ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕΤΑΞΥ 2 ΠΑΙΔΙΩΝ …ΤΟΥ 1821 ΚΑΙ ΤΟΥ 2021
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ: 200 χρόνια μετά την ελληνική επανάσταση για την ’’ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ’’ θα γιορτάσουμε λέει φέτος… Ποια ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ; Σκλαβωμένοι είμαστε εδώ και 400 μέρες…
ΤΣΟΛΙΑΣ: Δεν μπορείς να φανταστείς τι σημαίνει αληθινή ‘’ΣΚΛΑΒΙΑ’’ και μάλιστα για 400 ολόκληρα χρόνια…
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ: Εγώ ξέρω, ότι περνάμε δύσκολα, κλεισμένοι όλοι στα σπίτια μας, για πάνω από έναν χρόνο. Έρχεται ο Ευαγγελισμός και για 2η συνεχόμενη χρονιά δε θα μπορέσω να κάνω μια κανονική γιορτή με τους φίλους και τους συμμαθητές μου. Τι νομίζεις, δεν είναι αληθινός πόλεμος αυτό που ζούμε; Κάπως τον λέει η δασκάλα μας … «υγειονομικό πόλεμο» θαρρώ.
ΤΣΟΛΙΑΣ: Πόλεμος και πολύ χειρότερος ήταν αυτός που ζήσαμε εμείς. Δεν τον κάναμε μέσα στα σπίτια μας, αλλά στα βουνά και στις θάλασσες, με αληθινά όπλα, καριοφίλια, και σπαθιά. Δεν είναι εύκολο να καταλάβεις, πόσο τρομακτικό ήταν για μας τα μικρά παιδιά, ν’ ακολουθούμε στις μάχες τους στρατιώτες και τους γενναίους οπλαρχηγούς, για να τους βοηθάμε και να δένουμε τις πληγές τους. Δεν καταλαβαίνεις πόσο επικίνδυνο ήταν να μπαίνουμε κρυφά τη νύχτα στο τούρκικο στρατόπεδο, ντυμένα ως τουρκόπουλα, για να κλέψουμε τρόφιμα, όπλα, ή μόνο χρήσιμες πληροφορίες…
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ: Κι εμείς πολεμάμε, έναν ύπουλο εχθρό, τον ‘’Κορωνοϊό’’, αλλά με άλλα όπλα: με μάσκες, σαπούνια, αντισηπτικά, κρατώντας αποστάσεις, εγκλωβισμένοι στα σπίτια μας, με οπλαρχηγούς τους γιατρούς , τις νοσοκόμες, τους επιστήμονες που αναζητούν φάρμακα και εμβόλια, ικανά να νικήσουν την πανδημία.
ΤΣΟΛΙΑΣ: Εσείς τουλάχιστον, είστε ασφαλείς μέσα στο σπίτι σας. Ενώ εμείς, ούτε μέσα στο σπίτι μας δεν μπορούσαμε να κρυφτούμε. Έμπαινε ο εχθρός και μας άρπαζε από την αγκαλιά της μάνας μας. Τα κορίτσια τα “παιρναν για δούλες, ενώ εμάς τ’ αγόρια, μας μεγάλωναν έτσι ώστε, να γίνουμε σκληροί πολεμιστές των παππούδων και των πατεράδων μας. Εμείς ζήσαμε πολύ χειρότερα σου λέω με καθημερινό πόλεμο, για να έχεις κι εσύ σήμερα λεύτερη την πατρίδα που ζεις, για να έχεις αυτό το σπίτι που μένεις, για να μπορείς να τρως, να πίνεις, να ζεις χωρίς να σε βασανίζει κανείς, να ‘χεις μια πιο κανονική ζωή.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ: Δεν τη λες και κανονική ζωή αυτή που ζούμε, ούτε στο σχολείο δεν μπορούμε να πάμε. Μάθημα κάνουμε μέσα από έναν υπολογιστή, ένα παλιόκουτο που άλλοτε έχει ήχο και εικόνα, άλλοτε πάλι όχι. Βαριέμαι και σιχαίνομαι τη ζωή μου που κυλάει με το πρόσωπο κολλημένο όλη μέρα σε μια οθόνη. Δεν το έχεις ζήσει εσύ αυτό, γι’ αυτό δεν καταλαβαίνεις πόσο κουραστικό και δυσάρεστο είναι έτσι το σχολειό.
ΤΣΟΛΙΑΣ: Νομίζω, το δικό μας το σχολειό ήταν πιο σκληρό. Εμείς δεν κάναμε μάθημα απ’ το γραφείο του σπιτιού μας, αλλά χρειαζόταν να περπατήσουμε ώρες πολλές, μες στο κρύο και τη νύχτα, για ν’ αποφύγουμε τα εχθρικά μάτια, με μόνο σύντροφο κι οδηγό το φεγγάρι, για να κρυφτούμε μέσα σε κακοτράχαλες σπηλιές. Εκεί στο λιγοστό φως ενός κεριού, καταφέραμε να διατηρήσουμε ζωντανά από γενιά σε γενιά τα γράμματα της γλώσσας μας και την ιστορία του τόπου μας. Παρ’ όλες τις δυσκολίες πηγαίναμε με χαρά στο κρυφό σχολειό και στα νυχτερινά μαθήματα, τραγουδώντας:
«Φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ, να πηγαίνω στο σχολειό, να μαθαίνω γράμματα, γράμματα, σπουδάγματα, του Θεού τα πράγματα…»
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ: Αντίθετα εμείς συνδεόμαστε στα μεσημεριανά μαθήματα τραγουδώντας: «Ταμπλετάκι μου καλό, βρες σήμα σε παρακαλώ, κράτα την μπαταρία σου, με τους φίλους μου να συνδεθώ, να τους μιλήσω να τους δω, αφού να τους αγκαλιάσω δεν μπορώ… Αχ, βρε κορωνοϊέ, πότε θα φύγεις από δω, να γυρίσω στο σχολειό, να κάνω μάθημα κανονικό και διάλειμμα με μπάλα και κρυφτό.»
ΤΣΟΛΙΑΣ: Καλή μου Ευαγγελία, κατανοώ την απογοήτευσή σου, σκέψου όμως ότι, τέσσερις αιώνες δε στάθηκαν αρκετοί, να σβήσουν τη φλόγα της ελπίδας για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Βρήκαμε τη δύναμη κι αγωνιστήκαμε ενωμένοι, χύνοντας αίμα πολύ, για το ιδανικό « ΜΙΑΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΖΩΗΣ». Όμοια κι εσείς, σήμερα δε θα λυγήσετε. Όση υπομονή κι αν χρειαστεί να κάνετε, ενωμένοι θα νικήσετε, θα θυσιάσετε ακόμα και τη ‘’Λευτεριά’’ σας, για το αγαθό της «ΥΓΕΙΑΣ».
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ: Καλό μου τσολιαδάκι, πόσο δίκιο έχεις… Τα λόγια σου ήταν το καλύτερο δώρο για τη γιορτή μου. Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ. Θα τιμήσω τη θυσία σου, ακολουθώντας το παράδειγμά σου.
ΜΑΜΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ: Ξύπνα Ευαγγελία, ξύπνα παιδί μου! Ο κούριερ έφερε το δώρο που είχαμε παραγγείλει για τη γιορτή σου!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!! ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ Α2 ΚΑΙ ΤΗ ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥΣ ΜΑΡΙΑ ΑΘΑΝΑΣΑΚΗ
