Γράφει η Πέγκυ Στάμου
«Εδώ και έξι χρόνια στο Δημοτικό ζούμε αμέτρητες και ανεκτίμητες στιγμές. Κάνουμε νέες φιλίες, μαθαίνουμε νέα πράγματα και αποκτάμε τις πιο όμορφες αναμνήσεις που θα θυμόμαστε για πάντα. Μέσα από το δημοτικό, πέρα από τα μαθήματα, μαθαίνουμε πώς να συμπεριφερόμαστε και από μικρή ηλικία μαθαίνουμε να λειτουργούμε σε ομάδες. Θυμάμαι εκείνη τη μέρα σαν να ήταν χθες. Ήταν η πρώτη μέρα στο Δημοτικό. Ξύπνησα νωρίς το πρωί και ετοιμάστηκα για να πάω στο σχολείο. Εκείνη την ημέρα θα μαθαίναμε σε ποιο τμήμα θα ήμασταν και φυσικά ποιοι θα είναι οι συμμαθητές μας για τα επόμενα έξι χρόνια. Είχα τόση ανυπομονησία που δεν μπορούσα να κοιμηθώ το βράδυ. Όταν επιτέλους ανακοίνωσαν τα τμήματά μας ήξερα ελάχιστους από τους συμμαθητές μου. Τώρα γνωριζόμαστε πολύ καλά και οι στιγμές που έχουμε περάσει είναι πραγματικά ξεχωριστές, περισσότερο από όσο μπορούσα να φανταστώ όταν ήμουν μικρή.
Κάποιες αναμνήσεις που θα θυμάμαι για πάντα είναι αυτές των εκδρομών. Οι αγαπημένες μου είναι όταν στην πέμπτη και στην έκτη δημοτικού επισκεφθήκαμε την Αθήνα. Και στις δύο εκδρομές καθώς επιστρέφαμε στην Πάτρα, στο λεωφορείο οι δασκάλες μας είχαν βάλει μουσική κι εμείς τραγουδάγαμε και χορεύαμε σε όλη τη διαδρομή. Ακόμα αξέχαστα θα μου μείνουν και τα πάρτι που κάναμε τις Τσικνοπέμπτες. Φορούσαμε τις στολές μας και διασκεδάζαμε ασταμάτητα.
Όλες αυτές οι αναμνήσεις είναι πολύ ξεχωριστές και αξέχαστες. Θα θυμάμαι για πάντα το Δημοτικό και όλες αυτές τις στιγμές που περάσαμε με τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές μου αλλά και τις δασκάλες μου.»
Γράφει η Θεοδώρα Τσουκαλά
«Ήρθε το τέλος και αυτής της εμπειρίας. Της εμπειρίας μέσα από την οποία μεγαλώσαμε, μάθαμε και γίναμε αυτοί που είμαστε σήμερα. Γνωρίσαμε τα σημαντικότερα άτομα στις τωρινές μας ζωές. Κάναμε πολλές φιλίες από την πρώτη μέσα που μπήκαμε στο κτήριο αυτό. Πήραμε αγάπη, σεβασμό και υποστήριξη και δώσαμε πίσω τα αντίστοιχα, όμως πήραμε και άλλα, όπως γνώσεις όλων των θεμάτων, ευτυχία και τόσα άλλα. Όπως είπα μάθαμε πολλά για τα μαθήματα και αποκτήσαμε γνώσεις που σίγουρα θα χρειαστούν στο μέλλον μας. Το σχολείο άλλαξε για μένα όταν ήρθε η αγαπημένη μας κυρία Χαρά, η οποία πάντα με βοήθαγε με τις υπέροχες και ολόσωστες συμβουλές….την αγάπη, υποστήριξη και τον σεβασμό που έδωσε στο κάθε ένα παιδί. Όλοι περάσαμε δύσκολα και εύκολα εδώ πέρα και θα “μαι για πάντα ευγνώμων για κάθε καλή πράξη που μου έχει προσφέρει το σχολείο αυτό, μαζί με όλους τους φίλους/ες, δασκάλες/ους. Αυτά τα 6 χρόνια θα είναι για πάντα αξέχαστα στις καρδιές όλων μας. Είναι άπειρες όμορφες στιγμές που δεν μπορώ να τις περιγράψω με έναν ανάλογο τρόπο. Ήρθε λοιπόν η στιγμή να πω ένα τεράστιο αντίο σε όλους και όλες στην εμπειρία αυτή».
