Στην Ελλάδα του σήμερα , οι έξοδοι με φίλους και γενικά το παιχνίδι έξω από τους τέσσερις τοίχους έχει αντικατασταθεί πια από τα videogames για ένα μεγάλο ποσοστό της νεολαίας.   Μάλιστα μερικοί νέοι εθίζονται τόσο πολύ στο συγκεκριμένο τρόπο διασκέδασης , ώστε δεν τους ικανοποιεί πια τίποτε άλλο. Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς για την πρόληψη αυτού του φαινομένου; Πώς μπορούμε να αναγνωρίσουμε ένα άτομο το οποίο είναι εθισμένο σε αυτά; Πώς μπορούμε να ανιμετωπίσουμε τον εθισμό; Τις  απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα θα τις βρείτε στη συνέχεια του άρθρου.                           

Η καταπολεμηση του φαινομενου

Σύμφωνα με πολλούς επιστήμονες  , η χρήση των βιντεοπαιχνιδιών θα πρέπει να περιορίζεται σε 2 ώρες την ημέρα το πολύ.
Επίσης η κονσόλα θα πρέπει να βρίσκεται στο σαλόνι ή σε άλλο κοινόχρηστο χώρο του σπιτιού και όχι στο δωμάτιο του παιδιού, ώστε το παιδί να μην απομονώνεται.
Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται στην ποιότητα των βιντεοπαιχνιδιών: το παιδί θα ήταν καλύτερο να ασχολείται με εκπαιδευτικά παιχνίδια και όχι με παιχνίδια που περιέχουν βία.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να καταλάβουμε αν κάποιος είναι εθισμένος στα VideoGames:

1. Προσήλωση: Το παιχνίδι γίνεται η σημαντικότερη ασχολία στην ζωή ενός ατόμου, κυριεύοντας την σκέψη, τα αισθήματα και την συμπεριφορά του.

2.    Αλλαγή διάθεσης: Το παιχνίδι προσφέρει μια αίσθηση ευφορίας στον παίκτη.

3.   Εθισμός: Απαιτείται ολοένα  αυξανόμενη ενασχόληση με το παιχνίδι για την επίτευξη της αίσθησης ευφορίας.

4.  Συμπτώματα στέρησης: Δυσάρεστα συναισθήματα ακολουθούν την διακοπή ενασχόλησης με το παιχνίδι, όπως κακή διάθεση και νευρικότητα.

5.   Συγκρούσεις και παραμέληση άλλων ασχολιών: Η ενασχόληση τού ατόμου με το παιχνίδι δημιουργεί συγκρούσεις ανάμεσα σε αυτό και στον οικογενειακό και κοινωνικό περίγυρο, παραμέληση ασχολιών, όπως σχολική μελέτη και εργασία και, εξ αιτίας αυτών, αισθήματα ενοχής στον παίκτη.

6.  Υποτροπιασμός: Ο παίκτης επανέρχεται σε κατάσταση παθολογικής χρήσης του παιχνιδιού (υποτροπιάζει) μετά από μια προσπάθεια αποχής.

Αν νομίζετε πως είστε και εσείς εθισμένοι στα βιντεοπαιχνίδια, δείτε τι σας προτείνουν οι ειδικοί:

1. Κανονίστε να βγείτε με τους πιο ενδιαφέροντες φίλους σας ή ακόμα καλύτερα εξομολογηθείτε τους το πρόβλημά σας και ζητήστε τους να σας «ξεσηκώνουν» για να βγείτε δυο-τρεις φορές την εβδομάδα ή να σας παίρνουν τηλέφωνο ,για να μιλάτε τα βράδια που είστε σπίτι. Ακόμα καλύτερα αθληθείτε μαζί τους.
2. Μαζέψτε την παρέα στο σπίτι για μια βραδιά με επιτραπέζια. Έτσι, δεν θα σας λείψει ούτε το παιχνίδι, αλλά ούτε και η κοινωνική επαφή .
3. Γραφτείτε σε εθελοντικά προγράμματα ή –αν σας τρομάζει η ιδέα της δέσμευσης– προσφερθείτε απλά να βοηθήσετε τη γιαγιά στο απέναντι διαμέρισμα με τα ψώνια του super market, να βγάλετε βόλτα το σκύλο του φίλου σας ή να μάθετε στους γονείς σας να χρησιμοποιούν τον υπολογιστή –κατά προτίμηση όχι για να παίζουν παιχνίδια. Η αίσθηση ότι είστε χρήσιμοι σε κάποιον θα «αναπληρώσει» τις ώρες που υποσυνείδητα κατηγορείτε τον εαυτό σας ότι σπαταλά στα βιντεοπαιχνίδια.  Το ότι έχετε υποσχεθεί σε κάποιον να τον βοηθήσετε μια συγκεκριμένη ώρα, θα σας «αναγκάσει» να σηκωθείτε από την καρέκλα και να κλείσετε το παιχνίδι σας. Ψυχολογικό και πρακτικό κέρδος, δύο σε ένα.
4. Βάλτε έναν σημαντικό στόχο στη ζωή σας. Θα βάλει το μυαλό σας σε νέα πορεία, αφού είναι πολύ πιθανό να εθιστήκατε  στα βιντεοπαιχνίδια, επειδή το μυαλό σας αντέδρασε στη ρουτίνα της καθημερινότητας.

Εν κατακλείδι , αυτό που θέλουμε να τονίσουμε είναι πως κάθε εθισμένος στα βιντεοπαιχνίδια έχει τεράστιες πιθανότητες ανάκαμψης , αρκεί να έχει κουράγιο , θάρρος και τους κοντινούς του ανθρώπους να τον στηρίζουν σε κάθε βήμα τις δύσκολης επανένταξής του στο κοινωνικό σύνολο.

Καλατζής Λευτέρης Β1

Κανάκης Γιώργος Β1