των Αριάδνης Φιλιποππούλου, Κατερίνας Μαλισιόβα, Ελευθερίας Καϊμακά, Μαρίας Μαργαριτοπούλου
Η πρώτη εμφάνιση του χορού στην ιστορία, συμπίπτει με την εμφάνιση του “Homo Sapiens”, της πρώτης παλαιολιθικής εποχής, όταν αρχίζει να συνειδητοποιεί τους δεσμούς του με τις μορφές της φύσης. Η έλλειψη εικονογραφίας και καταγραφής όμως σε προηγούμενες εποχές, κάνει τις απαρχές του χορού να χάνονται στα σκοτάδια των απαρχών της Ιστορίας.
Στην Αρχαία Κίνα, διάφορες πηγές μας πληροφορούν ότι ο χορός και η μουσική αποτελούσαν απαραίτητα στοιχεία της αυτοκρατορικής αυλής.
Στην Ινδία, η μουσική και ο χορός, ήταν στενά συνδεδεμένα με τις κοσμολογικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις.
Στην Αίγυπτο, η πλούσια εικονογράφηση των βασιλικών τάφων μας επιτρέπουν να σχηματίσουμε σαφή ιδέα για τον Αιγυπτιακό μουσικό πολιτισμό.
Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία, η γέννηση του χορού αποδίδεται στη Ρέα, γυναίκα του Κρόνου, η οποία δίδαξε την τέχνη στους Κουρήτες, γιους της Γαίας που κατοικούσαν στην Κρήτη. Σύμφωνα με τον μύθο, τον Κρόνο τον σκότωσε ο γιός του για να πάρει τη θέση του.
Οι Έλληνες πίστευαν ότι ο χορός δημιουργήθηκε από τους ίδιους τους Θεούς, γι αυτό και τους είχαν συνδέσει με κάθε θρησκευτική και λατρευτική εκδήλωση.
● Η εφεύρεση του χορού αποδίδεται στη μούσα Πολύμνια, ενώ τη χάρη πάνω στην τέχνη του χορού την είχε η μούσα Τερψιχόρη, που το όνομά της σήμαινε «απόλαυση του χορού». Επίσης η Ουρανία, προστάτιδα της αστρονομίας, ήταν και προστάτιδα του χορού.
Παραδοσιακοί χοροί
Ο χορός είναι ο παλαιότερος τρόπος έκφρασης των συναισθημάτων του ανθρώπου και θεωρείται η πρώτη μορφή τέχνης που εμφανίστηκε πάνω στον πλανήτη. Όλοι οι λαοί του κόσμου καλλιέργησαν τον χορό, μα ο καθένας τον προσάρμοσε στα ήθη, τα έθιμα και τις ιδιομορφίες του.
Στη Μινωική Κρήτη, οι νέοι και οι νέες χόρευαν στις Καρυές προς τιμήν της Αρτέμιδας και στα Παναθήναια προς τιμήν της Αθηνάς. Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα είχε χορευτική ιστορία που ξεκινάει 3000 χρόνια πριν. Οι Έλληνες μάθαιναν χορό από μικρή ηλικία, ως μέρος της παιδείας τους ή της στρατιωτικής τους εκγύμνασης και εκπαίδευσης. Κανείς άλλος λαός δεν έδωσε τόσο μεγάλη αξία στον χορό.
Οι χοροί μπορεί να διαφέρουν αρκετά από χωριό σε χωριό. Λόγω της ποικιλότητάς τους οι ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί μπορεί να διακριθούν σε κάποιες βασικές κατηγορίες:
● θρησκευτικούς
● πένθιμους
● γαμήλιους
● συμποσιακούς
● ηδυπαθείς
● ακροβατικούς
● θεατρικούς
● γυμναστικούς
● πολεμικούς ή πυρρίχιους
Χορός, ένας κώδικας επικοινωνίας
Όσο διαφορετικός και να είναι ο ορισμός του χορού για τον καθένα, έχει ένα κοινό στοιχείο. Την επικοινωνία. Είναι μια γλώσσα κοινή για όλους τους ανθρώπους, σε κάθε λαό.
Είναι γεγονός πως το σώμα είναι φτιαγμένο για να κινείται. Το σώμα έχει τον τρόπο να μεταφράζει τη σκέψη και το συναίσθημα σε κίνηση η οποία είναι αναγνωρίσιμη σε όλους. Ένα γνωμικό των Αρχαίων λέει:
«Ο μη χορεύων το γενόμενον αγνοεί», δηλαδή πως όποιος δεν χορεύει, αγνοεί αυτά που γίνονται, που δημιουργούνται καθώς χορεύεις. Η αξία του χορού είναι μεγάλη ως πολιτισμικό αγαθό. Μελετάται από την Ανθρωπολογία, την Εθνολογία, τη Λαογραφία και άλλες επιστήμες. Ο χορός δυναμώνει το πνεύμα και προάγει τον πολιτισμό. Ως τέχνη έχει την ιδιότητα να γίνεται ο εκφραστής των κοινωνικών και πολιτικών καταστάσεων, κάθε τόπου και κάθε εποχής.
Επίσης είναι ο τρόπος λατρείας των Θεών και αυτό το βλέπουμε στα διάφορα τελετουργικά θρησκειών και παραδόσεων ανά τους αιώνες, όπου κάθε κίνηση είναι μια ιερή στιγμή αφοσίωσης.
Πηγές: Wikipedia
