
Απαγορεύεται η απαγόρευση!
Ο Μάης του 68 ήταν ένα από τα σημαντικότερα γαλλικά κοινωνικά κινήματα, είτε αφορούσε φοιτητές είτε εργάτες. Σε διάφορες χώρες σε όλο τον κόσμο, όπως τη Γερμανία, τη Βραζιλία, τη Ιταλία, τη Τσεχοσλοβακία και την Ιαπωνία, πολλές φοιτητικές διαμαρτυρίες πραγματοποιήθηκαν επίσης την ίδια άνοιξη. Αλλά είναι η Γαλλία που θα βιώσει μια μεγάλη φοιτητική εξέγερση και τη μεγαλύτερη γενική απεργία από το 1936.
Mai 1968 dans le quartier Latin Στη συνοικία quartier Latin |
Αιτίες
Εντοπίζονται σε κοινωνικό, οικονομικό και πολιτιστικό επίπεδο λαμβάνοντας υπόψη τις απαιτήσεις των φοιτητών και των εργαζομένων.
Φοιτητές
- Οι νέοι καταδικάζουν τον βορειοαμερικανικό ιμπεριαλισμό μπροστά στη θηριωδία του πολέμου του Βιετνάμ.
- Αντιτίθενται στην επιδείνωση των συνθηκών ζωής: για παράδειγμα την ερήμωση και την έλλειψη πανεπιστημίων.
- Καταγγέλλουν την ακαμψία της εξουσίας γενικότερα (απουσία διαφορετικότητας στα σχολεία, άδικο σύστημα διπλωμάτων, απουσία ατομικών ελευθεριών…)
- Ανακάλυψαν επίσης τη μεγάλη φτώχεια κοντά στα πανεπιστήμια, ιδιαίτερα στη Ναντέρ, όπου υπάρχουν ακόμα παραγκουπόλεις.
- Απορρίπτουν την καταναλωτική κοινωνία στο σύνολό της.
- Η ψυχροπολεμική κατάσταση μεταξύ καπιταλιστών και κομμουνιστών προκάλεσε αντιδράσεις μεταξύ των νέων για την χρήση των πυρηνικών.
- Ορισμένοι ακτιβιστές επικρίνουν το PCF(κομμουνιστικό κόμμα Γαλλίας) γιατί δεν πήρε θέση απέναντι στην ΕΣΣΔ σχετικά με την ύπαρξη γκουλάγκ.
- Ορισμένες ομάδες νέων, όπως οι πρόσκοποι της Γαλλίας, αποδοκιμάζουν την ακαμψία του Βατικανού (άρνηση αντισύλληψης κ.λπ.).
Εργάτες
Μετά την περίοδο ευφορίας της «ένδοξης δεκαετίας του ’30» που αντιπροσωπεύεται από την ανοικοδόμηση της Γαλλίας μετά τον Β” Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γαλλία βιώνει μια επιδείνωση της οικονομικής της κατάστασης: αύξηση της ανεργίας, πτώση των μισθών (το χαμηλότερο στην ΕΟΚ). Από το 1967 και τις αρχές του 1968, οι εργάτες έκαναν απεργίες και κατέλαβαν εργοστάσια. Η εργατική τάξη ζητά αύξηση των αποδοχών της και μείωση του ωραρίου (52 ώρες την εβδομάδα αυτή την περίοδο). Οι εργαζόμενοι θέλουν να βάλουν τέλος στον αυταρχισμό των αφεντικών. Σύμφωνα με αυτούς, τα διατάγματα που διατάχθηκαν το 1967 για την ανάπτυξη της κοινωνικής ασφάλισης πρέπει να καταργηθούν.
Χρονολογία γεγονότων
ΑΦΙΣΑ: Η ΜΑΧΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ |
22 Μαρτίου 1968: Το Πανεπιστήμιο της Ναντέρ καταλήφθηκε μετά από συλλήψεις νεαρών κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων κατά του πολέμου του Βιετνάμ. Κάποιοι ξεχωρίζουν σήμερα, όπως ο Daniel Cohn Bendit, ο Serge July και ο Bernard Henri-Lévy. Απαιτούν ελευθερία πολιτικής έκφρασης. Από τον Μάρτιο σημειώθηκαν συγκρούσεις με την αστυνομία.
2 Μαΐου: μετά από αυτά τα περιστατικά, ο κοσμήτορας του Πανεπιστημίου της Ναντέρ διακόπτει τα μαθήματα και κλείνει τη σχολή φιλολογίας.
3 Μαΐου: φοιτητές εγκαταλείπουν τη Ναντέρ και καταλαμβάνουν τη Σορβόννη(Παρίσι). Στη συνέχεια απομακρύνονται δια της βίας από την αστυνομία. Οι μαθητές αντιδρούν διαδηλώνοντας βίαια κατά της αστυνομίας (πετώντας πέτρες, οδοφράγματα, συνθήματα κ.λπ.). Το Καρτιέ Λατέν είναι υπό πολιορκία. Ο πρύτανης διατάζει το κλείσιμο της Σορβόννης. Αποτελέσματα αυτών των συγκρούσεων: πολυάριθμοι τραυματισμοί και συλλήψεις.
