Με αφορμή τη διεθνή ημέρα μεταναστών και την ημέρα αραβικής γλώσσας, αξιοποιώ την ευκαιρία που μου δίνεται για να παρουσιάσω τις μεταβολές που έχουν επέλθει στη φυσιογνωμία των σύγχρονων κοινωνιών με το κύμα μεταναστευτικών ροών.

Πράγματι, οι μετακινήσεις των μεταναστών έχουν δημιουργήσει πολυπολιτισμικές κοινωνίες, στις οποίες άνθρωποι διαφορετικής καταγωγής, κουλτούρας και θρησκείας συναντιούνται, συνυπάρχουν και ανταλλάσσουν στοιχεία μεταξύ τους — άλλοτε αρμονικά και άλλοτε όχι.

Συγκεκριμένα, οι μετανάστες έρχονται στη χώρα υποδοχής με την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής. Ωστόσο, οι προσδοκίες τους σύντομα καταρρέουν, καθώς έρχονται αντιμέτωποι με πληθώρα προβλημάτων. Αναλυτικότερα, πέφτουν θύματα ανελέητης ρατσιστικής συμπεριφοράς από τους ντόπιους κατοίκους. Για παράδειγμα, ακόμη και τα παιδιά τους γίνονται εξιλαστήρια θύματα στη σχολική κοινότητα. Οι ίδιοι εργάζονται σε κοπιαστικές, χειρωνακτικές εργασίες και αμείβονται με πολύ χαμηλά ημερομίσθια, με συνέπεια το βιοτικό τους επίπεδο να παραμένει χαμηλό. Πολλές φορές, λόγω της φτώχειας, τα παιδιά τους μένουν αναλφάβητα.

Επιπλέον, δυσκολεύονται στην επικοινωνία, αφού δεν γνωρίζουν την τοπική γλώσσα, με αποτέλεσμα να δυσχεραίνεται η ενσωμάτωσή τους και να οδηγούνται στο περιθώριο. Εκτός αυτών, έχουν να διαχειριστούν τόσο την απώλεια των αγαπημένων τους προσώπων όσο και της πατρογονικής τους γης. Συνεπώς, καταρρακώνονται ψυχικά.

Εντούτοις, μια κοινωνία για να χαρακτηρίζεται δημοκρατική και πολιτισμένη οφείλει να καλλιεργεί την ανοχή στη διαφορετικότητα και, μέσω της εκπαίδευσης, να εντάσσει τα παιδιά των μεταναστών, κάνοντάς τα να νιώθουν αποδεκτά. Καλό θα ήταν να διοργανώνονται σχολικές εκδηλώσεις με σκοπό την ενημέρωση, την ευαισθητοποίηση και το πάντρεμα διαφορετικών πολιτισμικών στοιχείων. Επίσης, θα ήταν ωφέλιμο τα ελληνόπουλα να έρχονται σε επαφή με τη μητρική γλώσσα των αλλοεθνών συμμαθητών τους, να ακούνε τη μουσική τους, να γνωρίζουν τα ήθη και τα έθιμά τους. Να συνειδητοποιούν ότι η διαφορετικότητά τους δεν αποτελεί πρόβλημα, αλλά είναι ωφέλιμη για την πορεία της ανθρωπότητας. Τέλος, πρέπει να αντιληφθούμε — μέσω της ενσυναίσθησης — πώς νιώθουν οι μετανάστες και τα παιδιά τους.

 Τσολομύτη Αναστασία