Έχει μήνες τώρα, που στην πόλη μου υποψιάζομαι ότι παίζεται «το κυνήγι του χαμένου θησαυρού»!... Σε κάθε δρόμο, σε κάθε γωνία και μονοπάτι έχει τρύπες. Σκάβουν ατελείωτα και κλείνουν τις τρύπες και μετά ξανασκάβουν, ξανανοίγουν και ξανακλείνουν. Μια γενική αναστάτωση επικρατεί και δημιουργεί νεύρα σε όλους μας. Άνθρωποι με κίτρινα μπουφάν βάζουν κορδέλες στους δρόμους, για να δείξουν στους πολίτες ότι δεν μπορούν να παρκάρουν τα αυτοκίνητα τους. Φαίνεται ότι από εκεί θα περάσει «το κυνήγι»… Όλοι αναρωτιούνται και αγωνιούν από πού θα περάσουν, για να πάνε στη δουλειά τους, όπως και εγώ που πηγαίνω στο σχολείο. Άσε που, ανησυχούν μήπως πέσουν μέσα στις τρύπες, που υποτίθεται ότι βρίσκεται «ο θησαυρός»…
Ήταν απόγευμα και κάνοντας μια βόλτα, βλέπω μπροστά μου έναν ηλικιωμένο κύριο που μόλις είχε πέσει μέσα σε μια τρύπα και πάλευε να βγάλει το ένα πόδι, μήπως και μπορέσει να σκαρφαλώσει στο πεζόδρομο. Έτρεξα να βοηθήσω, γιατί κατάλαβα ότι οι άνθρωποι με τα κίτρινα μπουφάν, που είχαν ανοίξει οι ίδιοι την τρύπα, δεν έδωσαν καμία σημασία στον κύριο. Ήταν περισσότερο απασχολημένοι με το πού θα ανοίξουν την επόμενη τρύπα, παρά με το πώς θα βοηθήσουν το άνθρωπο. Ένας μάλιστα άρχισε να του φωνάζει, λες και φοβήθηκε ότι θα του ζητήσει μερίδιο από … τον θησαυρό…
Έχει τελικά θησαυρούς η πόλη μας; Νομίζω πως ναι! Ποιος όμως θα τους ανακαλύψει; Πάντως ένα είναι σίγουρο: Όταν κάποτε τελειώσει αυτό το «παιχνίδι» θα έχουμε το προνόμιο να ζούμε σε μια πόλη πιο όμορφη και πιο φιλική για τους κατοίκους της…
