Η καραντίνα του κορωνοϊού μας βρήκε στη Β΄ Δημοτικού. Μαζί με την εξοικειωθήκαμε πρόωρα με τον ψηφιακό κόσμο και τα παιχνίδια του. Η φίλη μου έπαιζε παιχνίδια στο τάμπλετ της περίπου για μια ώρα την ημέρα. Συνήθως παιχνίδια μαγειρικής, styling και μόδας με την Barbie.
Ένα Σάββατο, αφού τελείωσε τα μαθήματά της, πήρε το τάμπλετ της. Οι γονείς της ήταν απασχολημένοι. Μετά από τρεις ώρες περίπου, η μητέρα χτύπησε την πόρτα του δωματίου της, άνοιξε και αντίκρισε έκπληκτη την κόρη της. Το κοριτσάκι κοιτούσε τη μητέρα του ξαφνιασμένο σαν να έβλεπε μπροστά της κάποια άγνωστη και ενοχλητική, με βλέμμα επιθετικό, μάτια κατακόκκινα.
Η παρουσία της μητέρας της την είχε επανέφερε στην πραγματικότητα που η μαγεία και η εναλλαγή χρωμάτων και εικόνων την είχαν ρουφήξει. Η μητέρα πήρε το τάμπλετ από τα χέρια της! Μετά από λίγο της ζήτησε να διαβάσει ένα μικρό άρθρο:
¨Τι προκαλεί η χρήση τάμπλετ στα παιδιά και στους εφήβους»:
Η καθημερινή και πολύωρη έκθεση στις οθόνες επηρεάζει τον εγκέφαλο και τη συμπεριφορά του παιδιού-εφήβου. Έτσι προκαλούνται: εκνευρισμός, νοητική κούραση, τάση για απομόνωση από διαπροσωπικές σχέσεις, υπερδιέγερση, δυσκολίες συγκέντρωσης, δυσκολία στον ύπνο, εθισμός στις οθόνες, εναντιωματική συμπεριφορά.
¨Μαμά, κάπως έτσι νιώθω κι εγώ!». Φοβήθηκε με όσα αισθανόταν! Συζήτησε με τους γονείς της και συμφώνησαν πως θα παίζει παιχνίδια στο διαδίκτυο μόνο κάθε Κυριακή.
