Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και συγκεκριμένα το 1984 η ιστιοσανίδα επιλέγεται από την Παγκόσμια Ιστιοπλοϊκή Ομοσπονδία (ISAF) σαν Ολυμπιακό αγώνισμα. Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1984 στο Λος Άντζελες συμμετέχουν μόνο άνδρες και το 1992 στου αγώνες τις Βαρκελώνης μπορούν να συμμετέχουν πλέον και οι γυναίκες. Η Ολυμπιακή ιστιοσανίδα είναι Ολυμπιακό άθλημα για άντρες και γυναίκες μέχρι τις μέρες μας.

Ο εξοπλισμός είναι OneDesign κατασκευάζεται από μια εταιρεία και διαλέγεται προσεκτικά ώστε να καλύπτει το διαφορετικό εύρος συνθηκών που παρουσιάζεται σε μία Ολυμπιακή ρεγκάτα όπου γίνεται σε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και οι εντάσεις του αέρα μπορούν να ποικίλουν από λίγο έως και πολύ. Ο στόχος είναι ο νικητής του αγώνα να είναι ο πιο ταλαντούχος και όχι αυτός που έχει ξοδέψει τα πιο πολλά λεφτά για έναν εξοπλισμό «τελευταίας τεχνολογίας» . Αυτό έχει ενθαρρύνει περισσότερα από 60 κράτη σε 6 Ηπείρους να συμμετέχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες και με το άθλημα της ιστιοσανίδας και ολυμπιακά μετάλλια έχουν κερδηθεί από αθλητές των 5 Ηπείρων .

Τα Ολυμπιακά σκάφη από το 1984 μέχρι και σήμερα

Για του Ολυμπιακούς αγώνες του 1984 στο Λος Άντζελες η επιλογή του Ολυμπιακού σκάφους ήταν κάτι ανάμεσα στο windsurferOneDesign (που ήταν και το πρώτο σκάφος που χρησιμοποιήθηκε σε αγώνες) που κατασκευάστηκε από τον HoyleSchweitzer στην Αμερική και το WindgliderOnedesign που κατασκευάστηκε στην Ευρώπη. Η επιλογή ήταν το Windglider το 1983 και η απόφαση αυτή οφείλεται στο ότι αυτό το σκάφος υπερτερούσε στον όρο OneDesign από το Windsurfer το οποίο μπορούσε να μεταβληθεί πιο εύκολα προς όφελος των αθλητών.

Στο Windglider ο αθλητής χρησιμοποιούσε 6,5m2 πανί και η χρήση γάντζου (μέσο στήριξης του αθλητή με το πανί) απαγορευόταν. Το 1984 στο Ολυμπιακό στίβο της ιστιοσανίδας , τα 9 ναυτικά μίλια σε αυτό το σκάφος ήταν ιδιαίτερα απαιτητικά για τους αθλητές όσον αναφορά τη δύναμη αλλά και την αντοχή .

• Πλήρωμα 1
• Τύπος Sailboard
• Σχεδιαμός OneDesign
• Μήκος σκάφους 3.9 m
• Ιστιοφορία 6.5 m

Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 στην Σεούλ το Ολυμπιακό σκάφος ήταν το DivisionII .Ένα σκάφος σχεδιασμένο ιδιαίτερα για την πλεύση των όρτσα (κόντρα στον άνεμο) και ιδιαίτερα για λίγο και μέτριο αέρα. Το DivisionII ήταν ένα πολύ τεχνικό και ιδιαίτερο σκάφος εξαιτίας του σχεδιασμού του που ολοκληρώθηκε 1 χρόνο σχεδόν πριν τους Ολυμπιακούς αγώνες.

