Καραμπίνα Έλενα – Β1

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ:

Παππούς (Μάριος, ψεύτης παππούς), εγγονός (Αντώνης), Μαμά (Μαρίνα), Μπαμπάς (Νίκος)

Το διήγημα αναφέρεται στην τρυφερή σχέση παππού και εγγονού, όπου μέσα από τα γεγονότα αναδεικνύεται η προσπάθεια του αγοριού να κατανοήσει τον παππού και να τον κάνει να νιώθει περήφανος για εκείνον.

Ο παππούς, Μάριος, αλλά ψεύτης παππούς για τον εγγονό του, είναι ένας γλυκός, δραστήριος, ογδοντάχρονος συνταξιούχος ηθοποιός, ο οποίος διδάσκει θεατρολογία σε επτά νέους, τρία αγόρια και τέσσερα κορίτσια, που τον θαυμάζουν και τον νοιάζονται. Είναι ανεξάρτητος, δυναμικός και ζει σε ένα διαμέρισμα με θέα το αστεροσκοπείο και την Ακρόπολη. Αυτό το διαμέρισμα βρίσκεται στο Θησείο και εκεί “εκτελούνται” τα μαθήματα υποκριτικής. Στη ζωή του δεν θα άλλαζε με τίποτα δυο πράγματα, το διαμέρισμα του, αν και είναι πολύ μικρό, και τον εγγονό του, τον Αντώνη, ο οποίος είναι πολύ σημαντικός γι” αυτόν στη ζωή του.

Ο Αντώνης είναι ένας δεκάχρονος μαθητής της τετάρτης δημοτικού και έχει ένα πολύ διαφορετικό παππού σε σχέση με τα αλλά παιδιά. Συνήθως τον αποκαλεί “ψεύτη παππού”, διότι του αφηγείται απίστευτες ιστορίες αδύνατες, που δεν πρόκειται ποτέ να συμβούν. Πολλές φορές όμως, επιβεβαιώνονται όλα αυτά που λέει ο παππούς, είτε από την εφημερίδα, τις ειδήσεις είτε και από διάφορα γεγονότα της ζωής τους.

Η μαμά του Αντώνη, η Μαρίνα, είναι αρχαιολόγος και λόγω της δουλειάς της πρέπει να λείπει πολλές ώρες ή και μέρες από το σπίτι. Ο μπαμπάς του Αντώνη, ο Νίκος, είναι αρχιτέκτονας και αργεί να γυρίσει το βράδυ στο σπίτι λόγω της εργασίας του. Έτσι, ο Αντώνης αναγκάζεται να μένει τα απογεύματα στο σπίτι με τον παππού του και την οικιακή τους βοηθό τη Λαρίσα (ή Λάρα, όπως την αποκαλεί ο παππούς χαϊδευτικά), η οποία πιστεύει πάντα τις ιστορίες του παππού.

Ο Μάριος όμως δεν μιλάει ποτέ για την γιαγιά του Αντώνη (δεν εμφανίζεται στην ιστορία ), αλλά ο Αντώνης προσπαθεί να βρει έναν τρόπο, ώστε να τον κάνει να μιλήσει για εκείνη.

Κάποια στιγμή, ο παππούς παίρνει τον εγγονό του και πάνε στο Παρίσι για να του δείξει το σπίτι που έμενε μαζί με τον μπαμπά του Αντώνη, όταν είχαν φύγει από την Ελλάδα στα χρόνια της δικτατορίας. Από τις ιστορίες του παππού, ο εγγονός μαθαίνει πολλά για τον μπαμπά του και τον παππού του. Καθώς βρίσκονταν εκεί, οι παλιοί του φίλοι διοργάνωσαν γι” αυτόν ένα πάρτι. Εκεί συνάντησε του φίλους του, αλλά όχι την Μαργκό, την παλιά αγάπη του παππού. Μετά από λίγο καιρό, οι δυο τους επιστρέφουν στην Αθήνα, όπου εκεί ο παππούς λαμβάνει ένα γράμμα. Περιμένει να κλείσουν τα σχολεία, για να ταξιδέψουν μαζί με τον εγγονό του στη Κω, όπου θα έρθει στο φως ένα μυστικό, το οποίο θα αλλάξει την ζωή του Αντώνη και θα τον κάνει πιο ώριμο…

(Στο τέλος της ιστορίας ο παππούς πεθαίνει )

ΣΤΟΧΟΣ

Μέσα από το κείμενο, η συγγραφέας θέλει να μας διδάξει πως κάποιος πεθαίνει όχι όταν η ψυχή του αποχωριστεί το σώμα του, αλλά όταν τον ξεχάσουν αυτοί που έμειναν πίσω.