Γράφει ο Γιάννης Ρούμπας
«Φέτος έζησα μια από τις καλύτερες στιγμές που έχω ζήσει στο σχολείο. Όταν κάνανε πρόβες και εμείς δεν συμμετείχαμε μας έδιναν μια μπάλα και μας αφήνανε να παίζουμε και όλοι μαζί με τους φίλους μου, περνάγαμε τέλεια. Η αγαπημένη μου δασκάλα ήταν η κυρία Βλασσούλα γιατί δεν μας έβαζε πολλά μαθήματα και μας έκανε και τις χάρες».
Γράφει η Κωνσταντίνα Σταματάκη
«Αυτά τα έξι χρόνια στο δημοτικό, είναι τα αγαπημένα μου και έχω και πολλές, μοναδικές και αξέχαστες αναμνήσεις. Μία από αυτές ήταν και είναι η τελευταία μου εκδρομή με ένα από τα αγαπημένα μου άτομα, τον Αντώνη, ο οποίος τώρα δεν είναι μαζί μας στην Στ τάξη, λόγω του ότι έγινε μετανάστης και μετακόμισε στη Γερμανία για προσωπικούς του λόγους. Εκείνη η εκδρομή ήταν μονοήμερη στην Αθήνα, στην Πέμπτη Δημοτικού, που είχαμε πάει να δούμε ένα μουσείο και μετά επισκεφτήκαμε τα Goody’s για να φάμε, γιατί πεινούσαμε μετά από τόσο ταξίδι. Η δεύτερή μου ανάμνηση είναι το Ολοήμερο. Είμαι στο Ολοήμερο όλο το δημοτικό και θα μου μείνει αξέχαστο , ειδικά το ολοήμερο της Πέμπτης και της Έκτης δημοτικού. Το έχω αγαπήσει το ολοήμερο και θα μου λείψει πάρα πολύ. Η τελευταία και η καλύτερη ανάμνηση είναι ο Φεβρουάριος του 2024, γιατί γνώρισα ένα άτομο που αγάπησα και αγαπώ πολύ. Από τότε είμαι πάντα χαμογελαστή. Αυτές είναι οι αγαπημένες μου αναμνήσεις και θα είναι μοναδικές και αξέχαστες για μένα.»
Γράφει ο Κωνσταντίνος Τσίλης
«Η αγαπημένη μου στιγμή σε αυτά τα 6 χρόνια του δημοτικού είναι η εξής. Πέρυσι, στην Πέμπτη Δημοτικού, πήγαμε εκδρομή στην Αθήνα. Ήμουν μαζί με τον κολλητό μου, τον Αντώνη, που δυστυχώς ή ευτυχώς για αυτόν μετακόμισε στη Γερμανία. Σε αυτή την εκδρομή ήμουν μαζί του συνεχώς και σε όλη τη διαδρομή λέγαμε αστεία και γελάγαμε. Βέβαια έχω κι άλλες υπέροχες στιγμές, όπως στην τετάρτη δημοτικού στο ολοήμερο όπου γνώρισα την καλύτερή μου φίλη, που μου στέκεται μέχρι και σήμερα παρότι έχουμε τσακωθεί εκατομμύρια φορές. Θα ήθελα η φιλία μου με αυτό το κορίτσι να κρατήσει για πάντα». Βέβαια δεν θα ξεχάσω ποτέ την κυρία Βλασσούλα που μέχρι να πεθάνει θα διδάσκει το ηθικό σε όλα τα παιδιά. Είναι μια εξαίρετη δασκάλα με τον πιο περίεργο χαρακτήρα, όμως γι” αυτό την αγαπάμε όλοι οι μαθητές της. Μια ανάμνηση που έχω αλλά πλέον δεν τη θυμάμαι ως την καλύτερη είναι η εξής: Τον Φεβρουάριο του 2023 γνώρισα ένα άτομο που με έκανε να νιώθω πολύ χαρούμενος, αλλά αυτό έληξε το Μάιο και με στεναχώρησε αρκετά. Τώρα όμως έχω ξεπεράσει αυτό το συμβάν και έχω πάει παραπέρα».
