1 .ΜΑΤΣΟΥ ΠΙΤΣΟΥ, ΠΕΡΟΥ

Η διάσημη πόλη των Ίνκας εγκαταλείφθηκε, άγνωστο γιατί, περίπου το 1550 και παρέμενε παντελώς ξεχασμένη μέχρι το 1911, όταν ανακαλύφθηκε από αρχαιολόγους. Βρίσκεται σε ύψος 2.430 μέτρων και επιτρέπει την είσοδο σε μόνο 2.500 επισκέπτες την ημέρα -και μόλις 400 στην «καρδιά» του χώρου- για λόγους προφύλαξης των κτισμάτων.

2. ΝΑΟΣ ΑΝΓΚΟΡ ΒΑΤ, ΚΑΜΠΟΤΖΗ

To μεγαλύτερο θρησκευτικό μνημείο στον κόσμο χτίστηκε τον 12ο αι. ως ινδουιστικός ναός για να μετατραπεί αργότερα σε βουδιστικό. Οι πρώτοι δυτικοί επισκέπτες, τον 16ο αιώνα, δυσκολεύονταν να πιστέψουν πως οι ντόπιοι ήταν ικανοί να κατασκευάσουν τόσο μεγάλο οικοδόμημα και προσπάθησαν να τον αποδώσουν σε άλλους. Τέλεια διατηρημένο μετά από 900 χρόνια ζωής, δέχεται ένα εκατ. επισκέπτες ετησίως.

3.ΤΑΖ ΜΑΧΑΛ, ΙΝΔΙΑ

Το αριστούργημα της ισλαμικής αρχιτεκτονικής χτίστηκε το 1650 από τον βασιλιά Σαχ Τζαχάν ως μαυσωλείο για την τρίτη σύζυγό του, Μουμτάζ Μαχάλ. Οι κήποι του, βρετανικής έμπνευσης και αρχιτεκτονικής, είναι μεταγενέστεροι. Κάθε χρόνο το επισκέπτονται τρία με τέσσερα εκατ. τουρίστες.

4.ΠΕΤΡΑ, ΙΟΡΔΑΝΙΑ

Η παλιά πρωτεύουσα των Ναβαταίων άκμασε από τα αρχαία χρόνια μέχρις ότου κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους το 106 μ.Χ.. Εκείνοι άφησαν το στίγμα τους μέχρι τη βυζαντινή εποχή (πολλά από τα διάσημα κτίρια λαξεύτηκαν επί των ημερών τους), οπότε την εγκατέλειψαν ολοκληρωτικά. Οι δυτικοί την πρωτοείδαν το 1812 και σήμερα αποτελεί το σημαντικότερο αξιοθέατο της χώρας. Η αναταραχή στις χώρες της Μέσης Ανατολής έπληξε τον τουρισμό της Ιορδανίας και έτσι την Πέτρα επισκέπτονται πια 600-700.000 επισκέπτες ετησίως έναντι 1,1 εκατ. τα προηγούμενα χρόνια.

5.ΝΑΟΣ ΜΠΑΓΙΟΝ, ΚΑΜΠΟΤΖΗ

Διάσημος για τις 200 μορφές, που είναι σκαλισμένες στους πέτρινους πύργους του, χτίστηκε στις αρχές του 13ου αι. ως επίσημος ναός του βασιλιά Τζαγιαβαρμάν του 4ου. Ανάγλυφες σκηνές από την καθημερινή ζωή της εποχής, από μάχες και σημαντικά γεγονότα του βασιλείου διακοσμούν τους τοίχους του. Προσελκύει πάνω από ένα εκατ. τουρίστες το χρόνο.

6.ΜΕΣΚΙΤΑ, ΚΟΡΔΟΒΑ

Ήταν το λαμπρότερο τζαμί που έχτισαν ποτέ οι Άραβες στην Ισπανία και ολοκληρώθηκε περίπου το 980 μ.Χ. Όταν οι Ισπανοί επανακατέλαβαν την πόλη το 1236, πρόσθεσαν στη μέση του τζαμιού έναν χριστιανικό ναό με τρούλο και τον μετέτρεψαν σε καθολικό καθεδρικό. Η λειτουργία του ναού διέσωσε ολόκληρο το οικοδόμημα ανά τους αιώνες και σήμερα είναι από τα καλύτερα διατηρημένα θρησκευτικά κτίρια της εποχής και ένα από τα εντυπωσιακότερα μνημεία της Ευρώπης. Πάνω από 1,5 εκατ. επισκέπτες περνούν τις πύλες του κάθε χρόνο.

7.ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΤΟΥ ΑΙΜΟΡΑΓΟΥΝΤΑ, ΑΓΙΑ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ

Γνωστός και ως Ναός του Χυμένου Αίματος, είναι χτισμένος στο σημείο όπου δολοφονήθηκε ο τσάρος Αλέξανδρος ο 2ος το 1881. Ο χρυσοποίκιλτος αυτός ναός ξεχωρίζει για τα 7.500 τ.μ. ψηφιδωτών επιφανειών του. Κλειστός και αχρησιμοποίητος μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, λεηλατημένος και με ζημιές από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αναπαλαιώθηκε κατά τη δεκαετία του ’90 και αποκαταστάθηκε στην αρχική του μορφή.

8. ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥ, ΡΩΜΗ

Χτισμένος στη θέση ενός παλαιοχριστιανικού ναού του 4ου αι., ολοκληρώθηκε το 1626 με τον Μιχαήλ Άγγελο και τον αρχιτέκτονα Μπερνίνι να συγκαταλέγονται ανάμεσα στους δημιουργούς του. Παρά το μέγεθός του και τη σημαντικότητά του για τον καθολικισμό -εκεί είναι θαμμένος, σύμφωνα με την παράδοση, ο Απόστολος Πέτρος- δεν είναι καθεδρικός ναός ούτε έδρα επισκόπου. O τρούλος του εξακολουθεί ως τις μέρες μας να είναι από τους μεγαλύτερους του κόσμου. Οι επισκέπτες του υπολογίζονται σε 7.000.000 ετησίως.

9. ΠΑΛΙΑ ΠΟΛΗ, ΝΤΟΥΜΠΡΟΒΝΙΚ

Περίκλειστη από τείχη που χρονολογούνται, κατά τμήματα, από τον 12ο αι., αποτελεί ένα εξαίσιο δείγμα μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής με κτίρια που επιζούν από την εποχή της θαλασσοκρατορίας της πόλης – η οποία διήρκεσε από τον 14ο μέχρι τις αρχές του 19ου αι. Πληγωμένη από την πολιορκία στη διάρκεια του εμφυλίου το 1991-92, είναι πια πλήρως αποκαταστημένη και δέχεται 700.000 με 1 εκατ. επισκέπτες κάθε χρόνο.

10.ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΓΟΡΑ, ΚΡΑΚΟΒΙΑ

Η μεγαλύτερη μεσαιωνική πλατεία στην Ευρώπη έχει έκταση 40 στρέμματα και έχει την ίδια σχεδόν μορφή εδώ και 700 χρόνια.

Λορένα Πεστάνι