Φοιτώντας έξι χρόνια στο 3ο Δημοτικό σχολείο Ηλιούπολης, θα ήθελα πριν το αποχωριστώ, να μοιραστώ κάποιες σκέψεις γι’αυτό. Ας ξεκινήσουμε πρώτα με τα θετικά στοιχεία. Πολλοί δάσκαλοι κάνουν πολλές προσπάθειες να βελτιώσουν τις παλιές αίθουσές τους με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται ένα σύγχρονο και ευχάριστο περιβάλλον μάθησης. Ένα άλλο καλό είναι οι διαδραστικοί πίνακες που τοποθετήθηκαν την φετινή χρονιά και αποτελούν μια μεγάλη πρόοδο στην τεχνολογική υποδομή του σχολείου μας . Τώρα έχουμε ένα προηγμένο μέσο διδασκαλίας που μας επιτρέπει να έχουμε πρόσβαση σε επιπλέον πληροφορίες . Αυτό μας έχει δώσει φτερά . Ακόμα ένα θετικό στοιχείο είναι ότι το γήπεδο μπάσκετ ανακαινίστηκε πρόσφατα κάτι που βοήθησε στην εικόνα του σχολείου. Επίσης κατά τη γνώμη μου στο σχολείο μου, υπάρχουν και αρκετοί δάσκαλοι που είναι αφοσιωμένοι στο λειτούργημά τους.
Το σχολείο μου εκτός από τα θετικά στοιχεία, έχει επίσης και πολλά αρνητικά. Θα σας παρουσιάσω λοιπόν κατά την γνώμη μου, τα κακώς κείμενα του σχολείου. Το πρώτο πράγμα που με προβληματίζει είναι ότι το προαύλιο είναι πολύ μικρό, με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος πολλών ατυχημάτων και τα παιδιά να μην έχουν πολύ χώρο να παίξουν και να εκτονωθούν. Ένα άλλο φαινόμενο που με ενοχλεί είναι κάτι που ισχύει σε όλα τα σχολεία της χώρας. Αυτό είναι τα απαρχαιωμένα σχολικά βιβλία, τα οποία έχουν ως επί το πλείστον παρωχημένες πληροφορίες. Εκτός από αυτά υπάρχουν και οι παλαιολιθικές εγκαταστάσεις, όπως οι παλιές αίθουσες και υπολογιστές, τα θρανία και οι καρέκλες. Βέβαια πολλοί δάσκαλοι καταβάλλουν φιλότιμες προσπάθειες για να “φτιάξουν” τις τάξεις τους. Επίσης πολλοί δάσκαλοι, είναι προκατειλημμένοι σχετικά με τους μαθητές που έχουν κάνει αταξίες στο παρελθόν, και είναι πολύ αυστηροί μαζί τους.
Μάριος ΣΤ2