Γράφει η Ναταλία Τσούκο
«Οι καλύτερές μου στιγμές κι αναμνήσεις που είχα στο Δημοτικό σχολείο είναι α) από την πρώτη δημοτικού που στολίσαμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο στην τάξη μας με την κυρία Μαρία, β) στην τρίτη δημοτικού που κάναμε webex με την κυρία Βλασσούλα και γ) στην έκτη δημοτικού που κάναμε τη λίστα της ευτυχίας, τη γιορτή της αποτυχίας, τη χαρά της επιτυχίας κι άλλα πολλά. »
Γράφει ο Θωμάς Σαραντίδης
«Η καλύτερη ανάμνηση που έχω από το δημοτικό είναι όταν επέστρεψε ο κολλητός μου που έλλειπε έναν μήνα από το σχολείο. Η καλύτερή μου στιγμή είναι τώρα που τελειώνει το δημοτικό. Η καλύτερη δασκάλα που είχα είναι η κυρία Χαρά»
Γράφει η Μαρκέλλα
» Το 56ο Δημοτικό Σχολείο μου χάρισε υπέροχες αναμνήσεις και 6 χρόνια αξέχαστα. Στην Ε τάξη ήρθε στο σχολείο το πλανητάριο και είδαμε τον ήλιο από τηλεσκόπιο. Στην Δ τάξη πήγαμε σε πολλά μουσεία και τέλος στην Στ τάξη πήγαμε στην Αθήνα, φάγαμε στα Goody’s και πήγαμε στη Βουλή και στον Εθνικό Κήπο»
Γράφει η Ελένη
«Η καλύτερή ανάμνηση που είχα στο δημοτικό είναι όταν στα διαλείμματα μαζευόμασταν με το παλιό στ3 και παίζαμε κυνηγητό. Οι καλύτερες στιγμές ήταν μέσα στην τάξη όταν μας έλεγαν πράγματα και εμείς γελάγαμε επειδή τα βλέπαμε όλα αστεία. Στιγμές με άφθονο γέλιο, κλάμα και όταν οι δασκάλες μας προσπαθούσαν να μας κάνουν να μην γελάμε και να μην έχουμε θυμό. Κι ένα μήνυμα για τις δασκάλες: Κυρία Χαρά να ξέρετε πως είστε μια καλή δασκάλα. Κυρία Βλασσούλα, αν και ελάχιστα σκληρή, σας λατρεύω. Κυρία Μαρία, περάσαμε δύσκολα μαθήματα λόγω κοβιντ, αλλά ήταν τέλεια.»
Γράφει η Θάλεια Σταμάτη
«Η καλύτερή μου ανάμνηση είναι τα διαλείμματα που παίζαμε κυνηγητό και κρυφτό γιατί μέσα σε εκείνα τα παιχνίδια γνώρισα και τις κολλητές μου, την Ελένη και τη Θεοδώρα. Εννοείται όμως ότι μέσα σε αυτά τα 6 χρόνια δεν θα μπορώ να ξεχάσω τις δασκάλες μου, ειδικά την κυρία Χαρά, την καλύτερη δασκάλα του κόσμου.»
Γράφει ο Βασίλης Βαλσαμής
«Η αγαπημένη μου στιγμή όσο ήμουν στο δημοτικό ήταν το καρναβάλι του 2024. Εκείνη την ημέρα ήμασταν γεμάτοι χαρά, τίποτα δε μας χώριζε. Όλη την ώρα τραγούδι, γλέντι και φαγητό…που το παράκανα λίγο. Η καλύτερη και ομορφότερη δασκάλα που είχα ήταν η κυρία Χαρά. Ήταν μια δασκάλα με υπομονή παρόλο που κάναμε όλη την ώρα αστεία. Με την τάξη μου θα θυμάμαι τα πάντα».
