Σκέψεις για τον πόλεμο με αφορμή το διήγημα του Γιάννη Μαγκλή «Γιατί;»
στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Β΄ Γυμνασίου
Μέσα στο διήγημα συναντούμε ένα διαχρονικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει όλος ο κόσμος, τον πόλεμο. Ο συγγραφέας με την ανωνυμία των ηρώων, την ακαθοριστία στον χρόνο και τον τόπο περνά ένα καθολικό αλλά και διαχρονικό μήνυμα για την απανθρωπιά του πολέμου και την τραγικότητα των εμπόλεμων.
Δυο νέοι, στρατιώτες σε αντίπαλα στρατόπεδα συναντιούνται τυχαία σ΄ ένα διάλειμμα της μάχης σ΄ ένα ήσυχο και δροσερό μέρος για να ξεκουραστούν. Ο πρώτος που βρέθηκε εκεί ήταν εξουθενωμένος από τον πόλεμο και δεν άντεχε να βλέπει σκοτωμούς. Αναπολούσε την ειρηνική ζωή και τα αγαπημένα του πρόσωπα και κυρίως τη μάνα του. Κι ενώ ήταν ήρεμος και ξεχασμένος στις όμορφες σκέψεις, εμφανίστηκε ο αντίπαλος. Ξέχασε τις προηγούμενες σκέψεις, ο φόβος κυριάρχησε και δίχως να το σκεφτεί πάτησε τη σκανδάλη.
«Όχι, δεν θα άφηνε τον εχθρό να τον σκοτώσει».
Όμως την αμέσως επόμενη στιγμή, το μετάνιωσε, δεν μπορούσε όμως να το ανατρέψει. Ο φόβος και η απερισκεψία μετατράπηκε σε λύπη και τύψεις. Δεν τον έβλεπε πια ως εχθρό αλλά ως φίλο, αδερφό. Προσπάθησε να τον βοηθήσει, αλλά ήταν μάταιο. Ο «άλλος» που όμως ήταν «συνάνθρωπος» είχε φύγει από τη ζωή, παρ” ότι προσπάθησε να τον επαναφέρει και να μείνει κοντά του.
Έκλαψε πικρά για την πράξη του.
Δεν μπορούσε πραγματικά να πιστέψει τι του έκανε ο πόλεμος. Τον έκανε να σκοτώσει έναν συνάνθρωπό του, να φερθεί σκληρά, απάνθρωπα. Τι τραγικότητα! Πόσες τέτοιες τραγικές ιστορίες διαδραματίζονται σε κάθε πόλεμο σ” όλο τον πλανήτη!
Γιατί όμως συνεχίζουν οι άνθρωποι να πολεμούν;
Υπεύθυνη καθηγήτρια: Καραδήμα Πολυξένη ΠΕ02
Μαθήτριες Β4: Μπάσα Παουλίνα, Μπέη Στυλλιανή, Σμαραγδά Χριστίνα
