Η Τεχνητή Νοημοσύνης (Artificial Intelligence – A.I.) έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα με μύθους, ιστορίες και φήμες για τεχνητά όντα που ήταν προικισμένα με νοημοσύνη ή συνείδηση από τους τεχνίτες. Οι απαρχές της ανάγονται στους συλλογισμούς του Αριστοτέλη (384-322 π.Χ.), οι οποίοι παρείχαν πρότυπα εκφράσεων που έδιναν πάντα σωστά συμπεράσματα από σωστές υποθέσεις βασισμένα στην Αριστοτέλεια Συλλογιστική. Τα ερευνητικά πεδία που εξετάζει η Α.Ι. «ακουμπούν» ακριβώς επάνω σε αυτές τις δεξιότητες.
Το 1950 ο μαθηματικός Άλαν Τούρινγκ, πατέρας της θεωρίας υπολογισμού και προπάτορας της τεχνητής νοημοσύνης, πρότεινε τη δοκιμή Τούρινγκ, μία απλή δοκιμασία που θα μπορούσε να εξακριβώσει αν μία μηχανή διαθέτει ευφυΐα. Η τεχνητή νοημοσύνη θεμελιώθηκε τυπικά ως πεδίο το 1956, στη συνάντηση επιφανών Αμερικανών επιστημόνων του τομέα όπως ο Τζον Μακάρθι, ο Μάρβιν Μίνσκυ, ο Κλοντ Σάνον κ.ά.
Ο όρος της Α.Ι. χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1956 από τον John McCarthy για να περιγράψει ένα θερινό εργαστήριο με την ονομασία «Τhe Dartmouth Summer Research Project on Artificial Intelligence», στο οποίο συζητήθηκε το βασικό θέμα, «οι μηχανές που σκέπτονται». Θεωρήθηκε αυτό ως το πρώτο Συνέδριο της Α.Ι. και υπήρξε καθοριστικό στη γέννηση και υλοποίησή της. Δόθηκε δε η εγκυκλοπαιδική ερμηνεία ως η «ικανότητα της μηχανής να μπορεί να σκέπτεται και να μιμείται την ανθρώπινη συμπεριφορά και ευφυΐα, αλλά να μην την αντικαθιστά».
Κατά τις δεκαετίες του 1960 και 1970, η AI γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη. Οι ερευνητές ανέπτυξαν αλγορίθμους και συστήματα που μπορούσαν να λύσουν προβλήματα, να παίζουν σκάκι, και να κατανοούν βασική γλώσσα. Ένα από τα πρώτα σημαντικά επιτεύγματα ήταν το πρόγραμμα ELIZA, που δημιουργήθηκε από τον Joseph Weizenbaum, το 1966, το οποίο ήταν ικανό να μιμείται μια ψυχοθεραπευτική συνομιλία. Ωστόσο, η ανάπτυξη της AI αντιμετώπισε σοβαρά εμπόδια στις δεκαετίες του 1970 και 1980. Η πολυπλοκότητα της ανθρώπινης σκέψης και η έλλειψη επαρκούς υπολογιστικής ισχύος και δεδομένων οδήγησαν σε περιορισμένες εφαρμογές και απογοήτευση στην επιστημονική κοινότητα. Αυτή η περίοδος είναι γνωστή ως ο “Χειμώνας της AI”.
Ο όρος τεχνητή νοημοσύνη (AI) αναφέρεται στον τομέα της πληροφορικής, ο οποίος ασχολείται με τη σχεδίαση και την εφαρμογή υπολογιστικών συστημάτων που αντιγράφουν στοιχεία της ανθρώπινης συμπεριφοράς και τα οποία υπονοούν έστω και στοιχειώδη ευφυΐα: μάθηση, προσαρμοστικότητα, εξαγωγή συμπερασμάτων, κατανόηση από συμφραζόμενα, επίλυση προβλημάτων κλπ. Η τεχνητή νοημοσύνη αποτελεί σημείο τομής μεταξύ πολλών επιστημών όπως της πληροφορικής, της ψυχολογίας, της φιλοσοφίας, της νευρολογίας, της γλωσσολογίας και της επιστήμης μηχανικών, με στόχο τη σύνθεση έξυπνης συμπεριφοράς, με στοιχεία συλλογιστικής, μάθησης και προσαρμογής στο περιβάλλον, ενώ συνήθως εφαρμόζεται σε μηχανές ή υπολογιστές ειδικής κατασκευής.
