1. Πόσα χρόνια διδάσκετε – είστε στην εκπαίδευση;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Είμαι στη Μέση εκπαίδευση επί 35 χρόνια. Αυτό καταλαβαίνετε τι σημαίνει: Πολλοί από τους γονείς σας ήταν μαθητές μου και είναι εκπληκτικό να γνωρίζεις κάποιους σαν παιδιά και να τους ζεις τώρα σαν γονείς. Είναι όμως αυτό θετικό, γιατί υπάρχει μια σχέση εμπιστοσύνης και αλληλοσεβασμού.
2. Έχετε ξαναϋπάρξει διευθύντρια; Αν ναι πού;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Από το 2008 είμαι Διευθύντρια σε σχολεία της Τεχνικής Εκπαίδευσης, από πέρυσι (2023 – 24) ήρθα στο 3ο Γυμνάσιο. Έχω βέβαια υπάρξει ως εκπαιδευτικός τάξης σε γυμνάσιο για 11 χρόνια.
3. Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζετε και τι σας ευχαριστεί περισσότερο ως Διευθύντρια;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι δυσκολίες είναι διάφορες και διαφορετικές. Κάθε μέρα είναι διαφορετική. Ο φόρτος εργασίας είναι πολύ μεγάλος και η γραφειοκρατία τεράστια και ατελείωτη. Οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί. Η διαχείριση του Ανθρώπινου Δυναμικού είναι η μεγαλύτερη πρόκληση. Γιατί η γραφειοκρατία κάποτε τελειώνει, ενώ οι ανθρώπινες σχέσεις χρειάζονται καθημερινή δουλειά και πρέπει να τις φροντίζουμε αυτές τις σχέσεις αφήνοντας πίσω την ένταση των ημερών, τα νεύρα της καθημερινότητας, τις προσωπικές συμπάθειες. Πρέπει να δουλεύουμε σε κλίμα ηρεμίας και συναδελφοσύνης κι αυτό θέλει πολλή δουλειά.
4. Ποια είναι η διαφορά από τη θέση της καθηγήτριας τάξης στη θέση της Διευθύντριας; ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι διαφορές είναι πολλές και ως προς το είδος της εργασίας και ως προς τις επαφές. Υπάρχουν μεγάλες ευθύνες, εμπλέκεσαι με όλα τα παιδιά, κηδεμόνες, ουδέτερο κόσμο, υπηρεσίες, συνεργεία, φορείς, γιατί όλες οι εργασίες πρέπει να περάσουν από τον διευθυντή. Ο εκπαιδευτικός άλλωστε έχει κι ένα συγκεκριμένο ωράριο ενώ η δουλειά του διευθυντή, όπως και των υποδιευθυντών, δεν έχει ωράριο. Να ξέρετε ότι όσο ανεβαίνουμε θέση ευθύνης τόσο οι δουλειές και οι ευθύνες γίνονται περισσότερες… Αυτός είναι ο γενικός κανόνας
5. Αν δεν ήσασταν εκπαιδευτικός, τι θα θέλατε να γίνετε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μηχανολόγος, που είναι και η ειδικότητά μου και το θεωρώ εξ ίσου δημιουργικό επάγγελμα. Αν και τη δουλειά του εκπαιδευτικού την αγαπώ περισσότερο, γι αυτό και επέλεξα αυτό το κομμάτι από τις σπουδές που έκανα.
6. Αν δεν διδάσκατε αυτό που διδάσκετε, τι μάθημα θα θέλατε να διδάξετε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μαθηματικά, διότι είναι η βάση όλων των θετικών επιστημών! Αν τα αγαπήσετε θα δείτε ότι είναι το πιο όμορφο και ίσως και το πιο διασκεδαστικό μάθημα. Οι θετικές επιστήμες θέλουν σκέψη καλή και όχι αποστήθιση, άλλωστε, στην αποστήθιση εγώ δεν ήμουν ποτέ καλή.
7. Πώς νιώθετε όταν πρέπει να επιβάλετε μια τιμωρία ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πάρα πολύ άσχημα, γιατί αναγκάζομαι από άλλους παράγοντες να επιβάλω την τιμωρία. Αλλού διαπληκτίζονται οι μαθητές, με άλλους ανθρώπους κι εγώ πρέπει να επιβάλω την τιμωρία, να έχω τον ρόλο του δικαστή αλλά έτσι πρέπει, γιατί είναι απαραίτητο η νομοθεσία και το καταστατικό του σχολείου να τηρούνται. Άλλωστε, αυτή την απαίτηση έχουμε και στην κοινωνία. Αλίμονο αν δεν τηρούνται οι νόμοι. Όπως μια καλή κοινωνία είναι η κοινωνία με τήρηση των νόμων, έτσι κι ένα καλό σχολείο είναι το αυστηρό σχολείο’ διαφορετικά, θα ήμασταν μια ζούγκλα.
