Τα τελευταία χρόνια, η βία μεταξύ των νέων έχει αρχίσει να γίνεται ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας. Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούμε ειδήσεις ή ιστορίες για καυγάδες σε σχολεία, προσβολές στο διαδίκτυο ή ακόμα και περιπτώσεις εκφοβισμού στην αυλή. Πολλοί νέοι σήμερα είτε ασκούν είτε δέχονται κάποια μορφή βίας, και αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να αγνοούμε.
Η βία μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Δεν είναι μόνο οι σωματικοί καυγάδες, που είναι οι πιο εμφανείς. Υπάρχει και η λεκτική βία, όταν κάποιος κοροϊδεύει, προσβάλλει ή φωνάζει σε έναν συμμαθητή του. Υπάρχει ακόμα και η ψυχολογική βία, που μπορεί να συμβεί όταν κάποιος απομονώνει επίτηδες έναν άλλο, τον αγνοεί ή τον κάνει να νιώθει άσχημα για τον εαυτό του. Πολύ συχνά, τέτοιες μορφές βίας δεν φαίνονται, αλλά πληγώνουν εξίσου βαθιά.
Τα αίτια της βίας είναι πολλά και διαφορετικά. Μερικοί νέοι μπορεί να ασκούν βία επειδή έχουν προβλήματα στο σπίτι ή επειδή έχουν μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον που δεν τους έμαθε τον σεβασμό και την κατανόηση. Άλλοι μπορεί να νιώθουν ανασφάλεια και προσπαθούν να δείξουν δύναμη με λάθος τρόπο. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επίσης, πολλές φορές ενισχύουν το πρόβλημα, γιατί εκεί η βία γίνεται πιο εύκολα και πιο κρυφά όπως για παράδειγμα μέσω σχολίων, μηνυμάτων ή κοινοποιήσεων που πληγώνουν.
Για να σταματήσει η βία, πρέπει όλοι να αναλάβουμε ευθύνη. Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί χρειάζεται να ακούνε τους νέους και να είναι δίπλα τους όταν έχουν ανάγκη. Στα σχολεία πρέπει να γίνονται προγράμματα για την αποδοχή, τη συνεργασία και τη διαχείριση του θυμού. Εμείς, οι ίδιοι οι μαθητές, πρέπει να μάθουμε να μιλάμε όταν βλέπουμε βία ή όταν νιώθουμε ότι κινδυνεύουμε. Δεν είναι ντροπή να ζητάμε βοήθεια είναι δείγμα δύναμης και ωριμότητας.
Η λύση δεν είναι εύκολη, αλλά δεν είναι και αδύνατη. Όταν αρχίσουμε να μιλάμε ανοιχτά για αυτά τα θέματα, όταν δείξουμε κατανόηση στους γύρω μας και όταν σταματήσουμε να αποδεχόμαστε τη βία ως «κάτι φυσιολογικό», τότε μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά. Ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί να φτιάξουμε ένα σχολείο όπου θα νιώθουμε ασφάλεια, αποδοχή και σεβασμό γιατί μόνο έτσι θα μπορούμε πραγματικά να μάθουμε, να προχωρήσουμε και να ζήσουμε καλύτερα.
Παπουτσή Ελένη Γ5