6 Μαΐου: το κίνημα φτάνει στα επαρχιακά πανεπιστήμια.
10 Μαΐου: νύχτα οδοφραγμάτων στο Καρτιέ Λατέν και συγκρούσεις κατά του CRS(τμήμα της Γαλλικής Αστυνομίας).
11 Μαΐου: ορισμένοι αγρότες δείχνουν αλληλεγγύη στους μαθητές. Αφού επέκρινε το κίνημα της νεολαίας, το PCF προσπάθησε να συγκεντρώσει εργάτες και φοιτητές.
Policiers et étudiants en mai 1968 |
14 Μαΐου: η πρώτη απεργία σε ένα εργοστάσιο λαμβάνει χώρα στο Sud-Aviation κοντά στη Νάντη. Ο πρωθυπουργός Πομπιντού απαιτεί να φύγει η αστυνομία από τη Σορβόννη για να ηρεμήσει η κατάσταση. Προτείνει τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης για τη διοργάνωση βουλευτικών εκλογών. Ο Ντε Γκωλ δεν επεμβαίνει.
16 Μαΐου: περίπου πενήντα εργοστάσια, συμπεριλαμβανομένης της Renault, καταλαμβάνονται από εργάτες.
25 Μαΐου: υπάρχουν εννέα εκατομμύρια απεργοί (ήδη 6 εκατομμύρια το 1936). Μια γενική απεργία παραλύει τη Γαλλία αφού επηρεάζει όλους τους τομείς (έλλειψη καυσίμων, τηλέφωνο, γεωργία, πολιτιστικοί χώροι κ.λπ.).
27 Μαΐου: υπογράφονται οι συμφωνίες Γκρενέλ (διαπραγματεύσεις που διοργάνωσε ο Πομπιντού), αλλά η απεργία συνεχίζεται.
29 Μαΐου: Ο Ντε Γκωλ φεύγει για τη Γερμανία για να συναντήσει τον στρατηγό Μασού.
30 Μαΐου: διαλύει την Εθνοσυνέλευση. Πραγματοποιείται πορεία για τη στήριξη του προέδρου και τη διαμαρτυρία ενάντια σε αυτό το κοινωνικό κίνημα.
μέσα Ιουνίου: η Σορβόννη εκκενώνεται. Οι εργασίες ξαναρχίζουν σχεδόν παντού στη Γαλλία.
30 Ιουνίου: νίκη των Γκωλιστών στις βουλευτικές εκλογές.
Συνέπειες του Μάη του ’68
Βελτίωση των συνθηκών εργασίας
Οι συμφωνίες Grenelle βελτίωσαν τις συνθήκες εργασίας των εργαζομένων:
- αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 35% (600 F(γαλλικά φράγκα το μήνα), αύξηση 10% στους μισθούς, δημιουργία συνδικαλιστικού τμήματος εταιρείας, 4η εβδομάδα άδεια μετ” αποδοχών.
Κοινωνικοπολιτιστικές επιρροές
- αξιοποίηση του ατόμου, της δημιουργικότητάς του, άρνηση εξουσίας, σεξουαλική απελευθέρωση με την άφιξη των αντισυλληπτικών, του φεμινιστικού κινήματος MLF, που το 1975 επέτρεψε τον νόμο για τις αμβλώσεις, την καταγγελία των κομμουνιστικών καθεστώτων, στο σχολείο, ο μαθητής μπορεί πλέον να εκφραστεί και να συμμετέχει στις αποφάσεις.
Οικονομικές και κοινωνικές επιρροές
- δημιουργία του συστήματος αυτοδιαχείρισης των εταιριών, αμφισβήτηση του στρατού και της πυρηνικής ενέργειας με την εμφάνιση οικολογικών κινημάτων, σε θρησκευτικό επίπεδο, αναταραχές λόγω της άρνησης του Βατικανού για αντισύλληψη. Βλέπουμε μείωση του αριθμού των ασκούντων τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.
Οι Γάλλοι υιοθετούν σταδιακά μια κριτική στάση απέναντι στην πολιτική και είναι επιφυλακτικοί με τον πολιτικό ακτιβισμό. Κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος για την περιφερειοποίηση με το οποίο ο στρατηγός Ντε Γκωλ ήθελε να αποκεντρώσει τους χώρους λήψης αποφάσεων και να τροποποιήσει τον ρόλο της Γερουσίας, υποσχέθηκε να εγκαταλείψει την προεδρία εάν οι Γάλλοι επέλεγαν το «όχι». Μόλις ανακοινώθηκε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, ο Ντε Γκωλ αποχωρεί.
