Μαρούλα Κλιάφα, «Ο δρόμος για τον παράδεισο είναι μακρύς»
Πριν από λίγο καιρό διάβασα το βιβλίο ‘’Ο δρόμος για τον παράδεισο είναι μακρύς’’, που το δανείστηκα από την βιβλιοθήκη του σχολείου μου, και με ενθουσίασε. Το βιβλίο αυτό το ανακάλυψα χάρη στο μάθημα της λογοτεχνίας. Διαβάσαμε στην τάξη ένα απόσπασμα και αμέσως μου κέντρισε το ενδιαφέρον.
Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα αποτελείται από τις επιστολές που ανταλλάσσουν μεταξύ τους δύο κορίτσια, η Βερόνικα και η Ελένη, οι οποίες ζουν σε δυο διαφορετικούς «κόσμους». Η Βερόνικα είναι από την Αλβανία και μένει σε μια επαρχιακή πόλη. Η Ελένη κατοικεί στην Αθήνα και προέρχεται από αστική οικογένεια της πρωτεύουσας. Η καθεμία εκμυστηρεύεται στην άλλη τα προβλήματα και τις ανησυχίες της. Η Βερόνικα και η οικογένεια της, λόγω της αλβανικής καταγωγής τους, βιώνουν τον ρατσισμό και την απόρριψη της τοπικής κοινωνίας. Η Ελένη φαίνεται να μην αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα, αλλά στην πραγματικότητα βρίσκεται σε παρόμοια κατάσταση, καθώς είναι άτομο με κινητικές δυσκολίες. Το πρόβλημά της όμως αυτό το αποκρύπτει απ’ τη Βερόνικα.
Η λέξη « Παράδεισος» στον τίτλο του βιβλίου συμβολίζει την ευτυχία, τη γαλήνη. Η πορεία (ο δρόμος) προς την ευτυχία είναι δύσκολος,.Συναντά κανείς εμπόδια, την έχθρα ή την αδιαφορία των άλλων, τη δική του απογοήτευση, την αδυναμία να
συνεχίσει την πορεία αυτή. Όταν αλλάξουν οι συνθήκες και γίνουν πιο φιλικές και όταν ο ίδιος συνεχίσει τον δρόμο, ξεπερνώντας τις δυσκολίες αυτές, φτάνει στον δικό του Παράδεισο. Χρειάζονται όμως αγώνας, κουράγιο, δύναμη και πείσμα. Αυτό τον αγώνα έχουν να κάνει η Βερόνικα και η Ελένη, για να τις αποδεχτεί η κοινωνία ως ισότιμα μέλη της.
Αυτό το βιβλίο μου άρεσε για δύο λόγους. Πρώτον, με κράτησε σε αγωνία μέχρι την τελευταία στιγμή. Ήταν τόσο συναρπαστικό, που αν θέλετε το πιστεύετε, διάβασα όλο το βιβλίο μέσα σε ένα βράδυ! Και δεύτερον, ήταν πολύ ιδιαίτερο και διαφορετικό από όλα τα άλλα βιβλία που έχω διαβάσει. Σίγουρα η ιδέα ενός βιβλίου σε μορφή επιστολών, χωρίς κάποιον αφηγητή, είναι αρκετά πρωτότυπη.
Το βιβλίο μου άρεσε πάρα πολύ, όχι μόνο για τους παραπάνω λόγους, αλλά και για ένα σωρό άλλους. Το προτείνω ανεπιφύλακτα για παιδιά άνω των έντεκα ετών αλλά και για ενήλικες, καθώς θα ήταν ενδιαφέρον γι’ αυτούς να μάθουν πώς σκέφτονται οι έφηβοι.
ΕΛΙΝΑ ΓΡΗΓΟΡΑΚΗ, 3ο Γυμνάσιο Ηρακλείου, Α1
