Το άρθρο αυτό γράφεται με αφορμή ένα επίκαιρο γεγονός. Και πιο συγκεκριμένα, αναφέρομαι στο γεγονός ότι σε διεθνές πρόγραμμα αξιολόγησης μαθητών β/θμιας εκπαίδευσης* η Ελλάδα πήρε μια από τις χαμηλότερες θέσεις. Το αποτέλεσμα αυτό θορύβησε τους πολίτες της χώρας και οδήγησε τους αρμόδιους φορείς στη συνειδητοποίηση ότι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να προχωρήσει σε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις.
Ως μαθήτρια της β/θμιας εκπαίδευσης λοιπόν ακόμα, πιστεύω ότι είναι καθήκον μου να ενδιαφέρομαι για την παιδεία που μου παρέχεται αλλά και να παρουσιάζω τις δικές μου προτάσεις ώστε να γίνεται όλο και καλύτερη. Ο σκοπός είναι να εκτεθούν επιχειρήματα για την αναγκαιότητα αναβάθμισης του ελληνικού σχολείου καθώς και κάποιες συγκεκριμένες προτάσεις που θα την κάνουν δυνατή.
Αρχικά, πιστεύω ότι τα σχολεία πρέπει να αναβαθμιστούν για δυο βασικούς λόγους. Πρώτον, η εκπαίδευση πάντα είναι ένα αναντικατάστατο διαβατήριο για τη ζωή, οπότε πιστεύω ότι είναι καθήκον της πολιτείας να αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο τα μέσα που έχει ώστε να κάνει την εκπαίδευση που παρέχεται στα σημερινά σχολεία πιο αποτελεσματική. Με αυτόν τον τρόπο, δίνεται η ευκαιρία στους μαθητές, αφού τελειώσουν το σχολείο να έχουν πολλές και διάφορες επιλογές για το μέλλον τους και επιπλέον να γίνουν ενεργοί πολίτες. Συμπληρώνοντας, ο δεύτερος λόγος που το σημερινό σχολείο πρέπει να αναβαθμιστεί είναι λόγω του ότι στις μέρες μας δεν μας προετοιμάζει για τον κόσμο και για το πώς να τον αντιμετωπίσουμε, με αποτέλεσμα πολλοί μαθητές να δυσκολευτούν πολύ όταν πρέπει να ανεξαρτητοποιηθούν και να ενταχθούν παραγωγικά στην κοινωνία. Γι’ αυτό κιόλας σήμερα πολλοί ενήλικοι συνεχίζουν να εξαρτώνται από τους γονείς και δεν κυνηγάνε τα όνειρά τους. Γι’ αυτόν ειδικά τον λόγο, κατά τη γνώμη μου, το σχολείο πρέπει να προσανατολιστεί στο να προετοιμάζει καλύτερα τους μαθητές για την ανταγωνιστική και απαιτητική πραγματικότητα της κοινωνίας.
Πιο συγκεκριμένα, παραθέτω κάποιες πρωταρχικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται να γίνουν. Ένας τρόπος αναβάθμισης είναι αντί το παιδί να προσαρμόζεται στο πρόγραμμα σπουδών να αρχίσει το πρόγραμμα αυτό να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του παιδιού. Έτσι θα γίνει πιο λειτουργικό το σχολείο και οι μαθητές του πιο αποτελεσματικοί. Επόμενο στοιχείο μεταρρύθμισης του σχολείου είναι να αλλάξει ο ρόλος του καθηγητή στην τάξη. Επιβάλλεται να εξελιχτεί από μεταδότη γνώσεων σε καθοδηγητή της αυτοδιδασκαλίας των μαθητών, καθώς και να γίνει πηγή έμπνευσης και ταυτόχρονα να διευκολύνει τη διαδικασία μάθησης. Όμως για να το επιτύχουμε αυτό είναι απαραίτητο ο καθηγητής να είναι επαρκώς καταρτισμένος με όλα τα εφόδια που χρειάζεται καθώς και να έχει τη δυνατότητα και τα μέσα να αποδώσει ό,τι καλύτερο μπορεί και να εξασφαλίσει για τους
μαθητές του ένα περιβάλλον δημιουργικό και ελεύθερο, που θα είναι εκκολαπτήριο νέων ιδεών και νέων προσεγγίσεων. Τέλος, ανάγκη είναι κάθε τάξη να συνδεθεί με το διαδίκτυο, ώστε τα παιδιά να μπορούν να στραφούν εκεί για να αναζητήσουν γνώσεις, παραδείγματα, απαντήσεις και λύσεις στα θέματα που τους ανατέθηκαν και έπειτα να συνεργαστούν με τους συμμαθητές τους που έχουν το ίδιο θέμα. Επίσης, οι μαθητές θα μπορούν να συμμετέχουν σε ομάδες εργασίας και παρέες με κοινά μορφωτικά ενδιαφέροντα, ώστε η ομαδική εργασία, η συνεργασία και η άμιλλα να επικρατήσουν έναντι της σημερινής ατομικότητας και του ανταγωνισμού.
Συνοψίζοντας, το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να προσαρμοστεί στη σύγχρονη εποχή για να γίνει πιο αποτελεσματικό σε έναν κόσμο που αλλάζει συνέχεια και η μάθηση χρειάζεται να εστιάζει στον τρόπο μετάδοσής της. Όμως για να γίνουν όλα τα παραπάνω με επιτυχία προϋπόθεση είναι η συνδρομή της πολιτείας που θα προσφέρει τη δυνατότητα να εκσυγχρονιστεί το ελληνικό σχολείο παρέχοντας τα οικονομικά μέσα, τον σχεδιασμό και την ηθική στήριξη που χρειάζεται.
Κωνσταντίνα Κουτσού, Β1
*https://www.kathimerini.gr/society/562765519/pisa-apogoiteytika-ta-apotelesmata-ton-ellinon-mathiton-ston-teleytaio-diagonismo/
