Καπίρης Νίκος Γ1
Στην Ιστορία έχουμε όλοι γνωρίσει τις καταστροφικές συνέπειες που μπορεί να έχει ο φανατισμός, ιδιαίτερα όσον αφορά τη θρησκεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι διωγμοί των Χριστιανών στην Αρχαία Ρώμη, όπου πολλοί θανατώθηκαν με βάναυσους τρόπους. Βέβαια οι Χριστιανοί βρέθηκαν και στον ρόλο του διώκτη μετά τον εκχριστιανισμό της Αυτοκρατορίας. Ξέρουμε πως τα διατάγματα του Θεοδοσίου Α’ και του Ιουστινιανού απαγόρευσαν με την ποινή του θανάτου στους εναπομείναντες εθνικούς να προσφέρουν θυσίες.
Γίνεται κατανοητό πως η καταπολέμηση των προκαταλήψεων, του φανατισμού και του ρατσισμού αποτελεί σημαντική προϋπόθεση για μια ειρηνική κοινωνία. Και θεωρώ πως το σημαντικότερο μέσο για να επιτευχθεί αυτό είναι το σχολείο.
Τα παιδιά, μόλις από την ηλικία των 5-6 ετών έρχονται σε επαφή με την εκπαίδευση σχεδόν καθημερινά. Από τις 7 το πρωί μέχρι και το μεσημέρι πηγαίνουν στο σχολείο, για 6-7 ώρες. Εκεί οι δάσκαλοι τους διδάσκουν διάφορα μαθήματα, σημαντικά εφόδια για τη ζωή τους μετά την ενηλικίωση. Συνεπώς περνάνε μεγάλο διάστημα της ζωής τους στο σχολείο και μπορούν εύκολα να επηρεαστούν από αυτό. Διαμορφώνουν τον χαρακτήρα τους, αναπτύσσουν διαπροσωπικές σχέσεις κλπ. Μπορούν επίσης εύκολα να υιοθετήσουν πολλές φορές –ασυνείδητα βέβαια– κάποιες ιδεολογίες και γενικά απόψεις καθηγητών με τους οποίους κάνουν μάθημα.
Αλλά και τα μαθήματα, όπως είναι διαμορφωμένα, μπορούν να μεταδώσουν ιδέες στα παιδιά και να αλλάξουν τον τρόπο σκέψης τους για κάποιο θέμα. Πάνω σε αυτό έρχεται η καταπολέμηση των προκαταλήψεων: αφού τα παιδιά μπορούν τόσο εύκολα να επηρεαστούν από τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, πιστεύω πως καθίσταται αναγκαίο να σιγουρευτούμε πως από μικρή ηλικία θα καταλάβουν τα αρνητικά αποτελέσματα που τέτοιες ιδεολογίες μπορούν να έχουν σε όλους τους τομείς της καθημερινής μας ζωής. Πρέπει οι μαθητές να μελετήσουν περιόδους της Ιστορίας όπου εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους άδικα, χάρη στον ρατσισμό, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου πάνω από 6 εκατομμύρια Εβραίοι δολοφονήθηκαν.
