Βάσω Πρεβενιού – Κοινωνιολόγος

Αναπολώντας παλαιότερες γιορτινές μέρες, σκέπτομαι όλους εκείνους τους συνανθρώπους μας που δεν κατάφεραν ούτε φέτος να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα.

Όπως διαπιστώνει και ο Κ. Τσουκαλάς στο κείμενό του «Η φτώχεια στον καιρό της αφθονίας» το πρόβλημα για τους σημερινούς φτωχούς δεν είναι μόνο η στέρηση, αλλά κι ο κοινωνικός αποκλεισμός που συνεπάγεται η φτώχεια.  Ο εξαθλιωμένος που τρώει από τα σκουπίδια, κοιμάται στο δρόμο, δεν έχει ρούχα να ντυθεί και ζει από την ελεημοσύνη των άλλων, είναι επόμενο ότι αποκλείεται και από τις όποιες κοινωνικές ευκαιρίες για εργασία, εκπαίδευση, περίθαλψη και επανένταξη. Το περιθώριο δεν είναι παρά η δύστηνος μοίρα, που θα τον ακολουθεί σε κάθε βήμα της στερημένης του ζωής.

Χρειάζεται ν΄ αναφέρω το γιατί; Άνιση κατανομή των πλουτοπαραγωγικών πηγών, του εισοδήματος και των περιουσιακών στοιχείων. Πόλεμοι, φυσικές καταστροφές και αλλαγές στην τεχνολογία που προκαλούν ευρύ φάσμα ανεργίας. Προκαταλήψεις, διακρίσεις, ρατσισμός. Φοροδιαφυγή και παραοικονομία. Διεφθαρμένα πολιτικά καθεστώτα και υπερκαταναλωτισμός.

Οι εκθέσεις και τα δημοσιεύματα είναι ιδιαίτερα αποκαρδιωτικά. «Ένα στα πέντε παιδιά ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, πολλές φορές με στέρηση ακόμη και της τροφής», «Στο όριο της φτώχειας ζουν δύο στους πέντε Έλληνες, έχοντας ήδη λάβει τις κοινωνικές παροχές από το κράτος, ενώ ένας στους δέκα δεν έχει πόρους να πληρώσει τα προς το ζειν».

Γι΄αυτό, πρωταρχικό μέλημα των σύγχρονων πλούσιων κοινωνιών θα πρέπει να είναι η καταπολέμηση της φτώχειας. Πώς; Μόλις συνειδητοποιήσουμε την ύπαρξή της.