Όλοι γνωρίζουμε την πλατεία Μαβίλη στα Ιωάννινα, αλλά πολλοί αδιαφορούν για την προέλευση του ονόματός της. Σε αυτό το άρθρο θα μάθετε για τον άνθρωπο του οποίου το όνομα δόθηκε στην όμορφη αυτή πλατεία, τον Λορέντζο Μαβίλη.
Ο Λορέντζος Μαβίλης γεννήθηκε το 1860 στην Ιθάκη, όπου ο ισπανικής καταγωγής πατέρας του, Παύλος Μαβίλης, υπηρετούσε ως δικαστικός. Ο εκ πατρός παππούς του ήταν πρόξενος της Ισπανίας στην Κέρκυρα, στην οποία η οικογένειά του είχε εγκατασταθεί. Εκεί ο Μαβίλης πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Η μητέρα του Ιωάννα Σούφη, ήταν Ελληνικής καταγωγής, ανιψιά του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.
Μαθήτευσε στο εκπαιδευτήριο «Καποδίστριας» της Κέρκυρας και κατόπιν στο Κερκυραϊκό Γυμνάσιο. Μετά το γυμνάσιο έφυγε για την Αθήνα για πανεπιστημιακές σπουδές. Στην Αθήνα φοίτησε για ένα χρόνο (1877-1878) στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές του στα πανεπιστήμια Μονάχου και Φράιμπούργκ(1878-1890), όπου παρακολούθησε μαθήματα κλασικής φιλολογίας, φιλοσοφίας, αρχαιολογίας. Κατά την παραμονή του στη Γερμανία ασχολήθηκε με τη σύνθεση λυρικών ποιημάτων(κυρίως σονέτων),που δημοσιεύτηκαν σε γερμανικά έντυπα. Το 1893 επέστρεψε στην Κέρκυρα όπου εντάχτηκε στην Κερκυραϊκή Σχολή. Κατόπιν στρατεύτηκε και το 1896 έγινε μέλος της Εθνικής Εταιρείας.
Το 1896 ο Μαβίλης συμμετείχε στην επανάσταση της Κρήτης, πολεμώντας μαζί με τους αντάρτες στα κρητικά βουνά. Και το 1897 κατά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο συγκέντρωσε εβδομήντα Κερκυραίους εθελοντές και πήγαν να πολεμήσουν στην Ήπειρο, όπου και τραυματίστηκε στο χέρι. Τα έξοδα της εκστρατείας των εθελοντών τα κάλυπτε ο ίδιος. Το 1909 γίνεται ο ενθουσιώδης κήρυκας του ξεσηκωμού και το 1910 εκλέγεται βουλευτής Κέρκυρας με το Κόμμα Φιλελευθέρων του Ελευθερίου Βενιζέλου. Το 1911 υπερασπίζοντας τη δημοτική γλώσσα ως αντιπρόσωπος και μέλος της Αναθεωρητικής Συνέλευσης της Κέρκυρας μέσα στην Βουλή των Ελλήνων είπε απευθυνόμενος στους καθαρευουσιάνους: «Χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει. Υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι, και υπάρχουσι πολλοί χυδαίοι άνθρωποι ομιλούντες την καθαρεύουσαν».
Στις 28 Νοεμβρίου του 1912 κατά τον Πρώτο Βαλκανικό πόλεμο γίνεται επικεφαλής του λόχου των εθελοντών Γαριβαλδινών και την επόμενη μέρα (29 Νοεμβρίου 1912) σκοτώνεται στη Μάχη του Όρους Δρίσκου κοντά στα Ιωάννινα .Για να τον τιμήσουν, οι Γιαννιώτες έδωσαν το όνομά του στην πλατεία που βρίσκεται στον Μώλο τον Ιωαννίνων.
Γιώργος Παπαγεωργίου Β2
