Μαθητικά Νέα

Υπάρχουν πραγματα στο περιβάλλον που πρέπει να προσέχουμε δηλαδή:
να μην πετάμε σκουπίδια γιατί μολύνουμε το περιβάλλον.Έχω δει αρκετά
παιδιά που πετάνε σκουπίδια και αυτό δεν είναι καλό.Το φυσικό περιβάλλον περιλαμβάνει όλους τους ζωντανούς οργανισμούς (έμβια ύλη) και την άβια ύλη που βρίσκονται με φυσικό τρόπο στη Γη. Υπό αυτή την άποψη, το φυσικό περιβάλλον δεν είναι αποτέλεσμα ανθρώπινων δραστηριοτήτων και διαφοροποιείται από το δομημένο περιβάλλον, στο οποίο συγκαταλέγονται οι γεωγραφικές περιοχές που δέχονται σημαντική επιρροή από τον Άνθρωπο. Στο φυσικό περιβάλλον μπορούμε να κατατάξουμε πλήρεις οικολογικές μονάδες, τα οικοσυστήματα, αλλά και παγκόσμιους φυσικούς πόρους όπως ο αέρας και το νερό. Μετά τη βιομηχανική επανάσταση έχει παρατηρηθεί μεγάλη ανθρώπινη παρέμβαση στο φυσικό περιβάλλον, τόσο στα αστικά κέντρα όσο και στην ύπαιθρο, λόγω της τεχνολογικής εξέλιξης και της οικονομικής ανάπτυξης. Στις μεγάλες πόλεις συγκεντρώνεται ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων, σε μια πολύ μικρή όμως έκταση. Έτσι, οι δραστηριότητες των ανθρώπων αυτών αθροίζονται συνεχώς και φτάνουν σε τέτοιο σημείο που το φυσικό περιβάλλον δεν μπορεί να τις αντιμετωπίσει, με αποτέλεσμα την εμφάνιση οικολογικών προβλημάτων. Έτσι ρυπαίνεται η ατμόσφαιρα και οι υδάτινοι πόροι, κυρίως από τις καύσεις στους κινητήρες των μέσων μεταφοράς (οχημάτων), στους καυστήρες των κατοικιών και στις βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Με ανάλογο τρόπο ρυπαίνονται και τα ύδατα των θαλασσών και των ποταμών, τα απορρίμματα αυξάνονται συνεχώς (συμπεριλαμβανομένων επικίνδυνων για την υγεία τοξικών και πυρηνικών αποβλήτων), ενώ καταστρέφεται και το έδαφος, διότι οι ανάγκες των ανθρώπων είναι όλο και περισσότερες και έτσι εκχερσώνονται εκτάσεις για οικοδόμηση κτηρίων ή καλλιέργεια (π.χ. αποδάσωση). Άλλα συναφή προβλήματα είναι η τρύπα του όζοντος, η όξινη βροχή, η παγκόσμια θέρμανση, η μείωση της βιοποικιλότητας και η αναμενόμενη εξάντληση των ορυκτών καυσίμων.Ο άνθρωπος αρχικά επηρεάζεται από τον περιβάλλοντα χώρο, τα ζωικά και φυτικά είδη του, τις γεωλογικές και κλιματολογικές συνθήκες. Μέσα σ’ αυτό το φυσικό πλαίσιο προσαρμόζει όσο μπορεί τη ζωή του, αντλεί την τροφή του, κατασκευάζει την κατοικία του. Αργότερα επεμβαίνει και ο ίδιος σ’ αυτό το χώρο, εκτρέφοντας ή καλλιεργώντας είδη, εξημερώνοντας άλλα, αποψιλώνοντας εκτάσεις για δημιουργία αγρών, εκτρέποντας την ροή ποταμών, διασχίζοντας ποτάμια και θάλασσες, προκαλώντας ή περιορίζοντας αλλαγές.Κάθε ίχνος του ανθρώπου στο περιβάλλον του, είναι σημείο προς ανάγνωση και αποσαφήνιση. Οι αρχαιολογικές αποθέσεις που βρίσκουμε σήμερα είναι αποτέλεσμα μιας από κοινού δράσεως διαφόρων συνιστωσών, όπως οι πλημμύρες, οι μετακινήσεις ιζημάτων από καλλιέργειες ,από ποταμούς και χείμαρρους, από οικοδομική δραστηριότητα κλπ. Ο αρχαιολόγος πρέπει να μπορεί να κατανοήσει τις αλλαγές που επέρχονταν στην επιφάνεια της γης, στις ακτές και στα ποτάμια συστήματα, όπως είναι για παράδειγμα η δημιουργία ιζημάτων, η αφαίρεση των οποίων γίνεται με τη διάβρωση ή τη μεταλλαγή τους λόγω διαφόρων συνθηκών. Κυρίως πρέπει να κατανοήσει τη σχέση ανθρώπου –γης και υγρού στοιχείου στο παρελθόν. Η κατανόηση αυτή είναι ιδιαίτερα δύσκολη λόγω της αποσπασματικότητας των αρχαιολογικών δεδομένων αλλά και λόγω των αλλαγών που παρεμβάλλονται εν τω μεταξύ, τόσο στο φυσικό περιβάλλον, όσο και στον ανθρώπινο παράγοντα

Επομένως για να μπορέσουμε να μελετήσουμε τους αρχαιολογικούς χώρους είναι ανάγκη να αναγνωρίσουμε το δίκτυο των σχέσεων ανάμεσα στα φυτά, στον άνθρωπο, στα ζώα, στη γη και στο υγρό στοιχείο, γεγονός που θα μας βοηθήσει ίσως να καταλάβουμε κάποια πράγματα από τις πρώιμες ανθρώπινες δραστηριότητες, και να τις ερμηνεύσουμε συγχρονικά μέσα στο «σύγχρονο» τους περιβάλλον. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, ως γνωστόν, συμβάλλουν διάφορες επιστήμες όπως η Γεωαρχαιολογία, η Παλαιοβοτανική, η Αρχαιοζωολογία και άλλες.. Τα πορίσματα της κάθε μίας χωριστά και στη συνέχεια ο συνδυασμός τους δίνουν την τελική ερμηνεία , η οποία είναι πολλές φορές τελείως διαφορετική από εκείνη ,που προκύπτει από την απλή παραδοσιακή αρχαιολογική προσέγγιση.

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΟΠΙΟ

Το ελληνικό τοπίο χαρακτηρίζεται από ποικιλία και αντιθέσεις. Τα όρη, αποτέλεσμα της Αλπικής Ορογενέσεως χαρακτηρίζουν τον ηπειρωτικό και νησιωτικό χώρο ενώ η έντονη ηφαιστειακή και τεκτονική δραστηριότητα δημιούργησαν κυρίως τον νησιωτικό χώρο .τις ερμηνεύσουμε συγχρονικά μέσα στο «σύγχρονο» τους περιβάλλον. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, ως γνωστόν, συμβάλλουν διάφορες επιστήμες όπως η Γεωαρχαιολογία, η Παλαιοβοτανική, η Αρχαιοζωολογία και άλλες.. Τα πορίσματα της κάθε μίας χωριστά και στη συνέχεια ο συνδυασμός τους δίνουν την τελική ερμηνεία , η οποία είναι πολλές φορές τελείως διαφορετική από εκείνη ,που προκύπτει από την απλή παραδοσιακή αρχαιολογική προσέγγιση.