Μια φορά κι έναν καιρό,

σ” ένα μέρος μαγικό, ζούσε μια «πριγκιποπούλα». Ήτανε παραμονές Χριστουγέννων, το χιόνι έπεφτε πυκνό έξω από το παράθυρο κι εκείνη είχε κολλήσει το μουτράκι της πάνω στο παράθυρο, κοιτάζοντας τις ασημένιες νιφάδες που κατέβαιναν από τον ουρανό μεγαλόπρεπα, χορεύοντας στον ρυθμό εκείνης της παράξενης μουσικής της απόλυτης σιωπής.

Όλοι στο σπίτι ήταν απασχολημένοι με τις γιορτινές ετοιμασίες και η μικρή «πριγκίπισσα» περίμενε υπομονετικά να τελειώσουν για να ασχοληθούν και λίγο μαζί της. Ξαφνικά, εμφανίστηκε μπροστά της μια πανέμορφη νεράιδα και με το μαγικό της ραβδάκι την έκανε πριγκίπισσα κανονική! Όλα γύρω της στολίστηκαν με τα πιο φανταχτερά και λαμπερά στολίδια, νεραϊδούλες, παντού, χόρευαν και σιγοτραγουδούσαν υπέροχες μελωδίες. Η καρδούλα της φτερούγισε γλυκά, εκείνη τη στιγμή, ήταν έτοιμη ν” ακολουθήσει τις μικρές νεράιδες στο χορό τους, όταν ένιωσε να την τυλίγει η ζεστή αγκαλιά της μαμάς της. Όμορφα που τελείωσε αυτό το παραμύθι που είχε ζωντανέψει μπρος στα μάτια της!

Η μικρή πριγκίπισσα είπε στη μαμά της τι ονειρεύτηκε. Εκείνη, χαμογελώντας τρυφερά, της θύμισε ότι

ξημέρωνε η μέρα των Χριστουγέννων,

η πιο μαγική μέρα του χρόνου,

η πιο όμορφη γιορτή των ανθρώπων,

η μέρα των θαυμάτων και των ονείρων.

Γεωργία Τερζόγλου

Γ Πληροφορικής