Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων (4 Οκτωβρίου)
Τα ζώα είναι πλάσματα της φύσης, όπως εμείς έτσι κι αυτά. Είναι όλα δημιουργήματα του Θεού. Τι λιγότερο μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος για αυτά; Παρά μόνο να τα φροντίζει, να τα προστατεύει , να τα σέβεται και να τα αγαπά. Όλα τους είναι ξεχωριστά και αξίζουν μια θέση ανάμεσά μας!
Η δική μου ιστορία ξεκινάει από όταν ήμουν μωρό. Είχα ένα όμορφο και καλό σκυλάκι, την Κούκη. Με προστάτευε όταν ήμουν στην κούνια ή το καρότσι μου. Στεκόταν δίπλα μου και με πρόσεχε σε κάθε μου βήμα. Μεγαλώναμε μαζί και η αγάπη που είχαμε ο ένας για τον άλλον ήταν μεγάλη.
Τα χρόνια όμως πέρασαν κι η Κούκη μου γέρασε κι αρρώστησε βαριά. Τα ποδαράκια της δε την κρατούσαν πια για να σηκωθεί, ώσπου μια μέρα πέθανε. Λυπήθηκα τόσο πολύ, γιατί έχασα την παρέα μου, τα παιχνίδια που κάναμε κι αυτή την απέραντη ΑΓΑΠΗ. Δε θα την ξεχάσω ποτέ…
Μετά από λίγες μέρες βρέθηκε στο δρόμο μας, ένα αδέσποτο κουταβάκι. Μόλις το είδαμε ξετρελαθήκαμε κι όπως λέει η μαμά μου: » Όταν ένας άνθρωπος έχει κι άλλη αγάπη να δώσει, ο Θεός πάντα του στέλνει ένα δώρο. » Αυτό το δώρο είναι το κουταβάκι που βρήκαμε και το ονομάσαμε Θέτις. Είναι ένα μικρό ημίαιμο σκυλάκι, όμορφο και πολύ παιχνιδιάρικο. Είναι τριών χρονών και γιορτάζουμε τα γενέθλιά μας μαζί. Την αγαπώ πάρα πολύ, γιατί μου κάνει παρέα, παίζουμε μαζί και ξέρω ότι ότι κι εκείνη με αγαπάει πολύ.
Κάθε μεσημέρι που γυρνάω σπίτι από το σχολείο, μόλις με δει χοροπηδάει μέχρι το ταβάνι και η ουρίτσα της πηγαινοέρχεται πέρα δώθε! Τι άλλη απόδειξη χρειάζεται κάποιος για να καταλάβει αυτή την ανιδιοτελή αγάπη που σου δίνει ο σκύλος..; Μια λέξη που δεν ήξερα και μου εξήγησε η μαμά μου ( ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗ ). Μια λέξη με όλη τη σημασία της. Μια λέξη που μόνο όσοι έχουν ζωάκι μπορούν να καταλάβουν.
Θα σε κρατώ, όπως κι σύ! Θα σε φροντίζω, θα σε προστατεύω, θα σε σέβομαι και θα σ” αγαπώ!
Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για σένα!
