Καλή μου, όταν λαμπάδιασε τ’ ωραίο κορμί σου ως τ’ άστρα,

δε βρέθη Θεός, να σου σταθεί μητ’ άνθρωπος εσένα,

μόνκοίταζ’ η μέρα βουβή κ’ η νύχτα αναγελάστρα,

γιατί οι ανθρώπ’ ήταν θεριά κ’ έλειπε ο Θεός στα ξένα.

1998«Σμύρνη», Άγγελος Σημηριώτης,

Μία επιλογή του Μάριου Θ. Δ1