• 6.7 Πλήρωμα 1
• Τύπος Sailboard
• Σχεδιαμός OneDesign
• Μήκος σκάφους 3.9 m
• Ιστιοφορία m2

Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992 η ολυμπιακή κατηγορία ανακοινώθηκε 4 χρόνια πιο πριν και συμπεριλάμβανε επίσης την ανακοίνωση πως σε αυτούς του αγώνες θα έπαιρναν μέρος και για πρώτη φορά και οι γυναίκες. Και το όνομα του σκάφους ήταν Lechner. Σε αντίθεση με τους προηγούμενους αγώνες οι αθλητές είχαν στην διάθεση τους τον ίδιο εξοπλισμό κατά την διάρκεια των αγώνων σε αντίθεση με τους προηγούμενους αγώνες όπου άλλαζαν μεταξύ τους εξοπλισμό κάθε ημέρα.

• Πλήρωμα 1
• Τύπος Sailboard
• Σχεδιαμός One Design
• Μήκος σκάφους 3.9 m
• Ιστιοφορία 7.3 m2

Για τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1996 , 2000, 2004 το σκάφος που επιλέχτηκε ήταν το MistralOneDesign. Καμιά άλλη κατηγορία δεν κατάφερε να επιλεγεί για 3 συνεχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το Mistral έδινε στους αθλητές την άνεση να κάνουν ιστιοπλοΐα σε συνθήκες από 5 έως και 35 ναυτικά μίλια αέρα.

• Πλήρωμα 1
• Τύπος Sailboard
• Σχεδιαμός One Design
• Μήκος σκάφους 3.72 m
• Ιστιοφορία 7.4 m2

Μετά το 2004 η παγκόσμια ομοσπονδία επέλεξε την κατηγορία Rs:X ως αντικαταστάτη του Mistral για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 στο Πεκίνο καθώς και στους αγώνες του Λονδίνου το 2012.Ο στόχος τους ήταν να επιλέξουν ένα σκάφος για το Πεκίνο το οποίο να αποδίδει καλυτέρα σε συνθήκες λίγου και μέτριου ανέμου. Οι ιδιαιτερότητες του σκάφους αυτού είναι το μεγαλύτερο πανί (9.5 m2 για τους άντρες και 8.5m2 για τις γυναίκες) και το μικρότερο μήκους σκάφους (2,83μ.) με αποτέλεσμα να γίνεται πιο απαιτητικό για τους αθλητές.

• Πλήρωμα 1
• Τύπος Sailboard
• Σχεδιαμός One Design
• Μήκος σκάφους 2.86 m
• Ιστιοφορία :
• Αντρών: 9.5 m2 (102 sqft)
• Γυναικών : 8.5 m2 (91 sqft

Άσχετα με την εξέλιξη και την πρόοδο της τεχνολογίας από την είσοδο της ιστιοσανίδας σαν Ολυμπιακό αγώνισμα ,γίνονταν αναφορές για το πόσο επίπονο και εξαντλητικό μπορεί να γίνει ειδικά για αθλητές που αγωνίζονται με σκοπό τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το 1992 η Παγκόσμια Ομοσπονδία επέτρεψε στους αθλητές την χρήση του pumping .Mε τον όρο pumping εννοούμε την διαδικασία με την οποία ο αθλητής κάνοντας επαναλαμβανόμενες κινήσεις τραβώντας το πανί δημιουργεί τον λεγόμενο «φαινόμενο» αέρα με στόχο να αυξηθεί η ταχύτητα του σκάφους. Οι αθλητές χρησιμοποιούν το pumping όσο συχνά μπορούν ώστε να αυξήσουν την ταχύτητα τους άσχετα από τις συνθήκες του αγώνα με εξαίρεση των λίγο αέρα όπου η χρήση του μπορεί να φτάσει σε διάρκεια και το 80% της συνολικής διάρκειας της ιστιοδρομίας. Το pumping απαιτεί δύναμη και αντοχή και είναι πολύ επίπονο για τον οργανισμό.

 Άγγελος Λεμπέσης

Μάξιμος Κολυδάς