Μερικά συνθήματα από τον Μάη του 68
- οι τοίχοι είχαν αυτιά, τώρα παίρνουν τον λόγο
- CRS(αστυνομία) = SS
- Η ελευθερία είναι το έγκλημα που περικλείει όλα τα εγκλήματα. Είναι το απόλυτο όπλο μας
- Η ζωή είναι αλλού
- η φαντασία στην εξουσία,
- να είσαι ρεαλιστής, να ζητάς το αδύνατο…
- Απαγορεύεται να απαγορεύεις…
Σύνοψη
Ο Μάιος του 68 σηματοδοτεί ένα βίαιο άνοιγμα της γαλλικής κουλτούρας στον κοινωνικό διάλογο και στα μέσα ενημέρωσης. Είναι ένα σημαντικό βήμα για την ευαισθητοποίηση σχετικά με την παγκοσμιοποίηση και μια αμφισβήτηση για την καταναλωτική κοινωνία.
Daniel Cohn-Bendit, un des leaders étudiants s’adresse à la foule lors des événements de mai 68, à Paris.
Είμαστε όλοι ανεπιθύμητοι Ελαφροί μισθοί βαριά άρματα
Με βάση την εργασία της μαθήτριας Νεφέλης Σκλαβιάδη, της Β΄ Γυμνασίου.
ΠΗΓΕΣ:
https://www.lemondepolitique.fr/culture/mai-68
https://www.francesoir.fr/mai-68-cinquante-ans-apres-une-histoire-toujours-difficile-commemorer
Για περισσότερες πληροφορίες παρακολουθήστε το παρακάτω βίντεο, της γαλλικής τηλεόρασης:
https://www.youtube.com/watch?v=cjgSSSZuVbk
Παρατίθεται μετάφραση:
Μαΐου 1998 ΜΑΪΟΥ 68 ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ:
Με αφορμή την τριακοστή επέτειο του ΜΑΪΟΥ 68, αναδρομή των γεγονότων στο σύνολό τους, από την Παρασκευή 3 Μαΐου, ημερομηνία των πρώτων συγκρούσεων, έως την εκκένωση της Σορβόννης και του θεάτρου Odéon στα μέσα. -Ιούνιος. Σε φόρο τιμής στο σύνθημα του Μάη του 68 «Sous les paving stones, the beach», ρετρό με τίτλο «Sous les paving stones, l’Histoire».
- Παρασκευή 3 Μαΐου 68: Φωτογραφία ενός μαθητή που εκτοξεύει το FIRST PAVE προς το CRS / Εσωτερικό της Σορβόννης με τον Daniel COHN-BENDIT. Εκκενώθηκε η Σορβόννη. / Latin Quarter: Το CRS χτυπάει μαθητές. / Αντεπίθεση από διαδηλωτές που πετούσαν πλακόστρωτα τραγουδώντας το «The International».
- Δευτέρα 6 Μαΐου 68: ΟΙ ΤΑΡΑΞΕΙΣ. Η αστυνομία ρίχνει δακρυγόνα. / Νέοι προσπαθούν να εξηγήσουν σε μεγάλους τους λόγους της εξέγερσης. / Ο Daniel COHN-BENDIT παρενοχλεί νέους με μεγάφωνο.
- Παρασκευή 10 Μαΐου 68: Πρώτη νύχτα των ΚΑΡΔΩΝ. Αυτοκίνητα καίγονται. / Αστυνομικοί στους δρόμους / ΠΡΩΙ: ζημιές, απανθρακωμένα αυτοκίνητα / Ζωρζ ΠΟΜΠΙΔΟΥ, Πρωθυπουργός σε δήλωση «Αποφάσισα ότι η Σορβόννη θα είναι ανοιχτή από Δευτέρα».
- Δευτέρα 13 Μαΐου 68: Δήλωση του Georges SEGUY, γενικού γραμματέα της CGT / Crowd / Σορβόννη που ξανακαταλήφθηκε από φοιτητές.
- Τρίτη 14 Μαΐου 68: Απεργούν οι μεταλλουργοί. Συζήτηση στα εργοστάσια.
- Τετάρτη 15 Μαΐου 68: Το θέατρο Odéon καταλαμβάνεται από το πλήθος / Απεργία συγκοινωνιών: κενές σιδηροδρομικές γραμμές / Απέλαση του Daniel COHN-BENDIT για τη Γερμανία.
- Παρασκευή 24 Μαΐου 68: Νύχτα ταραχών: φλεγόμενα αυτοκίνητα, ασθενοφόρα, σωροί από λιθόστρωτα. / Συνάντηση Charlety με τη συμμετοχή του Pierre MENDES FRANCE.
- Τρίτη 28 Μαΐου 68: Δήλωση του Φρανσουά ΜΙΤΕΡΑΝ: «Προτείνω να συσταθεί προσωρινή κυβέρνηση». / Έλλειψη βενζίνης, κενές αντλίες: αυτοκινητιστές σπρώχνουν τα αυτοκίνητά τους.
- Πέμπτη 30 Μαΐου 68: Οι εργαζόμενοι επιστρέφουν στη δουλειά.
- Δευτέρα 10 Ιουνίου – Παρασκευή 14 Ιουνίου: Εκκένωση του θεάτρου Odéon / κλοιό CRS / Άνθρωπος που πλένει τα πεζοδρόμια. Αρχειακές εικόνες INA National
Audiovisual Institute http://www.ina.fr