Τα ταφικά μνημεία του Αγίου Αθανασίου στα αζήτητα

Επισκεφθήκαμε τα μνημεία με τον κο Μπαϊράμη και διαπιστώσαμε πως μόλις δυο είναι προσβάσιμα από τα πέντε, τα οποία είναι φανταστικά στη θέαση τους. Συγκεκριμένα, ο πρώτος τάφος, ο οποίος είναι και ο πιο γνωστός, διότι ανακαλύφθηκε μόλις το 1970, βρίσκεται δίπλα ακριβώς στο εργοστάσιο της «Βέτλανς-Νάουσα» κι έχει ιωνική πρόσοψη. Προχωρώντας λίγα μέτρα παραπέρα υψώνεται ένας τύμβος, ο οποίος σύμφωνα με τους υπεύθυνους αρχαιολόγους περιέχει τρεις μακεδονικούς τάφους. Ο πρώτος είναι κιβωτιόσχημος, μάλλον ενός νεαρού έφιππου μακεδόνα πολεμιστή, που στο εσωτερικό του περιείχε στλεγγίδες και δόρατα αλλά και δύο ζεύγη χάλκινων σπιρουνιών. Αμέσως μετά εμφανίζεται τάφος ο οποίος μιμείται την πρόσοψη μακεδονικού. Μέσα σε αυτόν βρέθηκαν τα καμένα οστά μίας γυναίκας όπως, επίσης, και μία ασημένια λάρνακα.

Πιο σημαντικός όμως μπορεί να χαρακτηριστεί ο τρίτος μακεδονικός τάφος, ο οποίος, αν και συλημένος, έχει κάτι το ξεχωριστό, έχει ελάχιστες φθορές. Στο αέτωμα του μνημείου είναι φιλοτεχνημένοι οι μυθικοί γρύπες με τα ολόχρυσα φτερά τους. Πιο κάτω στη ζωοφόρο αναπαριστάται μια σκηνή συμποσίου με τη μακεδονική ενδυμασία να κυριαρχεί. Όμως, το πιο εκθαμβωτικό βρίσκεται ακριβώς από κάτω: οι μορφές δύο νεαρών πολεμιστών οι οποίοι στέκονται εμφανώς στενοχωρημένοι. Φυλούν τον νεκρό φίλο ή συμπολεμιστή τους στο ταξίδι του στον κάτω Κόσμο. Θεωρείται ότι ο νεκρός ήταν κατά πάσα πιθανότητα επιφανής μακεδόνας στρατιωτικός που έζησε τον 4^ου αιώνα π.Χ.- την εποχή, δηλαδή, του Μ. Αλεξάνδρου- που ίσως να κατάφερε να επιστρέψει από την εκστρατεία. Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι ο άνδρας σύμφωνα με τις διαστάσεις του θώρακα αλλά και των κνημίδων είχε ύψος πάνω από 1,80.

Αυτό που γίνεται αντιληπτό από τις απαντήσεις στα ερωτηματολόγια (74% επιθυμεί να μάθει περισσότερα) είναι ότι η θέληση να μάθουμε κάτι περισσότερο υπάρχει, όμως η αμέλεια των αρχών στέκεται εμπόδιο στην ανάδειξη αυτών των μνημείων. Πόσο θετική για το κύρος και την οικονομία του τόπου θα μπορούσε να αποβεί η συντήρηση και η προώθησή τους; Γιατί τέτοια αδιαφορία; Ένας θησαυρός της πολιτιστικής κληρονομιάς βρίσκεται δίπλα στην πόρτα μας κι εμείς στεκόμαστε αδύναμοι να τον αξιοποιήσουμε! Φτάνουν μερικές λέξεις ενός ρεπορτάζ για να μας κινητοποιήσουν; Άγνωστο! Το μόνο σίγουρο είναι ότι μας υπενθυμίζουν πως φέρουμε όλοι ευθύνη για την τοπική κοινωνία και την ανάδειξη του πλούτου της.