Μπάκου Ειρήνη, Λυροπούλου Ιωάννα – Β2

Στη σημερινή εποχή ζούμε στιγμές όπου δεν έχει ξαναζήσει η γενιά μας. Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από φαινόμενα έντονης αμφισβήτησης αξιών και θεσμών. Η αμφισβήτηση αυτή επιδεινώθηκε από την δεινή κοινωνική, οικονομική και συναισθηματική κατάσταση που βιώνουν σήμερα οι περισσότεροι Έλληνες.

Στο άρθρο αυτό δεν θα αναφερθούμε στις αιτίες, αλλά στο πώς η οικονομική κρίση επηρεάζει γενικότερα το σχολείο και ακόμη περισσότερο το μαθητή, έτσι ώστε οι περισσότεροι άνθρωποι να συνειδητοποιήσουν ότι υπάρχει ελπίδα σωτηρίας για τους μαθητές μας και αυτή είναι και στα χέρια των δασκάλων, αρκεί να το πιστέψουν και να μη μένουν θεατές της κατάστασης. Οι συνέπειες λοιπόν είναι οι εξής:

Α) Λιγότερα έσοδα για τις λειτουργικές δαπάνες των σχολείων

Β) Μείωση του ρυθμού ανέγερσης σχολικών κτιρίων

Γ) Συγχωνεύσεις τμημάτων (υπάρχουν τμήματα με 30 μαθητές)

Δ) Συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων

Ε) Μείωση των προσλήψεων νέων εκπαιδευτικών

Στ)Μεταβολή των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών (περισσότεροι καθηγητές σε δύο ή τρία σχολεία)

Ζ) Μείωση των μισθών

Η) Γενικά τα σχολεία υπολειτουργούν

Η δεινή όμως οικονομική κρίση έχει εισβάλει σε όλα τα σπίτια των μέσων οικονομικά και πολιτισμικά οικογενειών, τα οποία αποτελούν εξάλλου και τη συντριπτική πλειοψηφία των συμμετεχόντων στη δημόσια εκπαίδευση και στα δημόσια σχολεία και έχει δημιουργήσει ένα πλήθος προβλημάτων και παρενεργειών στους μαθητές. Αυτά μεταφέρονται από το σπίτι στο σχολείο, όπου και παρατηρούνται πρωτόγνωρα οδυνηρές καταστάσεις. Κι όμως, τα παιδιά έχουν την ανάγκη να πιστεύουν τον κόσμο στον οποίο ζουν και αναπτύσσονται. Χρειάζεται να μάθουν να πιστεύουν πως ο κόσμος γύρω τους διαθέτει μια στοιχειώδη δομή, σταθερότητα και λογική. Χρειάζονται να μεγαλώσουν συναισθηματικά ασφαλή και με αυτοπεποίθηση, να μπορούν να ονειρεύονται και να ελπίζουν. Χρειάζεται να τα προστατέψουμε από τη βία και τον παραλογισμό της μάζας. Πως λοιπόν να τους πούμε πως ο μπαμπάς δεν έχει πια δουλειά γιατί απολύθηκε; Πώς να παραδεχτούμε πως δεν μπορούμε να τους αγοράσουμε τίποτα από όσα ίσως διαθέτουν ακόμα οι φίλοι τους, επειδή δεν υπάρχουν τα χρήματα;

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς;

• Δεν πρέπει να παρασύρονται από σενάρια φόβου και πανικού που δεν οδηγούν πουθενά, παρά μόνο ενισχύουν το αίσθημα της αβεβαιότητας και καταλήγουν σε λανθασμένες και βιαστικές αποφάσεις.
• Πρέπει να κάνουν μια επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων τους, χωρίς όμως να ξοδεύουν σπάταλα τα χρήματα.
• Υπάρχουν εναλλακτικές μορφές διασκέδασης, όπως οι συγκεντρώσεις φίλων σε σπίτια, ακόμη και άλλες μορφές διακοπών (εξοχικά σπίτια φίλων, κάμπινγκ), που μπορεί να αποδειχθούν ακόμη πιο ευχάριστες από τις πολυδάπανες μορφές που έχουμε συνηθίσει.
• Ας οριοθετήσουν τις ανάγκες τους. Κάποιες από αυτές είναι πλασματικές και αποσκοπούν μόνο στην επίδειξη και την περιττή πολυτέλεια.
• Η ψυχολογική αντίδραση και η νοοτροπία τους είναι το ίδιο σημαντική όπως και οι πράξεις τους, αν όχι περισσότερο σημαντική. Η δυσφορία που βιώνουν οι άνθρωποι οφείλεται σε μεγάλο ποσοστό στην ερμηνεία που δίνουν στα πράγματα και όχι στα πράγματα αυτά καθεαυτά.
• Ας εντάξουμε τα παιδιά σε υποσυστήματα όπως είναι ο προσκοπισμός, οι ομάδες ζωγραφικής, οι αθλητικές ομάδες, το κατηχητικό.

Πηγή: http://users.sch.gr/akoptsi/images/7perif_docs/Arthra_Epistimonika/oikonomikh_krish_sxoleio.pdf