του Αλεσσάντρο Μάρμο
Ο πόλεμος δεν χρειάζεται εισαγωγή.
Όλοι ξέρουμε τι είναι, αλλά δεν ξέρουμε τι σημαίνει να τον ζεις από κοντά.
Ο πόλεμος δεν έχει επιπτώσεις μόνο στα πεδία των μαχών αλλά και σε όσους τον ζουν.
Να φοβάσαι να κυκλοφορείς και να μην ξέρεις που είναι οι γνωστοί κι οι συγγενείς σου, αν ζουν ή αν πέθαναν.
Κύρια αίτια των πολέμων είναι η οικονομία, ο έλεγχος ενεργειακών πηγών, η προσάρτηση εδαφών και το εμπόριο όπλων, χωρίς να νοιάζονται οι ισχυροί για το ξερίζωμα των λαών, την πείνα και την προσφυγιά.
Οι ιστορίες των παππούδων μας, που μοιράζονταν ένα ψωμάκι 5-6 άτομα, όσο απόμακρο και ξεπερασμένο να μας φαίνεται, επαναλαμβάνεται μέχρι και σήμερα στις οικογένειες που πλήττονται από τις συγκρούσεις. Όταν οι μάχες τελειώνουν, γιατί ένας πόλεμος δεν τελειώνει ποτέ, αυτό που μένει είναι ο λαός που βρίσκει την γη του καμένη, τα όνειρα του χαμένα και το χώμα ποτισμένο από το αίμα των συμπατριωτών του. Ακόμη κι όσοι είναι ζωντανοί στο σώμα είναι συχνά νεκροί στην ψυχή, γιατί είδαν τραυματίες, είδαν πείνα και βίωσαν το θάνατο.
Οι πόλεμοι σε Γάζα και Ουκρανία δεν είναι μακριά μας και μην ξεχνάμε ότι τα Βαλκάνια ιστορικά είναι πυριτιδαποθήκη πολέμων.
Ο πόλεμος είναι ένα παντοτινό θεριό που κατασπαράζει ότι βρει κι ότι αφήνει είναι ετοιμοθάνατο. Φέρνει πείνα, τρόμο και αβεβαιότητες, δεν τελειώνει όταν υπογράφεται συνθήκη ειρήνης, αλλά συνεχίζει να επανέρχεται για πάντα στη μνήμη όσων τον έζησαν.
Όταν οι ουλές απ” τις λαβωματιές κλείνουν στο πρόσωπο του κόσμου
και μες στους λάκκους που “σκαψαν οι οβίδες φυτεύουμε δέντρα
και στις καρδιές που “καψε η πυρκαϊά δένει τα πρώτα της μπουμπούκια η ελπίδα
κ” οι νεκροί μπορούν να γείρουν στο πλευρό τους και να κοιμηθούν δίχως παράπονο
ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους του κάκου,
είναι η ειρήνη.
Αδέρφια μου,
μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει
όλος ο κόσμος με όλα τα όνειρά του.
Δόστε τα χέρια, αδέρφια μου,
αυτό “ναι η ειρήνη.
Γιάννης Ρίτσος, ¨Ειρήνη¨