Γράφει ο Κωνσταντίνος Κοτσέτας
«Μια από τις καλύτερες αναμνήσεις μου είναι όταν κάναμε πρόβες για τη γιορτή αλλά εμάς τα αγόρια μας άφηναν να παίξουμε ποδόσφαιρο. Αυτό μου έχει μείνει βαθιά στο μυαλό. Επίσης μου έχει μείνει σαν ανάμνηση όταν πήγαμε στους σχολικούς αγώνες. “Ηταν τέλεια. Παίξαμε τέσσερα ματς, κάποια κερδίσαμε και κάποια χάσαμε. Πάντα αυτό θα μου μείνει αξέχαστο. Ακόμα είχαμε μια πολύ καλή δασκάλα την κυρία ΧΑΡΑ η οποία δεν μας κούραζε με πολλά μαθήματα και μας κατέβαζε στο προαύλιο όποτε μπορούσε».
Γράφει ο Βαγγέλης
«Όλοι είχαμε τις στιγμές μας αυτό το κτίριο αλλά κάποιοι τις είχαν λίγο πιο έντονες. Είμαι ο Βαγγέλης και σήμερα θα σας γράψω κάποιες από αυτές….Όλα άρχισαν στην πρώτη τάξη…ξέρεις….όλα ωραία και καλά, χωρίς άγχος και νευρικότητα. Αυτό ήταν το καλύτερο που δεν καταλάβαινα…ήταν η ελευθερία. Ύστερα ακολούθησε η Δευτέρα. Τότε μου άρεσε πολύ όταν βάζαμε χόρτα μέσα στις μπλούζες των κοριτσιών…μέχρι που το είπαν στον κύριο Τέλη και μας μάλωσε πολύ άσχημα, αλλά κατά τη διάρκεια που μας μάλωνε, εμείς ήδη σχεδιάζαμε το επόμενο «έγκλημα».
Στην τρίτη θολώνουν τα πράγματα. Τα αγγλικά σοβαρεύουν και τα μαθήματα επίσης αλλά αν πρέπει να διαλέξω θα έλεγα το κυνηγητό με τους φίλους μου. Η Τετάρτη ήταν απαίσια, οπότε προχωράμε στην Ε τάξη. Τότε άρχισα να καταλαβαίνω κάποια πράγματα και να ωριμάζω, οπότε ήταν λίγο μπερδευτικό…αλλά η αγαπημένη μου στιγμή ήταν όταν πήγα εκδρομή στην Αθήνα. Επιτέλους φτάνουμε στην Στ την πιο αγαπημένη μου. Κατά την περίοδο της Στ τάξης άρχισα να ωριμάζω και να αποκτώ νέα χαρακτηριστικά. Η καλύτερη δασκάλα που είχα ήταν η κυρία Χαρά, η οποία μου έμαθε πολλά πράγματα όχι μόνο μαθησιακά αλλά και ψυχολογικά».
Γράφει ο Βασίλης Μπακάλης
«Η καλύτερη στιγμή κι ανάμνηση που έχω από το δημοτικό είναι στην Πέμπτη τάξη, όταν μας έδιναν φρούτα και λαχανικά δωρεάν από το κράτος και κάθε μεσημέρι πήγαινα στο σπίτι μου και έφτιαχνα ντοματοσαλάτα με αγγουράκι. Ήμουν τόσο χαρούμενος. Η καλύτερη δασκάλα που είχαμε ήταν η κυρία Χαρά, μια καλή και ψηλή κυρία η οποία μας έβαζε να επιλέγουμε τα μαθήματα και αυτό μου άρεσε πολύ γιατί είμαι καλός στη γλώσσα κι αυτό έλεγα πάντα να κάνουμε. Αυτές είναι οι αναμνήσεις μου. Ελπίζω να ξαναζήσω κάτι τέτοιο.
Γράφει ο Νικόλας Σκαμπαρδώνης
Η καλύτερή μου στιγμή και ανάμνηση που έχω ζήσει στο Δημοτικό είναι τώρα στη Στ τάξη και θεωρώ ότι ήταν η καλύτερη από τις 6 χρονιές διότι δεν είχαμε αρκετό διάβασμα. Οι καλύτερες αναμνήσεις μου είναι όταν παίζουμε ποδόσφαιρο στο προαύλιο του σχολείου, αλλά και η φετινή Τσικνοπέμπτη γιατί συμμετείχαμε σε διάφορους χορούς τους οποίους παρουσιάσαμε στο προαύλιο. Ο αγαπημένος μου χορός ήταν το γαϊτανάκι, αλλά και οι υπόλοιποι μου άρεσαν αρκετά.