8. Ποια ήταν η πιο δύσκολη απόφαση που έπρεπε να πάρετε ως διευθύντρια/καθηγήτρια;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όταν χρειάστηκε να αποφασίσω να κλείσει πια ένα σχολείο, για την ασφάλεια όμως των μαθητών. (Χρειαζόταν επισκευές κ.λ.π.) Και να ξέρετε είναι ό,τι χειρότερο να κλείνει ένα σχολείο και να το στερούνται οι μαθητές. Όταν θα μεγαλώσετε, θα το καταλάβετε καλά.
9. Ποιες είναι οι σχέσεις σας με το υπόλοιπο προσωπικό του σχολείου;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πάρα πολύ καλές! Οι εκπαιδευτικοί είναι εξαιρετικοί συνάδελφοι και φροντίζουν τους μαθητές πολύ παραπάνω από όσο τους αναλογεί. Είναι εκπληκτικό! Βλέπω πόσο προσπαθούν να επιμορφώνονται, να μαθαίνουν νέα πράγματα, να κάνουν προγράμματα, ώστε να σας δώσουν κάτι παραπάνω από τη βασική εκπαίδευση, να σας ταξιδέψουν για να ανοίγει το μυαλό σας, να σας συμβουλεύουν. Οι καθηγητές, να ξέρετε, είναι πάντα κοντά σας, όχι απέναντί σας και σας αγαπούν.
10. Ποια διαφορά εντοπίζετε ανάμεσα στα παιδικά σας χρόνια ως μαθήτρια και στα σύγχρονα παιδιά;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τεράστια είναι η διαφορά. Δεν τολμούσαμε να φέρουμε αντίρρηση σε οποιοδήποτε θέμα. Αποκλειστική δουλειά μας ήταν το σχολείο, ούτε φροντιστήρια ούτε άλλες δραστηριότητες και κυρίως, χωρίς κινητά και ίντερνετ, που βλέπω ότι σας κλέβουν πολύ από τον χρόνο σας. Φροντίζαμε πάντα να προχωράμε στα μαθήματα, είχαμε στόχο, έπρεπε να βελτιώσουμε τη ζωή μας κι ήταν το σχολείο ο μόνος τρόπος. Σίγουρα εσείς γεννηθήκατε σε άλλη κοινωνία, διαφορετική από την δική μας αλλά προσπαθήστε να μην επηρεάζεστε από τα πρότυπα που άλλοι θέλουν να σας επιβάλλουν και μείνετε αφοσιωμένοι στους δικούς σας στόχους και στα δικά σας όνειρα
11. Ποιο ήταν το αγαπημένο σας μάθημα ως μαθήτρια;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία, οι θετικές επιστήμες και είπα το γιατί: δεν μπορούσα την αποστήθιση, ήθελα αυτό που λέμε… «το ένα κι ένα κάνουν δυο!!!». Όχι πολλές αναλύσεις, είχα κι έχω πιο πρακτικό μυαλό. Άλλοι είναι θεωρητικά μυαλά, όλοι έχουμε τις κλίσεις μας.
12. Ποια ήταν η χρονιά που σας στιγμάτισε/συγκίνησε και γιατί;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Υπήρξε μια χρονιά, που όλοι οι μαθητές μας πέρασαν στο Πανεπιστήμιο, σε διάφορες σχολές. Τέτοια χαρά δεν ξεχνιέται! Κι αυτό γιατί μας εμπιστεύθηκαν, ότι μπορούν να τα καταφέρουν! Αυτή είναι η χαρά ενός εκπαιδευτικού κι αυτό που μας γεμίζει ζωή: να κάνεις τους μαθητές σου να σε εμπιστευθούν, να μάθουν να προσπαθούν, να μην τα παρατούν.
