ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΚΑΛΑΜΑΡΙΟΥ
Αληθινή ιστορία ή ψέμα;
Από τότε που κυκλοφόρησε η 2η σεζόν της σειράς αυτής φήμες λένε πως βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία που συνέβη το 1986 στη Νότια Κορέα. Το Squid Game Season 2 είναι πλέον και τυπικά ένα παγκόσμιο τηλεοπτικό φαινόμενο αφού από την πρώτη στιγμή που «προσγειώθηκε» στο Netflix τον Δεκέμβριο, σημείωσε νέο ρεκόρ τηλεθέασης για την υπηρεσία streaming.
Λίγα λόγια για τη σειρά: Το Παιχνίδι του Καλαμαριού , ενδεχομένως, αποτελεί την σημαντικότερη νέα σειρά του 2021. Παγιδευμένοι μέσα σε κτήριο σε απόκρυφο σημείο και υπό την επίβλεψη μασκοφόρων φρουρών, εκατοντάδες παίκτες με χρέη και άθλια ζωή συμμετέχουν με την θέλησή τους σε παιδικά παιχνίδια ώστε να κερδίσουν ένα χρηματικό έπαθλο 40 εκατομμυρίων δολαρίων. Οι παίκτες οι οποίοι όλοι χρειάζονται τα χρήματα για διαφορετικούς λόγους, είναι διατεθειμένοι μέχρι και να χάσουν την ζωή τους, στο βωμό του χρήματος και της απόκτησης μιας “καλύτερης” ζωής.
Η «αληθινή ιστορία του 1986» του Squid Game
Κυκλοφορεί στο διαδίκτυο μια ιστορία που ισχυρίζεται ότι το Squid Game βασίζεται σε μια ιστορία του 1986, σύμφωνα με την οποία όμηροι κρατούνταν σε ένα μυστικό καταφύγιο μέσα στην Αποστρατικοποιημένη Ζώνη μεταξύ της Βόρειας και της Νότιας Κορέας, όπου έπρεπε να διαγωνιστούν σε παιχνίδια προκειμένου να επιβιώσουν – αλλά δεν είναι αληθινή. Δεν υπάρχουν διαθέσιμα έγγραφα ή αναφορές αυτής της υπόθεσης και οι ισχυρισμοί δεν περιέχουν καμία διευκρίνιση σχετικά με το ποια Αποστρατιωτικοποιημένη Ζώνη είναι αυτή στην οποία αναφέρεται. Η πιο δημοφιλής ανάρτηση σχετικά με αυτό ήρθε από τον χρήστη του TikTok blink_loveee10, ο οποίος μοιράστηκε ένα βίντεο με φωτογραφίες μαζί με το κείμενο: «Το Squid Game βασίστηκε σε μια αληθινή ιστορία το 1986».«Έγινε σε ένα υπόγειο καταφύγιο στη no man’s land, όπου οι άνθρωποι κρατούνταν όμηροι και έπρεπε να ολοκληρώσουν διάφορα παιχνίδια για να επιβιώσουν». Αυτή η υπόθεση παρόλο που οι περισσότεροι λένε πως βασίζεται στο Squid game,όμως στην πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση Σύμφωνα με έρευνες βασίζεται στην υπόθεση του BrothersHome. BrothersHome, γνωστό ως «Το Άουσβιτς της Νότιας Κορέας». Το Brothers Home μοιράζεται μια σειρά από ανησυχητικές ομοιότητες με το φανταστικό σκηνικό του Squid Game – μόνο που αυτό ήταν ένα πραγματικό μέρος. Το Brothers Home ήταν ένα στρατόπεδο εγκλεισμού που βρισκόταν στο Μπουσάν της Νότιας Κορέας και λειτούργησε μεταξύ 1976 και 1987. Παρόλο που προοριζόταν να είναι ένα ασφαλές καταφύγιο για άστεγους, αντί γι” αυτό ήταν ένα πραγματικό κολαστήριο όπου οι κρατούμενοι κακοποιούνταν, βασανίζονταν, ακόμη και δολοφονούνταν.
Η εγκατάσταση, που ονομάστηκε «το Άουσβιτς της Κορέας» από τα διεθνή ΜΜΕ, ήταν αποτέλεσμα του καταπιεστικού καθεστώτος που βρισκόταν στην εξουσία εκείνη την εποχή και του Διατάγματος 410 - μιας πολιτικής για τον «καθαρισμό των δρόμων» της Νότιας Κορέας στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988.
