διαφόρων ειδών υπηρεσίες είτε στην πολιτεία είτε σε ιδιώτες.
Για την αρχαία Σπάρτη είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη η περίπτωση του Καιάδα, στον οποίο έριχναν όσους δεν ανταποκρίνονταν στο ιδεώδες του τέλειου αρσενικού, στο αρχέτυπο του άνδρα και του ιδανικού πολεμιστή. Σε αντίθεση, ωστόσο, με τη Σπάρτη, έρχεται η αρχαία Αθήνα, όπου τα ανάπηρα άτομα όχι μόνο είχαν ιδιαίτερη αντιμετώπιση, αλλά έπαιρναν και ένα επίδομα «Περί αδυνάτων»! Πάντως, γεγονός είναι ότι μια πρώτη επιστημονική θεώρηση και αντιμετώπιση του θέματος σημειώνεται από τον Ιπποκράτη (4ος αι. π. Χ.), ο οποίος απέδωσε την αναπηρία όχι σε «δαίμονες και θεούς», αλλά σε κάποια ασθένεια. Ο ίδιος ασχολήθηκε με ψυχικά ασθενείς και νοητικά καθυστερημένα άτομα. Η βρεφοκτονία συνεχίζεται και στη ρωμαϊκή εποχή, αλλά εδώ τα ανάπηρα άτομα χρησιμοποιούνται και ως υπηρέτες ή γελωτοποιοί.

Από την άλλη πλευρά, στο Βυζάντιο έχουμε αποκλειστικά τη χριστιανική θεώρηση: η αναπηρία είναι ουσιαστικά μια πάθηση. Η κατάσταση αυτή χαρακτηρίζεται ως θεάρεστη, καθώς εξαγνίζει και μπορεί να οδηγήσει το άτομο στην κάθαρση της ψυχής και του πνεύματος. Η βυζαντινή εποχή είναι η αρχή του εγκλεισμού των αναπήρων σε διάφορα ιδρύματα και μοναστήρια.

Σήμερα, περίπου 37 εκατ. άνθρωποι στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) πάσχουν από κάποιας μορφής αναπηρία (κινητική, πνευματική, της ακοής, της ομιλίας και της όρασης). Οι άνθρωποι αυτοί αντιμετωπίζουν στην κοινωνική τους ζωή μια σειρά από εμπόδια που αφορούν τη χρήση των μέσων μεταφοράς, τη χρήση βοηθημάτων καθώς και τις δυνατότητες εκπαίδευσης και κατάρτισης. Η βελτίωση της πρόσβασης των ατόμων με αναπηρίες παντού, σημαίνει επίσης βελτίωση της ποιότητας της επαγγελματικής ζωής, καλύτερη προστασία των καταναλωτών και υψηλότερη ανταγωνιστικότητα για τις επιχειρήσεις.

Η αρνητική αντιμετώπιση της αναπηρίας πρέπει οπωσδήποτε να εξαλειφθεί. Με στόχο την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης και την προώθηση νέων πολιτικών, τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης κάνουν διάφορες δράσεις. Η συμμετοχή των ατόμων με αναπηρία στην κοινωνική ζωή, μπορεί να βελτιωθεί χάρη στην πρόοδο των νέων τεχνολογιών. Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα μπορεί να συμβάλει στην προώθηση της συνεργασίας μεταξύ των κρατών μελών και να ενθαρρύνει την ανταλλαγή και ανάπτυξη καλών πρακτικών.

Και στην πόλη μας υπάρχουν φορείς που μπορούν να βοηθήσουν τα άτομα που έχουν ειδικές ανάγκες όπως:

Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Ατόμων με Αναπηρία

Από το 2003 ο Δήμος Καβάλας σε συνεργασία με την Δημωφέλεια δημιούργησαν το ΚΔΑΠ-ΜΕΑ δίνοντας την ευκαιρία σε πολλά νεαρά άτομα με ιδιαιτερότητες ηλικίας 8 έως 35ετών να απασχολούνται κάθε μέρα δημιουργικά από ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό. Στόχος του προγράμματος είναι η ομαλή κοινωνικοποίηση και ανάπτυξη δημιουργικής σκέψης με απώτερο σκοπό την ανεξάρτητη διαβίωση.

Η Αγία Μαρίνα

Το εξειδικευμένο Κέντρο Κοινωνικής και Επαγγελματικής Ένταξης Ατόμων με Αναπηρίες (Μέριμνα για το παιδί) με την επωνυμία «Αγία Μαρίνα» ιδρύθηκε το 1975 από γονείς ατόμων με ειδικές ανάγκες και άλλα άτομα με ενδιαφέρον στα ΑμΕΑ. Είναι ένα φιλανθρωπικό σωματείο. Λειτουργεί ως παιδαγωγική και εκπαιδευτική μονάδα ατόμων με νοητική υστέρηση και κινητικά προβλήματα. Στο κέντρο φοιτούν άτομα από 6 έως40 ετών.

Το ειδικό σχολείο Καβάλας

Η διαφορά του ειδικού σχολείου από τα άλλα, είναι ότι στα ειδικά σχολεία πηγαίνουν παιδιά τα οποία έχουν κάποιο πρόβλημα, είτε από κάποιο ατύχημα, είτε γιατί έτσι γεννήθηκαν.

Τα μαθήματα τους είναι παρόμοια με τα δικά μας. Έχουν γλώσσα, μαθηματικά και πολλά άλλα. Επίσης δεν τους μαθαίνουν μόνο να γράφουν και να διαβάζουν αλλά και να πλένουν τα δόντια τους, να δένουν τα κορδόνια τους και άλλες ικανότητες της καθημερινής ζωής.

Το ειδικό σχολείο κρατάει έξι χρόνια. Αν όμως ένα παιδί δεν έχει καταλάβει κάτι μένει στην ίδια τάξη για λίγο παραπάνω καιρό. Όταν πηγαίνουν στο γυμνάσιο τα αγόρια μαθαίνουν πώς να γίνουν ξυλουργοί και τα κορίτσια πώς να υφαίνουν και να πλέκουν.

Στο ειδικό σχολείο υπάρχουν κι άλλες αίθουσες εκτός από τις κλασικές της διδασκαλίας. Τα παιδιά μπορούν να παίζουν κανονικά, ακόμη και έξω στην αυλή, όπου τα προσέχει ένας εκπαιδευτικός που βρίσκεται εκεί.

Θοδωρής Δημητριάδης

Σοφία Κελεμένη

Μελίτα Τσινεκίδου

Μαρία Χατζάτογλου