13. Ποια εκδρομή, στην οποία συμμετείχατε ως καθηγήτρια, θυμάστε περισσότερο και γιατί;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όλες οι εκδρομές είναι μοναδικές και σου αφήνουν κάτι θετικό, γνωρίζεις καλύτερα τα παιδιά. Αυτή που ξεχώρισα ήταν μια εκδρομή-εργασία στην Ιταλία, όπου οι μαθητές μας έκαναν την πρακτική τους, εργαζόμενοι σε εκεί επιχειρήσεις. Ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία γι αυτούς κι ο ενθουσιασμός τους μεγάλος, γιατί γνώρισαν μεν μια χώρα διαφορετική αλλά και ένα εργασιακό περιβάλλον διαφορετικό από το δικό μας. Άλλο να πηγαίνεις σε μια χώρα μόνο για τουρισμό και άλλο να πηγαίνεις για τουρισμό και για εργασία’ έτσι καταλαβαίνεις περισσότερο την κουλτούρα ενός λαού και μαθαίνεις πόσο εύκολο είναι να δουλέψεις κάπου εκτός Ελλάδας.
14. Τι σκέπτεστε όταν μια Γ΄ τάξη αποφοιτά και μια Α΄ τάξη έρχεται στο σχολείο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Νοιώθω την ίδια χαρά. Όσοι αποφοιτούν, ανοίγουν τα φτερά τους, προχωρούν τη ζωή τους. Μας αρέσει να τους στέλνουμε στην επόμενη βαθμίδα πιο καλούς μαθητές, πιο καλούς ανθρώπους.
Για όσους μαθητές έρχονται στην Α΄ τάξη είναι η ανάληψη ευθύνης γι αυτούς, που μας ενθουσιάζει, το ότι για 3 χρόνια θα είμαστε υπεύθυνοι γι αυτά τα παιδιά που ακόμη δεν γνωρίζουμε, το ότι πρέπει κι άλλα νέα παιδιά να διαπαιδαγωγήσουμε, να εμπνεύσουμε και να τα παραδώσουμε κι αυτά στην κοινωνία ως υπεύθυνους πολίτες …
15. Οι επαγγελματικές σας υποχρεώσεις σας στερούν χρόνο από την προσωπική σας ζωή; Πώς το διαχειρίζεστε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πάρα πολύ χρόνο στερούν, ειδικά τις καθημερινές. Υπάρχουν υποχρεώσεις και επαφές πέραν του σχολικού ωραρίου. Συνεχίζονται οι επαφές με τις υποδ/ντριες, ρυθμίζονται αλλαγές προγράμματος κλπ. οργανώνονται οι σχολικές εκδρομές που έχουν για όλους μας τεράστια γραφειοκρατία, όσο κι αν εσείς δεν την καταλαβαίνετε’ γίνονται γενικά, όλα όσα δεν προλάβαμε να κάνουμε εντός του ωραρίου. Για να πετύχεις κάτι, πρέπει να αφιερώσεις προσωπικό χρόνο, όλα έχουν το τίμημά τους. Αυτό ισχύει και για σας: όταν αναλαμβάνετε να κάνετε μια δουλειά, να την κάνετε καλά, όποια κι αν είναι, αλλιώς μην την αναλαμβάνετε καθόλου. Χάνω για καιρό τους φίλους μου, δεν υπάρχει χρόνος ακόμη και για την αδερφή μου. Το ΣΚ υπάρχει περισσότερος ελεύθερος χρόνος αλλά ένα μεγάλο κομμάτι από αυτόν αφιερώνεται στην οικογένεια.
16. Έχετε κάποιο χόμπι; Εάν ναι, ποιο είναι αυτό;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κάποια χόμπυ τα άφησα στην άκρη λόγω κούρασης, περνάνε και τα χρόνια μας… Πήγαινα συχνά στο Γυμναστήριο αλλά πλέον δεν υπάρχει χρόνος ούτε για καφέ…
17. Αν θα θέλατε να επιβραβεύσετε μαθητές/τριες σας τι θα κάνατε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Νομίζω αρκούν τα καλά λόγια: Μπράβο, συνέχισε, τα κατάφερες, προσπάθησε παραπάνω!! Οι καλές κουβέντες είναι που ανεβάζουν τους ανθρώπους κι είναι και απαραίτητες. Θέλω μετά από χρόνια όταν μεγαλώσετε πια και φύγετε από τα σχολεία να μην μας ξεχνάτε και να μας θυμόσαστε με όμορφες αναμνήσεις.
18. Θα θέλατε να δώσετε μια συμβουλή στους/στις μαθητές/τριες;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Να έχετε ένα όνειρο και να το κυνηγάτε, πατώντας στη γη μα με τα μάτια στον ουρανό. Όλα γίνονται αρκεί να υπάρχει στόχος και όνειρο. Με πείσμα και όρεξη προσπαθήστε. Σε αυτήν τη ζωή δεν χαρίζεται τίποτε.
