Μαθητικοί Χτύποι

Ιωάννα Παπατριανταφύλλου

Η γάτα (Felis catus - Αίλουρος η γαλή) είναι ζώο που ανήκει στην οικογένειατων Αιλουροειδών. Πρόκειται για το πιο διαδεδομένο κατοικίδιο ζώο. Ζει στο περιβάλλον του ανθρώπου εδώ και τουλάχιστον 9.500 χρόνια.^[2][3]

Δεινός θηρευτής, η γάτα κυνηγά πάνω από 1.000 είδη ζώων για τροφή. Μπορεί να εκπαιδευτεί ώστε να υπακούει σε απλές διαταγές. Οι γάτες επίσης έχει διαπιστωθεί ότι μαθαίνουν να χειρίζονται απλούς μηχανισμούς, όπως πόμολα πόρτας. Τα ζώα χρησιμοποιούν μια ποικιλία φωνών και ένα είδοςγλώσσας του σώματος που τους χρησιμεύει στη μεταξύ τους επικοινωνία. Τα νιαουρίσματα, τα γουργουρίσματα και τα μουγκρίσματα είναι από τους πιο γνωστούς τρόπους επικοινωνίας.^[4] Το 1906 ιδρύθηκε η Διεθνής Ένωση Φίλων της Γάτας (Cat Fancier’s Association, αρκτικόλεξο CFA).^[5]

Στην Κίνα οι γάτες εκτρέφονται με σκοπό το εμπόριο της γούνας τους. Το γεγονός ότι στοιβάζονται σε κλουβιά και θανατώνονται^[6] έχει προκαλέσει αντιδράσεις από φιλοζωικές κυρίως οργανώσεις^[7] παγκοσμίως .

Μέχρι πρόσφατα πιστευόταν ότι η γάτα εξημερώθηκε στην αρχαία Αίγυπτο, όπου θεωρούνταν ιερό ζώο.^[8] Ωστόσο, τα αποτελέσματα έρευνας του 2007 έδειξαν ότι η καταγωγή όλων των κατοικιδίων γατών πιθανώς ανάγεται σε πέντε αφρικανικές αγριόγατες (Felis silvestris lybica) που έζησαν στην Εγγύς Ανατολή γύρω στο 8000 π.Χ.^[9]

Οι γάτες ζυγίζουν συνήθως μεταξύ 2,5 και 7 κιλών. Ωστόσο, ορισμένες ράτσες, όπως η γάτα του Μέιν (Maine Coon), μπορούν να ξεπεράσουν τα 11,3 κιλά. Ορισμένες γάτες είναι γνωστό ότι μπορούν να φτάσουν πάνω από 20 κιλά λόγω υπερβολικής κατανάλωσης τροφής ενώ οι στειρωμένες γάτες έχουν προδιάθεση για παχυσαρκία αν ο ιδιοκτήτης τους δεν λάβει τα κατάλληλα μέτρα. Από την άλλη μεριά, έχουν αναφερθεί και πολύ μικρόσωμες γάτες.

Η μεγαλύτερη γάτα που υπήρξε ποτέ είχε βάρος γύρω στα 21,2 κιλά.^[10][11] Η μικρότερη ενήλικη γάτα που καταγράφηκε επίσημα, ζύγιζε γύρω στα 1,36 κιλά.^[12]

Έχουν επτά αυχενικούς σπονδύλους, όπως όλα σχεδόν τα θηλαστικά, δεκατρείς θωρακικούς σπονδύλους (οι άνθρωποι έχουν δώδεκα), επτά οσφυϊκούς σπονδύλους (οι άνθρωποι έχουν πέντε), τρεις ιερούς σπονδύλους (οι άνθρωποι έχουν πέντε επειδή διαθέτουν δύο πόδια) και, με εξαίρεση τη Γάτα του Μαν, είκοσι δύο ή είκοσι τρεις ουραίους σπονδύλους (οι άνθρωποι έχουν τρεις με πέντε, συγχωνευμένους σε έναν εσωτερικό κόκκυγα). Οι επιπλέον οσφυϊκοί και θωρακικοί σπόνδυλοι εξασφαλίζουν τη μεγαλύτερη ευκινησία και ευλυγισία της γάτας, σε σύγκριση με τους ανθρώπους. Οι ουραίοι σπόνδυλοι σχηματίζουν την ουρά, που χρησιμοποιείται από τη γάτα ως αντίβαρο για το σώμα της όταν εκτελεί γρήγορες κινήσεις. Οι γάτες έχουν επίσης ελεύθερα κλειδαία οστά που τις επιτρέπουν να διαπερνούν από οποιοδήποτε χώρο μέσα στον οποίο μποροΤο δέρμα στις γάτες είναι χαλαρής υφής. Αυτό τους παρέχει μεγάλη ευκινησία ώστε να αντιμετωπίζουν τη λεία ή μια άλλη γάτα στη διάρκεια μάχης, ακόμα και αν βρίσκονται σε δυσχερή θέση. Το δέρμα τους διευκολύνει επίσης τους κτηνιάτρους να τους κάνουν ενέσεις.^[18] Αυτό είναι ζωτικό για τις γάτες που έχουν προβλήματα στα νεφρά, καθότι η επιβίωσή τους εξαρτάται από την τακτική χορήγηση μεγάλων ποσοτήτων υγρού με υποδόρια ένεση.

Στο πίσω μέρος του λαιμού βρίσκεται ο αυχένας και είναι το μέρος από το οποίο πιάνει η μητέρα γάτα τα γατάκια της για να τα μεταφέρει. Ως αποτέλεσμα, οι γάτες τείνουν να ηρεμούν και να γίνονται παθητικές όταν κανείς τις πιάνει από εκεί. Η συμπεριφορά αυτή επίσης επεκτείνεται μέχρι την ενηλικίωση, όταν το αρσενικό πιάνει το θηλυκό από τον αυχένα για να την κινητοποιήσει προς την ερωτική πράξη και για να την εμποδίσει από το να αποχωρήσει στη διάρκεια του ζευγαρώματος.^[19]