Το ελεύθερο σκι (Freestyle skiing) είναι ένας τύπος χιονοδρομίας με ακροβατικά στον αέρα και τεχνικές. Το άλμα που γίνεται είναι συνήθως 13 ίντσες. Αποτελεί άθλημα που συμπεριλήφθηκε στο πρόγραμμα των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων. Οι ρίζες του ελεύθερου σκι ανάγονται στη δεκαετία του 1930, όταν Νορβηγοί χιονοδρόμοι έκαναν ακροβατικά στη διάρκεια προπόνησης αλπικού σκι και σκι ανωμάλου δρόμου. Το σκι με ακροβατικά στον αέρα (Aerial skiing) αναπτύχθηκε γύρω στα 1950 από τον Ολυμπιονίκη.
Ξεκίνησε στη δεκαετία του “ 60 και τις αρχές της δεκαετίας του “ 70, οπότε και ήταν γνωστό με την ονομασία «hot-dogging.» Ο Μπομπ Μπερνς παρουσίασε πρώτος το στιλ, στο Σαν Βάλεϊ του Αϊντάχο, από το 1965 και έπειτα.[1] Ορισμένοι θεώρησαν ότι αυτό το είδος χιονοδρομίας ήταν επικίνδυνο και δεν επιθυμούσαν να συμπεριληφθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πραγματικά, ήταν κοινό φαινόμενο οι συχνοί τραυματισμοί στο γόνατο των αθλητών και αθλητριών του ελεύθερου σκι.
Ως άθλημα αναγνωρίστηκε το 1979 από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Χιονοδρομίας (FIS) και τότε θεσπίστηκαν κανονισμοί, με σκοπό να ελαχιστοποιηθούν οι κίνδυνοι για τραυματισμούς. Το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο διεξήχθη το 1980 και έξι χρόνια μετά η FIS διοργάνωσε για πρώτη φορά και Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Τιν της Γαλλίας. Το ελεύθερο σκι ήταν άθλημα επίδειξης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 στο Κάλγκαρι. Το 1992 προστέθηκε στα αγωνίσματα το σκι σε μόγκουλς και το 1994 τα aerials .
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BB%CE%BC%CE%B1_%CE%BC%CE%B5_%CF%83%CE%BA%CE%B9
Γιώργος
