Τα σύγχρονα μονοθέσια της Formula One είναι μεσαίου κινητήρα, υβριδικά, ημι-ανοικτού κόκπιτ, μονοθέσια ανοικτού τροχού. Το σασί είναι κατασκευασμένο σε μεγάλο βαθμό από σύνθετα υλικά από ανθρακονήματα, που το καθιστούν ελαφρύ αλλά εξαιρετικά άκαμπτο και ισχυρό. Ολόκληρο το μονοθέσιο, συμπεριλαμβανομένου του οδηγού αλλά όχι των καυσίμων, ζυγίζει μόνο 795 κιλά . Η ταχύτητα των μονοθεσίων της Formula 1 στις στροφές καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την αεροδυναμική downforce που παράγουν, η οποία πιέζει το μονοθέσιο προς τα κάτω στην πίστα. Αυτή παρέχεται από τις «πτέρυγες» που είναι τοποθετημένες στο μπροστινό και το πίσω μέρος του οχήματος, καθώς και από το φαινόμενο εδάφους που δημιουργείται από τη χαμηλή πίεση του αέρα κάτω από το επίπεδο κάτω μέρος του αυτοκινήτου. Ο άλλος σημαντικός παράγοντας που ελέγχει την ταχύτητα των αυτοκινήτων στις στροφές είναι ο σχεδιασμός των ελαστικών. Από το 1998 έως το 2008, τα ελαστικά στη Formula 1 δεν ήταν «slicks» (ελαστικά χωρίς πέλμα) όπως στις περισσότερες άλλες σειρές αγώνων πίστας. Αντ” αυτού, κάθε ελαστικό είχε τέσσερις μεγάλες περιφερειακές αυλακώσεις στην επιφάνειά του, σχεδιασμένες για να περιορίζουν την ταχύτητα των μονοθεσίων στις στροφές.
Η ανάρτηση είναι διπλά ψαλίδια ή πολλαπλοί σύνδεσμοι εμπρός και πίσω, με ελατήρια και αμορτισέρ που λειτουργούν με ωστήρες στο πλαίσιο .
Τα δισκόφρενα από άνθρακα-άνθρακα χρησιμοποιούνται για μειωμένο βάρος και αυξημένη απόδοση τριβής. Αυτά παρέχουν πολύ υψηλές επιδόσεις πέδησης.
Ξεκινώντας από τη σεζόν 2014 της Formula 1, οι κινητήρες άλλαξαν από V8 με φυσική αναπνοή 2,4 λίτρων σε υπερτροφοδοτούμενες «μονάδες ισχύος» V6 1,6 λίτρων. Αυτές λαμβάνουν σημαντικό μέρος της ισχύος τους από ηλεκτροκινητήρες. Επιπλέον, περιλαμβάνουν πολλές τεχνολογίες ανάκτησης ενέργειας. Οι κινητήρες λειτουργούν με αμόλυβδη καύσιμα που μοιάζουν πολύ με τη δημόσια διαθέσιμη βενζίνη. Το λάδι που λιπαίνει και προστατεύει τον κινητήρα από την υπερθέρμανση είναι πολύ παρόμοιο σε ιξώδες με το νερό.