Η κυβέρνηση ήθελε να επιδείξει τη χώρα στον κόσμο και να απομακρύνει τους «αλήτες» από τους δρόμους, αλλά αντί να φροντίζει τους άστεγους, το «Σπίτι των Αδελφών» έγινε ο τόπος μερικών από τις χειρότερες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των εποχών. Όμως έρευνες έδειξαν ότι μόνο το 10% των ανθρώπων εκείνων ήταν άστεγοι και τα περισσότερα ήταν τα παιδιά και συνηθισμένοι άνθρωποι που μερικοί μπορεί να έπιναν.
Εννέα επιζώντες μίλησαν με το πρακτορείο, για να μοιραστούν πώς ήταν να κρατούνται στο στρατόπεδο. Λένε ότι λιμοκτονούσαν, τους εκμεταλλεύονταν και τους ανάγκαζαν να εργάζονται στα πολυάριθμα εργοστάσια των εγκαταστάσεων χωρίς αποζημίωση. Πολλοί είπαν επίσης ότι σκοπός τους ήταν οι κρατούμενοι να κακοποιούν άλλους κρατούμενους. Κυρίως αν δεν ολοκλήρωναν τους καθημερινούς τους στόχους, τους χτυπούσαν με ρόπαλα του μπειζμπολ… Μια κοπέλα κατάφερε να δραπετεύσει από τις εγκαταστάσεις το 1986 σε ηλικία 17 ετών, αλλά λίγους μήνες αργότερα γέννησε. Είχε μείνει έγκυος στο Brothers Home μετά το βιασμό της από έναν αρχηγό και πρώην κρατούμενο που είχε ανέβει στην ιεραρχία. Η μητέρα της την ανάγκασε να δώσει το παιδί για υιοθεσία. «Ήμασταν παιδιά με λαμπρό μέλλον, αλλά μας κακοποίησαν», είπε. Και πράγματι υπάρχουν αποδείξεις ότι οι ηγέτες της εγκατάστασης έδιναν τα παιδιά για υιοθεσία στο εξωτερικό με πλαστά έγγραφα και τα πουλούσαν σε μεγάλα χρηματικά ποσά.
ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ SQYID GAME;
Παρόλο που το Squid game δεν βασίζεται σε αληθινή ιστορία ο δημιουργός, ο Hwang Dong-hyuk, είπε πως οι εμπειρίες του πρωταγωνιστή,Gi-Hun, ήταν εμπνευσμένες από ένα συγκεκριμένο αληθινό γεγονός: από τις απεργίες της εταιρείας Ssangyong το 2009. Τον Μάιο του 2009, η εταιρεία Ssangyong Motor Company στο Pyongtaek της Νότιας Κορέας ανακοίνωσε την απόλυση 1000 εργαζομένων, γεγονός που οδήγησε σε απεργία 77 ημερών, καθώς μέλη του συνδικάτου κατέλαβαν μέρος του εργοστασίου σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Ενώ οι απεργοί επιτίθονταν στους υπαλλήλους με σφεντόνες και βόμβες φωτιάς, η αστυνομία αντιμετώπισε τους εργάτες με τέιζερ και σφαίρες από καουτσούκ, ενώ ελικόπτερα έριξαν πάνω τους δακρυγόνα. Σύμφωνα με τον επικεφαλής του συνδικάτου Lee Chang-kun, οι επιπτώσεις της απεργίας προκάλεσαν σημαντική οικονομική και ψυχική επιβάρυνση στους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους. Δήλωσε ότι αυτό οδήγησε σε περίπου 30 θανάτους από αυτοκτονίες και προβλήματα που σχετίζονται με το άγχος. Μετά την κυκλοφορία του Squid Game Season 2, ο Dong-hyuk δήλωσε στο πρακτορείο ότι αυτό ενέπνευσε την ιστορία του Gi-hun στη σειρά. «Ήθελα να δείξω ότι οποιοσδήποτε απλός άνθρωπος της μεσαίας τάξης στον κόσμο που ζούμε σήμερα μπορεί να πέσει στον πάτο της οικονομικής κλίμακας μέσα σε μια νύχτα», είπε.
Πηγές:
Βασίστηκε το Squid Game σε μια πραγματικά ανατριχιαστική ιστορία από το 1986; – Η αλήθεια και το ψέμα – iefimerida.gr
«Το Παιχνίδι του Καλαμαριού» – Μια πρώτη ανάλυση – Psychopolis
Surviving South Korea’s House of Horrors | Child Rights | Al Jazeera