Διαιρείται στη συμβολική τεχνητή νοημοσύνη, (η οποία προσπαθεί να εξομοιώσει την ανθρώπινη νοημοσύνη αλγοριθμικά με σύμβολα και λογικούς κανόνες υψηλού επιπέδου) , και στην υποσυμβολική τεχνητή νοημοσύνη, (η οποία προσπαθεί να αναπαράγει την ανθρώπινη ευφυΐα χρησιμοποιώντας στοιχειώδη αριθμητικά μοντέλα.
Τα πλεονεκτήματα της Τεχνητής Νοημοσύνης:
- Παραγωγικότητα: Το AI γίνεται ο προσωπικός μας βοηθός. Μπορεί να συνοψίσει και να απαντήσει στα emailς, να κάνει έρευνα, να γράψει άρθρα ή να κάνει οποιαδήποτε είδους εργασία κερδίζοντας χρόνο.
- Διαθεσιμότητα: Τα συστήματα AI μπορούν να λειτουργούν συνεχώς. Για παράδειγμα, αν θέλει κάποιος να αλλάξει την παράδοση μιας παραγγελίας, ένα AI chatbot μπορεί να βοηθήσει σε οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας.
- Αυτοματοποίηση εργασιών ρουτίνας: Η τεχνητή νοημοσύνη αναλαμβάνει καθημερινές εργασίες ρουτίνας. Έξυπνα σπίτια, φιλτράρισμα emails, διαχείριση ατζέντας.
- Μείωση κόστους: Αυτοματοποιώντας απλές εργασίες, το AI μπορεί να εξαλείψει την ανάγκη για πληρωμένα εργαλεία ή υπαλλήλους.
- Ελαχιστοποίηση λάθους Με διαφορά ένα από τα βασικότερα πλεονεκτήματα της τεχνητής νοημοσύνης είναι η ελαχιστοποίηση του ανθρώπινου λάθους. Όπως είναι λογικό, ο άνθρωπος κάνει πολλά λάθη, αλλά οι υπολογιστές (αν προγραμματιστούν σωστά) μπορούν να τα αποφύγουν.
- Κάνει τις επικίνδυνες εργασίες για εμάς: Η τεχνητή νοημοσύνη με τα ρομπότ μπορεί να εκτελέσει επικίνδυνες εργασίες που αλλιώς θα έπρεπε να κάνει κάποιος άνθρωπος. Επίσης, βοηθάει σε κατασκευές και γραμμές παραγωγής, σώζοντας ανθρώπινες ζωές
Τα μειονεκτήματα της Τεχνητής Νοημοσύνης
- Κόστος: Χρειάζεται μεγάλο κεφάλαιο για να αναπτύξει κάποιος πρακτικά συστήματα τεχνητής νοημοσύνης και αν καταφέρει να τα αναπτύξει, απαιτούν διαρκή συντήρηση και επίβλεψη.
- Έλλειψη Δημιουργικότητας: Η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να αναπαράγει την ανθρώπινη δημιουργικότητα. Δεν μπορεί να φέρει μία νέα ιδέα ή μια καινούργια έννοια στο κόσμο. Με απλά λόγια, δεν μπορεί να καινοτομήσει. Μπορεί μόνο να αναπαράξει ή να συνδυάσει πράγματα που ήδη υπάρχουν.
- Μείωση θέσεων εργασίας: Η αυτοματοποίηση μειώνει τις ανθρώπινες θέσεις εργασίας.
- Ευαισθησία στην ποιότητα των δεδομένων: Τα συστήματα Τεχνητής Νοημοσύνης είναι τόσο καλά όσο τα δεδομένα που εκπαιδεύονται. Αν τα δεδομένα, στα οποία εκπαιδεύεται ένα σύστημα, υποστηρίζουν πως οι γυναίκες είναι ψηλότερες από τους άντρες, τότε το σύστημα θα πιστεύει πως οι γυναίκες είναι ψηλότερες από τους άντρες.
- Πολυπλοκότητα και Ασφάλεια: Ο κλάδος της τεχνητής νοημοσύνης απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις. Αυτό περιορίζει σημαντικά τους περισσότερους ανθρώπους από το να την κατανοήσουν και να συμμετάσχουν στην ανάπτυξή της. Είναι δύσκολο να ελέγξεις κάτι που δεν κατανοείς πλήρως.
Κατά την άποψη μου, η Τεχνητή Νοημοσύνη ήρθε για να μείνει κάνοντας τη ζωή μας πιο εύκολη και αλλάζοντας την καθημερινότητά μας σε όλους τους τομείς. Είναι, όμως, στο χέρι μας να την χρησιμοποιήσουμε κατάλληλα!
Κυριάκος Μεράντζας
Πηγές: bigblue.academy/gr
el.wikipedia.org, aitoday.gr
