Με αφορμή τις δράσεις που έγιναν για τον σχολικό εκφοβισμό, στις 8 Απριλίου 2025, μαζί με τους υπεύθυνους εκπαιδευτικούς Μοσχοβάκη Κορίνα, Κωνσταντάκη Φωτεινή και Τρυβιζαδάκη Θέμη επισκεφθήκαμε την Πλάκα -Ελούντας και συγκεκριμένα την Σπιναλόγκα- ένα μέρος με πολλή ιστορία αλλά και πολύ πόνο. Ξεκινήσαμε το ταξίδι μας από το 3ο Γυμνάσιο Ηρακλείου το πρωί και επιστρέψαμε το απόγευμα όλοι πολύ κουρασμένοι, αλλά και ευχαριστημένοι από τη μοναδική αυτή εμπειρία.
Η περιήγησή μας ξεκίνησε όταν φτάσαμε στο νησί του πόνου και της δυστυχίας, τη Σπιναλόγκα, με ένα καράβι που μας περίμενε στην Πλάκα. Εκεί συναντήσαμε την ξεναγό, η οποία μας εξήγησε πως αυτό το νησί στην αρχαιότητα είχε κατακτηθεί από τους Βενετούς – όπως και ολόκληρη η Κρήτη άλλωστε – ενώ αργότερα πέρασε στα χέρια των Οθωμανών. Κατά την οθωμανική περίοδο, δηλαδή κατά τον 18ο με 19ο αιώνα, εμφανίστηκε μια νέα θανατηφόρα ασθένεια που ονομαζόταν λέπρα (Νόσος του Χάνσεν).
Το νησί έγινε αποικία λεπρών το 1903 και το τελευταίο λεπροκομείο έκλεισε το 1957. Στο νησί Σπιναλόγκα ή αλλιώς Καλυδώνα κατοικούσαν περίπου 400 άνθρωποι κατά τη διάρκεια του μισού αιώνα. Οι λεπροί στιγματίζονταν από όλους ακόμη και από τις οικογένειές τους, τους γιατρούς και γενικά ολόκληρη την κοινωνία. Στην αρχή η ζωή στο νησί ήταν δύσκολη για όλους, τα πράγματα όμως άρχισαν να αλλάζουν ουσιαστικά από το 1936 και μετά, όταν έφτασε εκεί – ως ασθενής – ο
Επαμεινώνδας Ρεμουνδάκης, φοιτητής Νομικής, ο οποίος ξεκίνησε έναν πολύχρονο και μαχητικό αγώνα, που είχε ως αποτέλεσμα την αναβάθμιση της Σπιναλόγκας. Το νησί απέκτησε κοινωνική και πολιτιστική ζωή όπως καφενεία, μαγαζιά ακόμη και θέατρο.
Σύντομα, ωστόσο, η ιατρική βρήκε αντιβιοτικά αποτελεσματικά κατά της λέπρας, οπότε το 1957 πάρθηκε η απόφαση κατάργησης του λεπροκομείου. Μόνο ένας παπάς έμεινε ως το 1962 στο νησί, ώστε να μνημονεύει τους νεκρούς 5 χρόνια μετά τον θάνατό τους. Από τότε και μετά η Σπιναλόγκα έμεινε ακατοίκητη, να κουβαλά ένα ιδιαίτερο ιστορικό βάρος και να αποτελεί υποψήφιο μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
Μαρκέλλα Λουλάκη Β2, 3ο Γυμνάσιο Ηρακλείου
